စိမ္းလန္းစုိေျပ၊အင္းယားကန္ ႏွင့္ တိရိစၧာန္ရံုသို႔

ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္စေနေန႔က၊မနက္မုိးလင္းလင္းခ်င္း တူမေလးက အိပ္ယာလာႏႈိးပါတယ္။
သူကခုမွ ၃ ႏွစ္ေတာင္မျပည့္ေသးေပမယ့္ သိပ္ကုိတတ္သိနားလည္ေနပါျပီ။
ကၽြန္္မကုိ အိပ္ယာကူသိမ္းေပးရင္းက သူ႔ကုိ " စိမ္းလန္းစုိေျပ " လုိက္ပုိ႕ပါတဲ့၊လုိက္ပို႔ပါဆုိတာထက္
သူက "အန္တီ..စိမ္းလန္းစိုေျပသြားၾကမယ္ေလ" တဲ့။တုိင္ပင္တဲ့ေလသံနဲ႔ပါ။က်မလဲ ေအးပါ ေအးပါ ဟုတ္ျပီေပါ့။


စိမ္းလန္းစုိေျပဆုိတာကုိ အရင္မိတ္ဆက္ခ်င္ပါတယ္။(ေၾကာ္ျငာခေတာ့မရပါ)
အျပင္ေရာက္ျပီး ေ၀းေနၾကတဲ့သူေတြမ်ားလာဖတ္ခဲ့ရင္သိရေအာင္ေပါ့ေလ။
အင္းယားနားမွာရွိပါတယ္။ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ရဲ႕ ေနာက္ဘက္ေပါ့။ေနရာေကာင္းကုိမွ ရထားတယ္ေခၚမယ္ေနာ္။
နာမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္ပဲ သူတုိ႕ဆုိင္ပတ္၀န္းက်င္ နယ္နိမိတ္ကုိ အစိမ္းေရာင္မ်ိဳးစံုနဲ႔၊ အပင္ေတြနဲ႔ ဖန္တီးထားပါတယ္။
ညဆုိျခံ၀ုိင္းကရွိသမွ်အပင္ေတြမွာ မီးေရာင္စံုနဲ႔။ထိန္လင္းေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမယ့္ ခပ္မွိန္မွိန္နဲ႔ လွတယ္ေခၚရမယ္ေပါ့ေလ။
တစ္ခုရွိတာက အဲ့ဒိ artificial ေတြေၾကာင့္ သ႔ူနဲ႔ကပ္ေနတဲ့ အင္ယားေရျပင္ရယ္၊ေနာက္ တုိက္တာအေဆာက္အအံုေတြနဲ႔
ကင္းကင္းရွင္းရွင္းျမင္ရမယ့္" ည "ရဲ႕အလွေတြရယ္ေတာ့ ဖံုးကြယ္သြားတာေပါ့ေလ။

ဆုိပါေတာ့ေလ..။ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်မနဲ႔၊သူနဲ႔၊ေနာက္က်မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕အတူ
" စိမ္းလန္းစုိေျပ " ကုိေရာက္ေနခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့။
အထဲကုိ၀င္ဖုိ႔၀င္ေၾကးကတင္ ၂၀၀ ေပးရတယ္။အဲ့ဒီမွာ ေပ်ာ့ေပ်ာ့အိအိကစားကြင္းရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ေမြးထဲက အိမ္ထဲမွာပဲတစ္ေယာက္ထဲေန၊တစ္ေယာက္ထဲပဲ ကစားလာခဲ့တဲ့က်မတူမက အဲ့ဒီအေပၚမွာ မကစားရဲဘူး။
သူ႔ကုိဘယ္လုိမွ အဲ့ဒီေပ်ာ့ေပ်ာ့အိအိကစားကြင္းေပၚကုိ တင္ေပးလုိ႔မရဘူး။တင္လုိက္တာနဲ႔ ၾကဴၾကဴပါေအာင္ ေအာ္ငိုပါေလေရာ။
စေနမုိ႔လားေတာ့မသိဘူး။လူေတြ ပ်ားပန္းခတ္မွ် မ်ားေနတယ္။စိတ္ထဲေတြးမိေသးတယ္။ငါဒီေန႕လုိက္ပို႔မိတာေတာ္ေသးတယ္လုိ႔။
စေနေတာာင္ ဒီေလာက္ဆုိ တနဂၤေႏြဆုိ ပုိဆုိးေတာ့မေပါ့။

ဒါနဲ႔ပဲ စည္ကားလွတဲ့လူေတြကုိၾကည့္ျပီး က်မအေတြးေတြနယ္ခ်ဲ႕မိတာေပါ့ေလ။ထံုးစံအတုိင္းေပါ့။
ဒီကလူေတြမွာေလ သြားစရာေထြေထြထူးထူးလဲမရွိေတာ့ မရွိမယ့္ရွိမယ့္ ဒီေနရာေလးပဲ စုျပံဳတုိးေနတာပါ။
အင္းယားကလဲ အရင္လုိသြားရလာရမေကာင္းေတာ့ဘူးေလ။လတ္ဆတ္ႏူးညံ့တဲ့ေလ၊ေရျပင္ကုိျမင္လုိက္ရလုိ႔ လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ခံစားမႈ၊
ဒါေတြအစား ျဗဴးျဗဲနဲ႔ ေအာ္ဟစ္သီခ်င္းဆိုသံ၊ေဆးလိပ္ေငြ႕မ်ား၊ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ေျခလွမ္းမွားျပီး ဟပ္ထိုးလဲက်မတက္ျဖစ္တဲ့အထိ
စကားတုိ႔ႏွင့္ေႏွာက္ယွက္ျခင္း၊ဒါေတြေတာ့ ရသြားႏိုင္တယ္။

ဒီမွာၾကံဳလုိ႔ သတိရတာေလးက က်မတုိ႔ရဲ႕ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ေျပာခဲ့ဖူးတာေတြ ေျပးသတိရမိတယ္။
ဆရာကခုဆုိ အသက္က 75 ႏွစ္ ေလာက္ရွိေတာ့မေပါ့။သူက စာသင္တုန္းအခိုက္ဆို လြမ္းလြမ္းနဲ႔ေနမွာေပါ့ေလ။
သူတုိ႔ေက်ာင္းတက္တုန္းက ေက်ာင္းသားဘ၀ကုိ ျပန္ျပန္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။
သူတုိ႔ ဘယ္လုိစာသင္ခဲ့ရပံု၊ဘယ္လုိၾကိဳးစားမွေအာင္ျမင္ပံု၊သူတို႔ေတြ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကုိ ဘယ္လုိျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပံု၊
တစ္ပတ္တစ္ခါ သူ႔စာသင္ခ်ိန္တုိင္း မရိုးႏုိင္ေအာင္ၾကားရတတ္တဲ့ ဆရာ့ကုိယ္ေတြ႔ပံုျပင္ေတြပါ၊သူတုိ႔တုန္းကဆုိရင္
အင္းယားက သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြနဲ႔ အံု႔ဆုိင္းျပီးေနတာတဲ့။တကၠသိုလ္ကေန အင္းယားကုိသြားရတဲ့လမ္း၊အင္းယားကန္ေဘာင္ေပၚကလမ္းေတြဟာ
ကတၱရာလမ္းမဟုတ္ဘူးတဲ့၊ရိုးရိုးေျမၾကီးလမ္းေလးေတြတဲ့။အင္းယားပတ္၀န္းက်င္က ေျမၾကီးကလဲေျမနီေတြတဲ့၊အပင္ေတြရယ္၊ေျမနီေတြရယ္
ဘယ္ေလာက္မ်ားအပ္စပ္ျပီးေနလိမ့္မလဲ၊သိပ္ကုိသိမ္ေမြ႕တဲ့ ပန္းခ်ီကားေပ့ါေလ။

က်မတုိ႔ေတြလဲ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကုိနားေထာင္ရသလုိမ်ိဳးနဲ႔ အထပ္ထပ္ေျပာလဲမရိုးႏုိင္တဲ့ ဆရာတုိ႔ေခတ္က အင္းယားကန္ရယ္၊တကၠသိုလ္ရယ္၊အဓိပတိလမ္းရယ္....နဲ႔ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။

ေတြ႕ျဖစ္ရင္ေတာ့ ဆရာ့ကုိေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ခုက်မတုိ႔မွာ သြားစရာေနရာေတြ က်ဥ္းေျမာင္းလာခဲ့ျပီ။တစ္ေနရာရာသြားျပီး တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္ပေဟ့ဆုိရင္ ထည့္ျပီးစဥ္းစားရမယ့္အခ်က္ေတြေပါမ်ားလြန္းလွပါတယ္ လုိ႔ေလ။

ကာရာအုိေကဆုိင္မွာဆုိလဲ ၀ုိင္၀ုိင္းရဲ႕ "ေျဖသိမ့္လုိက္" ကဖြင့္ေပးရဆံုးသီခ်င္းျဖစ္ေနတယ္။တုိ႔ေတြဒီလုိပဲ သီခ်င္းေတြေအာ္ဆုိျပီး
ေပါက္ကြဲေနၾကရတာေပါ့။ခံစားခ်က္ေတြေဖၚျပေနၾကရတာေပ့ါကြယ္။

ဒီတစ္ပတ္က်ေတာ့ တိရိစၧာန္ရံုလုိက္ပို႔ေပးျဖစ္တယ္။

တိရစၧာန္ရံုဆုိတာကလဲ ကိုယ္ပါအဲ့ဒီအနံ႔ေတြကူးလာရတဲ့အထိ အနံ႔အသက္က ျပင္းထန္ေနေတာ့တာ။ေနာက္ဆံုးေတာ့ Relax လုပ္တယ္ဆုိတာဒါမ်ိဳးေနရာလားလုိ႔ေတာင္ ေမးစရာျဖစ္ေနတယ္။လူေတြ ဒီေနရာေတြကုိသြားျပီးအပန္းေျဖ၊အနားယူေနၾကတာ။
ဒီမွာ အရြယ္စံု၊လူစံုဟာ စိတ္ညစ္၊စိတ္ဓာတ္က်ေနက်တာေတြကုိ ဒီလုိနည္းနဲ႔ပဲ ေျဖေဖ်ာက္ေနၾကတာေပါ့ေလ။

ရင္နာစရာေတြေတြ႕ရတယ္။လူေတြက ၀က္၀ံေပါက္စေလးကုိ ဖက္ဖက္ျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ခံေနၾကတာ၊
၀က္၀ံေလးခမ်ာေတာ့ ဖုတ္လိႈက္ဖုတ္လိႈက္ျဖစ္ေနျပီ၊သူလဲအိပ္ခ်င္ရွာမေပါ့၊သူ႕အေမၾကီးလဲ သူ႕လြမ္းေနေတာ့မေပါ့၊

ေဘးကသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကေျပာေနတယ္။တိရိစၧာန္ေတြလဲ နာေနၾကတယ္တဲ့။နာေနတယ္ဆုိတာက
လြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားလာလႈပ္ရွားမရ၊စားမရေတာ့ စိတ္နဲ႔ကုိယ္ တသားထဲမက်၊လုိအင္ဆႏၵမျပည့္ေတာ့
မ်က္ႏွာငယ္ေနတာေပါ့ေလ။မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႔ အားအင္ယုတ္ေရာ့ေနၾကတဲ့ပံုမ်ား။
တိရစၧာန္ေတြက ဟန္မေဆာင္တတ္လုိ႔ပါ..။
လူေတြလဲ ဟန္မေဆာင္တတ္ၾကည့္ပါလား။သူတို႔နဲ႔ဘာမွထူးျပီးမကြာပါဘူး။

က်မတုိ႔ေတြလဲ ဟန္ေဆာင္မႈ၊ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်က္ႏွာေတြသာခြာပစ္ရၾကည့္ပါလား။
သူတုိ႔လုိပဲ နာေနၾကတာပါပဲ။

စိမ္းလန္းစုိေျပရယ္၊အင္ယားကန္ရယ္၊တိရစၧာန္ရံုရယ္၊ဒီေနရာေရာက္တုန္းေတြးမိတဲ့အေတြးေတြပါ။