Monday, December 29, 2008

ဓာတ္ပံုလက္က်န္ရွင္းတမ္း

အညာမွာေနတုန္းက ရုိက္ထားတဲ့ပံုေလးေတြ ျပန္တင္လုိက္ပါတယ္။မ်က္စိေနာက္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၾကပါေလ...။
ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆံုးတင္ျခင္းပါ...။ဘာဖန္တီးမႈမွ မပါတဲ့က်မရဲ့ ကင္မရာစုတ္စုတ္ေလးနဲ႔ရိုက္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုေတြပါ...။



ရြာတစ္ရြာကေန ေနာက္တစ္ရြာကုိကူးတုိင္း ဒီလုိအပင္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ ကြင္းျပင္ၾကီးကုိျဖတ္ရတယ္..။က်မလဲ ဘယ္ရမလဲ။ကုိအငဲရဲ့ "ဒီကြင္းျပင္ၾကီးကုိ...တုိ႔ျဖတ္ဖူးတယ္....ဒီျမက္ပင္စိမ္းေတြ..ေျခာက္ေသြ႔ကာ ညိဳမြဲေန..ဒီေကာင္းကင္ၾကီးလဲ ဟုိအရင္လုိ မလွေတာ့ဘူး..." လုိ႔ေအာ္ဆုိျပီး ႏြားလွည္းစီးခဲ့တာေပါ့..။
အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းကသာ တစ္ကုိယ္လံုးနာက်င္ကုိက္ခဲေနလုိ႔ စိတ္ပင္ပန္းခဲ့ရတာ..ခုျပန္ေတြးေတာ့ လြမ္းေမာစရာ..:'(



ဒီပံုကုိက်ေတာ့ က်မဆရာက ေရွ႕ကေနရိုက္သြားတယ္..။က်မက သူ႔အုိင္ဒီယာကုိ ေကာင္းမလားထင္ျပီး လုိက္ရုိက္ထားလုိက္တာ..။



ဒီပံုက်ေတာ့လဲ အလင္းေရာင္နဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ သကၤန္းအေရာင္ေတြကုိ ဟပ္ေနတယ္လုိ႔ ခံစားရလုိ႔ ရုိက္ခဲ့ပါတယ္..။
(အဟဲ အေရာင္ေတြ အေၾကာင္းေျပာေနေတာ့ ပန္းခ်ီေတြဘာေတြ နားလည္လားလုိ႔ အထင္မၾကီးလုိက္နဲ႔ဦးေနာ္။မ်ဥ္းေတာင္ေျဖာင့္ေအာင္ မဆြဲတတ္ပါဘူး )



အေရာင္ေတြ စပ္ပံုကုိသိပ္သေဘာက်လုိ႔ပါ...။


ပုဂံဘုရားတစ္ဆူထဲက နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီတစ္ခုပါ။ဘုရားနာမည္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့တာ ခြင့္လႊတ္ေနာ္...:)


ဒီဓာတ္ပံုကို က်မဘာသာက်မ တံတုိင္းၾကီးလုိ႔ နာမည္ေပးထားတယ္..။



အညာရြာမွ အေမအုိ...။

အားလံုးကုိေလးစားခင္မင္လ်က္........။


Sunday, December 28, 2008

စိတ္ကူးအိပ္မက္မ်ား

ေျပာခဲ့ဖူးသလုိ ခ်စ္တတ္တဲ့ရင္ခြင္အက်ယ္ၾကီးႏွင့္လူဆုိေတာ့ စိတ္ကူးကလဲ အလြန္ကုိယဥ္ပါသည္။ အဂၤလိပ္ စကားပံုလား၊ အဆုိအမိန္႔လား မသိ.. ၾကားဖူးတာေတာင္ရွိသည္။ " အိပ္မက္ေတြကုိ မက္ပါ..တေန႔မွာ အိပ္မက္ေတြက သင္သြားလုိရာကုိ ေရာက္တဲ့အထိေခၚေဆာင္သြားပါလိမ့္မယ္" ..တဲ့ေလ..။
ဒီေတာ့ အလကားေဖာခ်င္းေသာခ်င္းရႏုိင္တဲ့ ဒီစိတ္ကူးအိ္ပ္မက္ေတြ ဘာလုိ႔ မမက္ရဲရမွာလဲ....။
စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့အရြယ္ကတည္းက မက္ခဲ့တဲ့စိတ္ကူးအိပ္မက္...ခုထိလဲ မက္ဆဲပါပဲ။ဆက္ျပီးလဲ မက္ေနမိဦးမွာပါပဲ။

စိတ္ကူးအိပ္မက္မ်ား အမ်ားအျပားရွိပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အဲ့မ်ားလွတဲ့ စိတ္ကူးအိပ္မက္ ကုိ အေကာင္ အထည္
ေဖၚဖုိ႔ရာ လမ္းေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းမွ ျဖစ္ႏုိင္မယ္လုိ႔လဲ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ က်မစိတ္ကူးေလးေတြကုိ တစ္ခုခ်င္းစီ ခ်ေရးၾကည့္ပါ့မယ္။ ျဖစ္ႏုိင္၏၊ မျဖစ္ႏုိင္၏ ၀ုိင္းျပီးစဥ္းစားေပးၾကပါဦး။

၁ ) နယ္ျပန္ျပီး အေမနဲ႔ေနဖုိ႔...

အငယ္ဆံုးသမီးကုိ အျမဲတမ္း ရင္ခြင္ထဲ ထည့္ထားျပီးေနခ်င္တဲ့ က်မအေမရဲ့ဆႏၵေတြကုိ ျဖည့္ဆီးေပးဖုိ႔ ဒါက က်မအတြက္ လက္ေတြ႔အက်ဆံုး အိပ္မက္တစ္ခုပါပဲ။ အေမအသက္က ခုဆုိ ၆၀။ ခုလာမယ့္ ျပာသုိလထဲမွာ ျပည့္ပါျပီ။ ဆုိေတာ့ အေမ့အသက္ ၇၀ ဆုိရင္ေတာင္ က်မဒီအခြင့္အေရးကုိ ရႏုိင္ပါ့မလား မေသခ်ာေသာ္လည္း တစ္ေန႔ျဖစ္ကုိျဖစ္လာရမယ္လုိ႔ အျမဲအိပ္မက္မက္ပါတယ္။
က်မစိတ္ကူးထဲမွာေပါ့ေလ..။

အေမနဲ႔အတူ ျခံစုိက္စားၾကမယ္။ ခုလုိ ေဆာင္းတြင္းဆုိရင္ ေမျမိဳ့၊ဂႏၵမာ နဲ႔ ေဂၚဖီပန္းေတြနဲ႔ က်မတုိ႔ရဲ့ အိမ္ေနာက္ေဖး ေစ်းဆုိင္ေလးက စည္ပင္ေနမွာပဲ...။ အပင္ေတြကုိ ေရေလာင္းဖုိ႔ အတြက္ ေရတင္စက္ေလးတစ္လံုး၀ယ္မယ္။ ျပီးရင္ ေရပုိက္နဲ႔ပဲ ေရျဖန္းမယ္...။ခုလုိ ပံုးနဲ႔ထမ္းျပီးေရေလာင္းစရာ မလုိေတာ့ဘူးေပါ့။က်မတုိ႔အိမ္ေနာက္ေဖးက ေခ်ာင္းထဲမွာ ေန႔တုိင္းေရဆင္းခ်ိဳးမယ္။အသားေတြမဲလဲ မဲပါေစ၊ဆံပင္ေတြနီလဲ နီပါေစ။ေရခ်ိဳးရင္း ငါးေတြဖမ္းမယ္၊ငွက္ေပ်ာတုန္းနဲ႔ ႏြံေတြကုိ ကမ္းစပ္ထိ တြန္းတင္ျပီး အဲ့ဒိႏြံထဲမွာ ေလွ်ာက္ေျပးေနတဲ့ ငါးေတြကုိဖမ္းမယ္...။အဲ့ဒိအခါ အေမက ဟဲ့မိ...ေရ...နင္ခုလာခဲ့စမ္းလုိ႔ ေအာ္ေခၚလိမ့္မယ္။ေအာ္ေခၚတဲ့ အခါက်မွ ေျပးလႊားျပီ ကုန္းေပၚကုိတက္မယ္...။
အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့မွ ေရအသန္႔နဲ႔ တစ္ထပ္ခ်ိဳးျပီးေတာ့မွ အေမခ်က္ထားတဲ့ ငါးျဖဴေလးခ်က္၊ငါးမီးဖုတ္နဲ႔ ျငဳပ္သီးစိမ္းေထာင္းေဖ်ာ္ထားတဲ့ ငါးပိခ်က္နဲ႔ ဘူးရြက္ျပဳတ္တုိ႔စရာနဲ႔ ထမင္းစားမယ္...။က်မရွာလုိ႔ရလာတဲ့ ငါးေလးေတြကုိေတာ့ အေမမသိေအာင္ အိမ္ေရွ႔ အိမ္ကုိေပးလုိက္ျပီးေပ့ါ....။

အဲ့လုိ သာမာန္ရုိးက်ဆန္တဲ့ဘ၀ေလးထဲမွာ က်မျဖတ္သန္းျပီး က်မရဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိကုန္ဆံုးခ်င္တယ္....။

၂ ) က်မျမိဳ့မွာ အက်ိဳးျပဳ သင္တန္းေလးဖြင့္ဖုိ႔ နဲ႔ စာၾကည့္တုိက္ေလးတစ္ခုတည္ေထာင္ဖုိ႔.....

ဒီစိတ္ကူးကလဲ အျမဲမက္တဲ့အိပ္မက္ပါ...။အထူးသျဖင့္ နယ္ျပန္ျပီးရင္ ပုိျပီးဒီစိတ္ကူးက ျပင္းထန္လာတတ္ပါတယ္။
က်မတုိ႔ ျမိဳ့ဟာ ခရီးလမ္းဆံုးျမိဳ့ျဖစ္သလုိ ဘာမွလဲ သိသာျမင္သာတဲ့ တုိးတက္မႈမရွိပဲ လူေတြအားလံုးသည္လဲ တုိ႔လူေလးမ်ားဆုိသေလ............ေ၀ေလေလ...သုိ႔မဟုတ္...ခင္ညာာာာာာာာ.....ဆုိတဲ့လူေတြနဲ႔ေပါ့။
က်မအဲ့ျမိဳ့ေလးမွာ ဘာသာစကားသင္တန္း၊ကြန္ျပဴတာသင္တန္းနဲ႔ စာၾကည့္တုိက္ေလးတစ္ခုဖြင့္ခ်င္တယ္...။

က်မစိတ္ကူးထဲက ဘာသာစကားသင္တန္းမွာ တစ္ပတ္ႏွစ္ရက္မွာ ရန္ကုန္ကေနအလကားလာသင္ေပးမယ့္ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း၊ေနာက္ က်မရဲ့ ျမန္မာစာသင္တန္းေလးေတြ လုပ္မယ္...။တန္ရာတန္ေၾကးလဲ ေတာင္းမယ္...။
ရလာတဲ့ ေငြနဲ႔ က်မရဲ့စာၾကည့္တုိက္မွာ စာအုပ္ေတြ၀ယ္ျဖည့္မယ္...။ရန္ကုန္ကုိ စာအုပ္ေတြလွမ္းမွာမယ္...။

ကြန္ျပဴတာသင္တန္းမွာက်ေတာ့ အဲ့ဒိအခ်ိန္ဆုိ အင္တာနက္ေတြ၊ဘာေတြလဲခ်ိတ္ဆက္လုိ႔ရေနေလာက္ျပီ ဆုိေတာ့က်မကေလးေတြကုိ ဂ်ာဗားေတြဘာေတြကအစ နည္းပညာနဲ႔ပတ္သက္တာ အကုန္သင္ေပးမယ္...။ဒါသင္ဖုိ႔အတြက္ေတာ့ သင္တန္းဆရာရွာရဦးမယ္..။ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား က်မအိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အခါ ပါ၀င္ဖုိ႔ ခုထဲကဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္...။

က်မစာၾကည့္တုိက္ေလးမွာက်ေတာ့ က်မတုန္းက အသက္အရြယ္အလုိက္ မဖတ္ခဲ့ရတဲ့စာေတြကုိ က်မ Librarian ေတြဖတ္ႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ထားမယ္...။က်မစာၾကည့္တုိက္မွာ ငွားလဲငွားႏုိင္သလုိ ထုိင္ျမည္းလဲလုပ္လုိ႔ရေအာင္ စီစဥ္ထားမယ္..။စုိစြတ္ျပီး အပင္ေပါတဲ့အရပ္ျဖစ္တာမုိ႔ ျခံအက်ယ္ၾကီးထဲမွာ အပင္မ်ိဳးစံုစုိက္ထားဦးမယ္...။အပင္စုိက္တာ ၀ါသနာပါတဲ့ က်မအစ္မငယ္က အဲ့ဒါကုိလုပ္ေပးႏုိင္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္...။က်မကုိ ေ၀ဖန္မယ့္သူေတြကုိလဲ အလုပ္နဲ႔သက္ေသျပဖုိ႔ စဥ္းစားထားတယ္...။က်မရဲ့ နယ္ျမိဳ့က သယ္၇င္းေတြကေတာ့ နင္ေတာ္ေတာ္ေၾကာင္တာပဲလုိ႔ ေျပာၾကလိမ့္မယ္..။သူတုိ႔ေတြကုိလဲ သိမ္းသြင္းမေနပါဘူး..။။ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ဆက္ေလွ်ာက္မယ္...။


၃ ) က်မထက္ပုိေတာ္တဲ့..၊သုိ႔မဟုတ္ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေကာင္းက်ိဳးျပဳႏုိင္တဲ့ က်မရဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြေမြးထုတ္ဖုိ႔....

က်မအေမထက္ က်မေတာ္တယ္၊ပုိအသံုးက်တယ္လုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မခံယူခဲ့ဘူး..။ဒါမဲ့ က်မရင္ေသြးေတြက်ရင္ေတာ့ က်မထက္ပုိေတာ္ျပီး လူ႔ေလာကပတ္၀န္းက်င္အတြက္ အေထာက္အကူျပဳမယ့္ လူငယ္ေလးေတြျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္..။
ျဖစ္ေအာင္လဲ က်မၾကိဳးစားေထာက္ပံ့ႏိုင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္တယ္...။က်မရင္ေသြးေလးေတြက အမွီခုိကင္းကင္းနဲ႔ ဘ၀မွာရပ္တည္ႏုိင္ရမယ္..။အမ်ိဳး၊ဘာသာ၊သာသနာကုိ ခ်စ္တတ္ရမယ္...။အမွားနဲ႔ အမွန္ကုိ ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္နဲ႔ ေ၀ဖန္ပုိင္းျခားႏုိင္ရမယ္..။အဲ့ဒိလုိ ရင္ေသြးေလးေတြနဲ႔ က်မရဲ့ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကုိ ကုန္ဆံုးခ်င္တယ္...။

ကဲ..ဒီေလာက္ပါပဲ..က်မစိတ္ကူးေတြကေတာ့...လံုး၀ေအာက္မဆင္းဘူးေနာ္..။ေမာင္ေလးကာတြန္းေရ..အဆင္ေျပမယ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..။

သည္းခံဖတ္ေပးၾကတဲ့ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးစိတ္ကူးအိပ္မက္မ်ားကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ၾကပါေစ...။

က်မစိတ္ကုူးေတြကုိ ဖတ္ျပီးရင္ အစ္ကုိတုိ႔အစ္မတုိ႔လဲ ေရးေပးရမယ္ေနာ္...။

ကုိေအာင္သာငယ္(သူပဲအျမဲတဂ္ေနတာ..ဒီတစ္ခါ ညီမတဂ္တာ ေျဖ...:) )
ကုိေဆာင္းယြန္း(ညီမအလွည့္ )
ကုိျငိမ္းစု (ဘယ္တုန္းကမွ မေျဖ..သုိ႔ေသာ္ ၀ါသနာအရ တဂ္ပါသည္)
အစ္ကုိ ဖုိးညိဳ(ပထမဆံုးနဲ႔ အခါအခြင့္သင့္တုန္း ေရးေပးမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..။)
ေမာင္ရွင္းသန္႔ (အစ္မၾကီးပဲေလ အႏုိင္က်င့္ရမွာေပါ့)
ေက်ာင္းဆရာ (ခပ္လန္႔လန္႔နဲ႔ပဲ...)
ေမာင္ေနာ္မန္..(၀ါသနာမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္)
အစ္မ ေယာနသံ (အစ္မၾကီး ဒုတိယံပိေနာ)
အစ္မပန္ (အစ္မသာ ေျဖရင္ ညီမတကယ္၀မ္းသာမွာ)
အစ္မေက (ခင္တယ္ဆုိ ေျဖေပးေနာ္ အစ္မ )

အစ္ကုိအစ္မ်ား၊အားရင္ေရးေပးမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ပါသည္။

Saturday, December 27, 2008

ဘာမွလုပ္မရတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ အရည္ညွစ္ထုတ္ထားခဲ့ေသာ ပုိစ့္ေပါင္း ၈၀

ေက်ာ္မရ၊ခြမရ ျဖစ္ေနပါတယ္။က်မတစ္ေယာက္ထဲမ်ား ျဖစ္ေနလားမခန္႔မွန္းတတ္ပါ။တစ္ခါတစ္ေလ ျပတင္းေပါက္ေလးက ပြင့္ေနျပီး ဘာမွလုပ္လုိ႔ မရပါ။အလကား!! လူကုိလာလိမ္ေနတယ္။စာေတြလုိက္ဖတ္ျပီးလုိ႔ ထင္ရာျမင္ရာေလးေရးမယ္ၾကံလဲ 10 အိမ္ကုိ တစ္အိမ္ေတာင္ အဆင္မေျပဘူး။ၾကာတယ္...ခါးခ်ည့္တယ္။ဇက္ေၾကာတက္တယ္။မ်က္မွန္ပါ၀ါတုိးတယ္။

ပုိစ့္ 80 ေျမာက္ကုိ ဒီအရည္မရ၊အဖတ္မရအေၾကာင္းကုိပဲ အရည္ညွစ္ျပီးေရးတင္လိုက္မယ္။
အားလံုး သည္းခံျပီးဖတ္ေပးလုိ႔ ေက်းဇူးပါ။

စိတၱသုခ၊ကာယသုခနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစ။

Thursday, December 25, 2008

အခ်စ္အေၾကာင္းစဥ္းစားျခင္း

ဒီေန႔ တစ္ေန႔လံုး အခ်စ္အေၾကာင္းစဥ္းစားမိေနသည္။
အခ်စ္အေၾကာင္းဆုိေတာ့ အခ်စ္ဆုိတဲ့ေကာင္မေလး သုိ႔မဟုတ္ ေကာင္ေလးအေၾကာင္းလုိ႔ေတာ့ မထင္လုိက္ပါႏွင့္။
လူတုိ႔ အင္မတန္ေဖာေဖာသီသီအသံုးမ်ားသေလာက္၊လူတုိ႔ ေျပာခ်င္သလုိေျပာ၊သတ္မွတ္ခ်င္သလုိ သတ္မွတ္ခံေနရေသာစိတၱဇနာမ္ အခ်စ္အေၾကာင္းသာျဖစ္ပါသည္။

စဥ္းစားျဖစ္တယ္ဆုိေတာ့ က်မအသက္ဆယ့္သံုးႏွစ္ဆုိတဲ့ သီခ်င္းထဲကလုိ မွန္ေရွ႔ထုိင္ကာတခုိးခုိးတစ္ခစ္ခစ္ရယ္ျပီးေတာ့ စဥ္းစားေနတာမ်ိဳးလဲ မဟုတ္ရပါ။

စဥ္းစားျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေလးေတြလဲရွိပါသည္။
ကုိေအာင္သာငယ္ၾကီးတဂ္တုန္းက အခ်စ္အေၾကာင္းကုိေသခ်ာ ေရးမေပးလုိက္ရ၊မေရးတတ္တာလဲ ပါပါသည္။
ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ ကုိယ့္အခ်စ္ေၾကာင့္ သူတပါးကုိ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ထိ လုိက္လံေႏွာက္ယွက္တတ္ေသာ ေယာက်္ား၊မိန္းမတုိ႔ကုိ နားမလည္ႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္လဲျဖစ္ပါသည္။

တကယ္စဥ္းစားေတာ့မွ ဒီကိစၥကအင္မတန္ေလးနက္ျပီး အလြန္တရာအေျဖရွာရခက္ပါသည္။
က်မသည္ သိပ္ခ်စ္တတ္ပါသည္။
တနည္းအားျဖင့္ ခ်စ္တတ္ေသာႏွလံုးသားအၾကီးၾကီးႏွင့္ အခ်စ္တုိ႔နဲ႔ျပည့္ေသာ ရင္ခြင္အက်ယ္ၾကီးကုိိ ပုိင္ဆုိင္ထားသူျဖစ္ပါသည္။ခ်စ္စရာ ေကာင္းတာမွန္သမွ်ကုိ အကုန္ခ်စ္ပါသည္။

အခ်စ္အေၾကာင္း စဥ္းစားရင္းကပဲ သူနဲ႔နံရံပါးပါးေလးတစ္ခုသာျခားျပီး လံုး၀ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာ
အမုန္းအေၾကာင္းထဲကုိပါ စိတ္ေရယာဥ္ကုိေမွ်ာေနမိခဲ့ပါသည္။ရိုးသားပြင့္လင္းစြာ ေျပာရရင္အမုန္းတရာဆုိတာကုိ လူေပၚလူညြန္႔ခူးစားတဲ့လူေတြေလာက္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့၊အျခားေသာ ဘယ္ေနရာ၊ဘယ္အသုိင္းအ၀ိုင္း၊ဘယ္လူတန္းစားေပၚတြင္မွ အမုန္းတရားဟူသည္ကုိ သိပ္ခ်စ္တတ္ေသာက်မ မထားတတ္ပါ။
ထားလဲမထားႏုိင္ပါ။တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အမုန္းတရားသည္ မုန္းရသူကုိပါ ပူေလာင္ေစသည္မဟုတ္လား။ဒီလိုဆုိေတာ့ အခ်စ္အေၾကာင္းေလးျပန္လွည့္မိသည္။


အခ်စ္ဆုိတာကေရာ ပကတိျငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ေပးစြမ္းႏုိင္ပါသလား။ကာလရွည္ၾကာစြာ ေပးႏုိင္လိမ့္မည္မထင္ပါ။အခ်ိန္အတုိင္းအတာတစ္ခုထိေတာ့ ေပးေကာင္းေပးႏုိင္ပါလိမ့္မည္။သုိ႔ေသာ္ အဲ့သည္အခ်ိန္အတုိင္းအတာဆုိတာကုိ ဒါက ျငိမ္းခ်မ္းမႈလုိ႔ နာမည္တပ္လုိ႔မရစေကာင္းပါ။သုိ႔ေသာ္ အခ်စ္ရွိေနတဲ့ဘ၀၊အခ်စ္ရွိေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္၊အခ်စ္နဲ႔ျဖန္႔က်က္တဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ ေနရတဲ့တတဂၤအခုိက္အတန္႔မွာေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းမႈဆုိတာကုိ အျပည့္အ၀မရခဲ့ရင္ေတာင္ အမုန္းတရားရဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ထက္ေတာ့ ေအးျမမွာ အမွန္ပါပဲေလ။

ဒါဆုိ အခ်စ္ေၾကာင့္ပူေလာင္ရတာေတြလဲ ထည့္စဥ္းစားဖုိ႔မလုိဘူးလား။သိပ္လုိတာေပါ့ေနာ္။

အဲ့ဒိ အခ်စ္ေၾကာင့္ပူေလာင္တယ္ဆုိတဲ့ ကိစၥကုိ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေရာ ဘယ္လုိအနက္ဖြင့္ဆုိခ်င္ပါသလဲ။

တကယ္ခ်စ္ရင္ ပူေလာင္ရပါသတဲ့လား။အခ်စ္ေၾကာင့္ပူေလာင္ျခင္း မဟုတ္တန္ဘူး။အဲ့ဒိပူေလာင္မႈသည္ အတၱ၏ အသီးအပြင့္ပင္ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။အခ်စ္ေၾကာင့္ မပူေလာင္ပါ။အခ်စ္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ႏူးညံ့မႈ၊ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးမႈ အဲ့သည္တစ္ခုခုကုိသာလ်င္ေပးႏုိင္စြမ္းေသာ စိတၱဇနာမ္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

အခ်စ္ေၾကာင့္ပူေလာင္ရျပီဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္တုိင္နဲ႔ ကုိယ့္၀န္းက်င္ကုိ ျပန္လည္ဆန္းစစ္ဖုိ႔ လုိလာျပီဟု ထင္သည္။အခ်စ္ေၾကာင့္ပူုေဆြးေသာက ေရာက္ရတာ၊အခ်စ္ေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္တာ၊အခ်စ္ေၾကာင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိတုိက္စားခံတာ၊
အခ်စ္ေၾကာင့္ မူးတာ၊အခ်စ္ေၾကာင့္ ရူုးတာ၊အခ်စ္ေၾကာင့္ ဘာကုိမွအမွားအမွန္မခြဲျခားႏုိင္ေတာ့တာ၊
စသျဖင့္......အခ်စ္ေၾကာင့္ေပါင္းမ်ားစြာ။

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္က ဘယ္လုိပူေလာင္မႈမ်ိဳးကုိမွမလုပ္တတ္၊မဖန္တီးတတ္ပါ။ဖန္တီးသူသည္ ကုိယ္တုိင္သာလွ်င္ျဖစ္ပါသည္။
အကယ္လုိ႔မ်ား အဲ့ဒိအခ်စ္ဆုိတာက သက္ရွိသတၱ၀ါတစ္ေယာက္သာဆုိခဲ့ရင္ အခ်စ္ေၾကာင့္လုိ႔နာမည္တပ္ျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိဖ်က္ဆီးေနၾကသူေတြကုိ အျပစ္တင္ေနပါလိမ့္မည္။
(မွတ္ခ်က္...။အမိျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အဲ့လုိအျပစ္တင္ခံရသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးရွိေနၾကလိမ့္မည္ဟု က်မရဲရဲၾကီးယံုၾကည္ပါသည္)

အခ်ဳပ္ဆုိရလ်င္ အခ်စ္ဆုိတာ ခ်စ္တတ္ဖုိ႔သာလုိပါသည္။


Monday, December 22, 2008

အထီးက်န္ျခင္းမ်ားနဲ႔ သံုးရက္တာ......


အထီးက်န္ျခင္းဆုိတာ
ထိမရ၊ေတြ႕မရတဲ့ စိတၱဇနာမ္...။

အထီးက်န္ျခင္းဆုိတာ
အဆံုးသတ္အေတြးကုိ ေတြးမရတဲ့မိစၦာ

အထီးက်န္ျခင္းဆုိတာ
သီခ်င္းေတြကုိ ေျခာက္ေသြ႕ေစတဲ့ စိတ္ရဲ့တေစၦ

အထီးက်န္ျခင္းဆုိတာ....
ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းမ်ားနဲ႔ မလင္းတဲ့ ညေတြ

အထီးက်န္ျခင္းဆုိတာ....
အိပ္ေရးပ်က္ညေတြကုိ အေဖာ္လုပ္ျပီးကုန္ဆုံးရတဲ့ အေမွာင္ကမၻာ

ငါ..
အဲ့ဒိ အထီးက်န္ျခင္းကုိ သိပ္...မုန္း...တယ္...။

Saturday, December 20, 2008

ကျမဆန္ဒများ

လေတဖြူးဖြူးတိုက်နေတဲ့ လမ်းဆုံလမ်းခွမီးပွိုင့်နားက အုတ်ခုံပုလေးတွေပေါ်မှာ ကျမသွားထိုင်ကြည့်ချင်တယ်။ပြီးတော့ဘေးနားကမြက်ပင်ငုတ်စိလေးတွေကို တို့ထိကြည့်ချင်တယ်။


မာကျူရီမီးလုံးတွေနဲ့ လင်းနေတဲ့ ဂုံးတံတားကြီးပေါ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ အေးအေးလူလူလမ်းလျှောက်ကြည့်ချင်တယ်။

ကျမထက် သုံးလေးငါးဆမြင့်တဲ့ Billboard ကြီးတွေရဲ့ အောက်မှာမတ်တပ်ရပ်ပြီး တမေ့တမော့ငေးကြည့်ချင်တယ်။

ညဘက်၊လသာသာနဲ့ ကတ္တရာလမ်းမပေါ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ အတွေးတွေကို တစ်စချင်းသီပစ်လိုက်ချင်တယ်။

သီချင်းတအေးအေးနဲ့ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲထိုင်ပြီး လမ်းမပေါ်ကအမောတွေ၊အပျော်တွေ၊အဇျတ္တတွေကို ငေးကြည့်နေချင်တယ်။ပြီးတော့ အဲ့ဒါတွေကိုကျမစာရေးကြည့်ချင်တယ်။

ကျမ အရက်ဆိုင်ထဲမှာ အရက်သောက်ရင်း စကားတွေဖောင်ဖောင်၊ဖောင်ဖောင်နဲ့ ပြောကြည့်ဖူးချင်တယ်။နောက်ပြီးတော့ မခိုင်တခိုင်၊ယိုင်တိုင်တိုင်ခြေလှမ်းတွေနဲ့ ရပ်ကွက်ထဲကို ပြန်လာကြည့်ချင်တယ်။

ကျမ ဝေးလံခေါင်ဖျားတဲ့ အရပ်ဒေသတွေကို တစ်ယောက်ထဲသွားကြည့်ချင်တယ်။စိတ်အေးလက်အေး ဓာတ်ပုံတွေတစ်လှေကြီးရိုက်ပစ်လိုက်ချင်တယ်။

ကျမ မရေရာတဲ့ခြေလှမ်းတွေကို တွန့်ခေါက်သိမ်းလိုက်ပြီး အမေနဲ့အတူပြန်နေချင်တယ်။အမေချက်ကျွေးတဲ့ ငါးဟင်းမျိုးစုံကို စားပစ်လိုက်ချင်တယ်။ည ည အမေ့ဘုရားရှိခိုးသံနဲ့အတူ အိပ်ယာဝင်ချင်တယ်။


Friday, December 19, 2008

ဒီလုိေတြးမိတယ္.....

ဒီရက္ထဲ ဘာစာမွမေရးျဖစ္ပါ။စိတ္ပါ၀င္စားမႈလဲ အားမေကာင္းသလုိ၊တျခားေသာ ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနကလဲ အဆင္မေျပလွပါ။ဒီၾကားထဲ တစ္ခ်က္၊တစ္ခ်က္ၾကားရတဲ့ ပဋိပကၡေလးေတြကလဲ စိတ္ထဲမယ္ ကသိကေအာက္ျဖစ္ရသည္။စင္ေပၚကလူေတြကေတာ့ ဘယ္သုိ႔ခံစားေလမယ္မသိ၊သုိ႔ေသာ္ ခုမွ ဒီပတ္၀န္းက်င္သုိ႔ေရာက္တာ လသားအရြယ္ပဲရွိေသးတဲ့ က်မအတြက္ေတာ့ ဒါကထိတ္လန္႔စရာတစ္ခုပဲ။တစ္ေယာက္ထဲ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေတြး၊ထင္၊ေကာက္ခ်က္ဆြဲပီး ဒီသံသရာထဲ၀ဲေနမိတယ္ဆုိပါေတာ့ေလ။

ေနာက္ထပ္တစ္ခုရွိပါေသးသည္။ဒါကေတာ့ က်မရဲ့ေရွ႕ဆက္မယ့္ လမ္းကုိစဥ္းစားေနျခင္းပါပဲ။
ကုိငွက္ရဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လုိသာပ။၀ါသနာထက္ ကုိယ္(အုိ)၀မ္းေရးခက္ပီ၊ဒီသီခ်င္းဟာ ငါ့ရဲ့ေနာက္ဆံုး သီခ်င္းျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္...။
ဆုိသလုိေပါ့။က်မလဲ ၀မ္းေရးအတြက္ အထုပ္ေလးေတြထုပ္ေခ်မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္လုိ႔ေတြးမိပါသည္။ဒါေၾကာင့္ အထုပ္ကေလးေတြထုပ္ေနတုန္းမွာ က်မရဲ့ ေရးခ်င္သလုိေရးထားေသာ စာမ်ားလဲက်ဲေနပါမယ္။အစ္ကုိ၊အစ္မ၊ေမာင္ႏွမမ်ားဆီလဲ အလည္ေရာက္ဖုိ႔ ေႏွးေနပါဦးမယ္...။ဒါေပမယ့္ အားလံုးကုိ အားမနာတမ္းဆုိးရ၊ေျပာရရင္ျဖင့္ က်မဆီကုိေတာ့ မၾကာမၾကာလာလည္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနေၾကာင္းပါ။

Wednesday, December 17, 2008

သတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါသည္...။

6 နာရီလာ၊၆ နာရီျပတ္ဆုိတာက ဒီဇင္ဘာ ၆ ကေန၊လကုန္ထိပဲ ဆုိပဲ။ဂ်ာနယ္တစ္ခုထဲမွာ ဖတ္လုိက္ရတာေလ၊
ဒါဆုိ ဒီဇင္ဘာ ေနာက္ပုိင္းကေတာ့ ဘယ္လုိေတြဆက္ျဖစ္မယ္မသိ....:P
ေလတယ္ကြယ္...။မီးမလာ...မီးမလာ...မီးမလာ...မီးမလာ....မီးမလာာာာာာာာာာာာာာာ.....။
ေျပာင္းျပန္ျပန္ဆုိၾကည့္မိသြားဦးမယ္ေနာ..ေတာ္ၾကာ အဘတုိ႔ကုိဆဲသလုိျဖစ္သြားရင္..မေကာင္းဘူးမႈတ္လား။။။။။


အားလံုးကုိခင္မင္လ်က္
မွန္

Tuesday, December 16, 2008

သူမေမြးေန႔

က်မနဲ႔ သူနဲ႔ သာမာန္ရုိးက်ဆန္စြာပဲ ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သာမာန္ရုုိးက်လုိ႔ က်မေျပာရသည္မွာ သာမာန္လူေတြလုိပဲ သူလုိငါလုိ တကၠသုိလ္တက္၊တုိက္ခန္းငွားေန..၊အိမ္ကုိလြမ္း အဲ့လုိဘ၀ကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးပံုမွန္ေလးနဲ႔ က်မျဖတ္သန္းေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ တျခားသူေတြနဲ႔ ဆံုေတြ႔သလုိပဲ သူနဲ႔က်မေတြ႔ခဲ့ၾကပါသည္။အဲ့ဒိအခ်ိန္သည္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ကျဖစ္ပါသည္။သုိ႔ေသာ္ သူနဲ႔က်မသည္ ဘယ္အခ်ိန္မွာဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာမသိေသးေပမယ့္ တျခားေသာ သာမာန္ရုိးက်သူငယ္ခ်င္းေတြထက္စာရင္ေတာ့ ခုထိအတူတူရွိေနတာကုိကပဲ က်မကံေကာင္းတယ္လုိ႔ပဲ က်မယံုပါသည္။

က်မတုိ႔သည္ သူမ်ားသူငယ္ခ်င္းေတြလုိ အ၀တ္ဆင္တူ၀တ္၊ဖိနပ္ဆင္တူစီး၊ဆြဲျခင္းေတာင္ဆင္တူကုိင္ျပီး ကုိယ္ေတြရဲ့ခင္မင္မႈကုိ ျပသခဲ့ၾကသူမ်ားလဲမဟုတ္ပါ။
သုိ႔ေသာ္ က်မတုိ႔တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္အျပည့္နဲ႔ သိပ္ခ်စ္ခင္ခဲ့ၾကပါသည္။

သူေရာ က်မေရာ ေမြးခ်င္းငါးေယာက္ထဲမွာမွ အငယ္ဆံုးေတြျဖစ္ၾကသည္။သူေရာ၊က်မေရာ ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ္ရပ္ဖုိ႔ ဆႏၵျပင္းျပခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။


ကုန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္္တုန္းထဲက က်မတုိ႔မွာ တူညီေသာခံစားခ်က္မ်ားရွိခဲ့သည္ဟု ထင္ပါသည္။က်မတုိ႔ရဲ့ တူညီေသာခံစားခ်က္ဆုိသည္မွာ လူေတြထင္ထားၾကသလုိ အငယ္ဆံုးဆုိတုိင္း အလုိလုိက္၊အၾကိဳက္ေဆာင္ေနခဲ့ရသည္မွာ ၁၀၀ ရာခုိင္ႏႈန္းမမွန္ပါဘူးဆုိတဲ့ ကေလးအေတြးေလးတစ္ခုမွ်သာျဖစ္သည္။

ေနာက္ထပ္က်မတုိ႔ကုိ ႏွလံုးေသြးခ်င္းနီးေစေသာ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိပါေသးသည္။အဲ့ဒိအမ်ားၾကီးထဲမွာ ၄ ႏွစ္တက္ရမယ့္ေက်ာင္းကုိ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာထဲက စိတ္၀င္စားမႈေလ်ာ့နည္းလာတာ၊
ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ဘ၀ခရီးအတြက္ ေက်ာင္းမျပီးခင္ သံုးႏွစ္ေလာက္လုိကထဲက ေတြးမိပီးရင္ေမာလာတာ၊အဲ့ဒိအခ်က္ေတြက က်မတုိ႔အတြက္ နီးစပ္မႈေတြပုိျပီး အားေကာင္းေစခဲ့သည္ဟုထင္ပါသည္။

သူသည္ ေတာကတက္လာတဲ့မအူမလည္က်မကုိ လူေလာကၾကီးႏွင့္ ဆက္သြယ္ေပးခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။အထူးသျဖင့္ ျမိဳ့ျပလုိ႔ဆုိေသာ္ျငား အင္မတန္မွ သားရဲတိရိ စၱာန္ေတြေပါလွစြာေသာ ေဟာဒီရန္ကုန္ျမိဳ့ၾကီးမွာ ေနတတ္ထုိင္တတ္ရွိလာေအာင္၊လူေတာတုိးပီး သြားရဲလာရဲရွိလာေအာင္ ေရွ႕ကေနမားမားမတ္မတ္ရပ္ျပီး ဦးေဆာင္ေပး၊လမ္းျပေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။
လူေတြက နင္ထင္သေလာက္ မရုိးသားဘူးဟုလဲ ခုခ်ိန္ထိေျပာေနဆဲျဖစ္သည္။

သူႏွင့္က်မသည္ အသက္ 17 ႏွစ္အရြယ္ေလာက္ကထဲက လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ထုိင္တာကုိ မက္ေမာတြယ္တာခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ပါသည္...။လမ္းတကာလွည့္ျပီး ရန္ကုန္ျမိဳ့မွာ ရွိသမွ်လက္ဘက္ရည္ဆုိင္အားလံုးနီးပါးကုိ ထုိင္ခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ဘယ္သူေတြဘယ္လုိေမးေငါ့ပါေစ ေနခ်င္သလုိေနခဲ့ၾကသူမ်ားလဲျဖစ္သည္။ကုိယ္လုပ္ခ်င္ရာကုိ ကုိယ္ရဲရဲရင့္ရင့္ လုပ္တတ္ေအာင္ သူကက်မကုိေျမွာက္ပင့္ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။က်မကလဲ အျပန္အလွန္ေျမွာက္ပင့္ေပးခဲ့ဖူးပါသည္။ခုထိလဲ ေျမွာက္ပင့္ေပးေနတုန္းပင္ ျဖစ္သည္။ကုိယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ ကုိယ္တာ၀န္ယူရဲတဲ့သတၱိေတြကုိ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ အျပန္အလွန္ေမြးျမဴေပးခဲ့ျဖစ္ၾကပါသည္။

ဒါတင္မကေသးပါ။သူသည္ က်မကုိ စာေပအမ်ိဳးအစားအစံုႏွင့္ကဗ်ာေတြကုိပါ ဖတ္တတ္လာေအာင္၊အဲ့ဒီစာဖတ္တတ္၊စာခ်စ္တတ္တဲ့ ႏွလံုးေသြးေတြနဲ႔ ေႏြးေနေအာင္..တနည္းေျပာရရင္ က်မတစ္ဘ၀လံုးစာ စာေပကရလာတဲ့ အားအင္ေတြ၊သတၱိေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးေနေအာင္ စတင္မီးပ်ိဳးေပးခဲ့သူလည္းျဖစ္ပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ သူနဲ႔က်မသည္ ဂ်ဴး၀တၳဳေတြကုိဖတ္ျပီးတုိင္း ဖတ္ဖတ္ေမာသည္အထိ ျငင္းရခုန္ရတာလဲ ခုခ်ိန္ထိလြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ကအတုိင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

သူသည္ က်မႏွလံုးသားကုိ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာေအာင္ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သူလည္း ျဖစ္ျပန္ပါသည္။မွတ္မွတ္ရရ က်မမွာရွိသမွ် အေခြေတြအားလံုးလုိလုိသည္ သူ႔လက္ေဆာင္ေတြခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။
၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလတုန္းက ၀ုိင္၀ုိင္းရဲ့ အခ်စ္ငွက္သီခ်င္းေခြထြက္ပါသည္။ႏုိ၀င္ဘာ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ က်မအိမ္မွာ အဲ့ဒိအေခြနဲ႔အတူ ခရီးသြားငါးေယာက္ရဲ့ဒုတိယေခြေရာက္ေနခဲ့သည္။
သူလာေပးသြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
" 4D ေရ နင္နယ္ျပန္တုန္း ပ်င္းရင္နားေထာင္ဖုိ႔ အေခြေတြလာေပးထားလုိက္တယ္၊ေက်းဇူးေနာ္ :) " ဆုိျပီးေရးထားတဲ့စာရြက္ေလးတစ္ရြက္လဲ ပါပါေသးသည္။
အဲ့ဒိတုန္းက ခံစားရတဲ့ ၾကည္ႏူးမႈမ်ိဳး က်မႏွစ္ခါျပန္ခံစားႏိုင္ခြင့္ရွိေတာ့မွာမဟုတ္ပါ။
သုိ႔ေသာ္ သူနဲ႔က်မသည္ သီ္ခ်င္း၊အဆုိေတာ္ၾကိဳက္ရာမွာလဲ ဘယ္ေသာအခါမွ် အၾကိဳက္ခ်င္းမတူညီၾကျပန္ပါ။
ကုိတုိးၾကီးကုိ သူကမၾကိဳက္၊ထူးအိမ္သင္ကုိ တစ္ေခြလံုးအစအဆံုးနားေထာင္လုိ႔မရဘူးဟု သူကခဏခဏေျပာတတ္သလုိ က်မကအေသြးအသားထဲကႏွစ္သက္သူျဖစ္ပါသည္။
ႏႈတ္ခမ္းေမြးစစနဲ႔ အဲလက္စ္ကုိ သူကခေရဇီျဖစ္သေလာက္ က်မကေတာ့ေပါ့လွ်ပ္သည္ဟုဆုိကာ လက္မခံတတ္သူျဖစ္သည္။ခုေခတ္ထြက္ေနတဲ့ ဟစ္ေဟာ့(ပ္)တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ သူကလက္ခံျပီး က်မကေတာ့ ၾကားရရံုႏွင့္ကုိ ေအာ္ဂလီဆန္လာတတ္သူျဖစ္သည္။

စည္းကမ္းတက်ေနခ်င္တဲ့ က်မနဲ႔ ျဖစ္သလုိေနတတ္ေသာသူ ေန႔တုိင္းနီးပါးလဲ ရန္ျဖစ္ၾကပါသည္။က်မက စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္လြယ္သေလာက္ သူကေတာ့ အင္မတန္မွ ေအးေဆးတည္ျငိမ္လြန္းသူျဖစ္သည္။

သူသည္ က်မကုိ ယခုဒီစာေရးေနေသာ ဘေလာဂ့္ဆုိတာၾကီးနဲ႔လဲ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။သုိ႔ေသာ္ သူသည္စာဖတ္သူသက္သက္မွ်သာျဖစ္ပါသည္။
ကုိလူသစ္ဘေလာဂ့္က စာမ်ားအားလံုးကုိတစ္လံုးမက်န္ အရည္ၾကိဳေသာက္ထားသူလဲျဖစ္ပါသည္။ကုိေအာင္သာငယ့္ ကဗ်ာေတြကုိ ရူးသြပ္ျပီး ကုိေကာင္းကင္ကုိ ကဗ်ာေတြကုိ ခြင့္ျပဴခ်က္နဲ႔ စုထားခ်င္သည္ဟုလဲ ခဏခဏေျပာပါသည္။က်မဘေလာဂ့္ကုိေတာ့ တစ္ပတ္ေနလုိ႔မွ တစ္ခါေတာင္လာလည္တဲ့သူေတာ့ မဟုတ္ပါ။
ေနာက္ပီး က်မေရးထားခဲ့သမွ် စာေတြထဲမွာ ေတာင္ၾကီးသြားတဲ့ဓာတ္ပံုေတြပါတဲ့ပုိစ့္က လြဲရင္ဘာကုိမွ အားမရဘူးလုိ႔လဲ အားေပးတတ္ပါသည္ :(

သူသည္ က်မကုိစာေရးဖုိ႔ လြန္ခဲ့ေသာ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ထဲကအတုိင္းခုလဲ အားေပးေနဆဲပါပဲ။သူရဲ့ အေထာက္အပံ့ေသာ္မွ မရရွိခဲ့ပါလွ်င္ က်မရဲ့ ယခုလုိဘေလာဂ့္ေပၚမွာ စာေရးျခင္းဆုိတဲ့ကိစၥတစ္ခုလဲျဖစ္လာခဲ့မွာ မဟုတ္လုိ႔ က်မရဲရဲၾကီးယံုပါသည္။

ဧရာ၀တီတုိင္းမွာေနျပီး ဇာတိျမိဳ႕နဲ႔ ပုသိမ္ကလြဲလုိ႔ တျခားဘယ္မွမေရာက္ဖူးေသာ က်မကုိ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေခ်ာင္းသာခရီးကုိ က်မဘ၀မွာပထမဆံုးခရီးအျဖစ္ သူမကစီစဥ္ေပးခဲ့ပါသည္။
(အဲ့ဒိတုန္းက က်မအသက္ ၁၉ ႏွစ္ျပည့္လက္ေဆာင္ျဖစ္ပါသည္။)
ခု သူ႔ ၂၄ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာ က်မက ဒီစာကုိေရးပီး အလြမ္းေျဖေနမိပါသည္။သူ႔အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ဟု က်မဘာသာက်မယူဆပါသည္။

Saturday, December 13, 2008

နတ္ေမာက္ျမိဳ့က သူငယ္ခ်င္းအိမ္

နတ္ေမာက္မွာတုန္းကရံုးကသူငယ္ခ်င္းကသူ႔အိမ္ကုိအလည္လုိ္က္ဖုိ႔ေခၚတာအေခါက္ေခါက္အခါခါ၊
လုိက္ခ်င္စိတ္လဲမရွိဘူး၊လုိက္သြားျပီးေတာ့မွလူေတြရဲ့အေပၚယံအျပံဳးေတြကုိလဲျပန္ျပံဳးျပခ်င္စိတ္မရွိဘူး
ဆုိပီးတစ္ႏွစ္နီးပါးေနခဲ့တာမွာတစ္ေခါက္ပဲေရာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္...။

ဒါလဲက်မရန္ကုန္ကုိ ျပန္ခါနီးျဖစ္ေနေတာ့ မေကာင္းတတ္ပါဘူးေလဆုိပီးလုိက္သြားခဲ့တာပါ...။
သူတုိ႔အိမ္ေလးက နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ရဲ႕ေအာက္ခ်ိဳင္းလုိ႔သူတုိ႔အေခၚ ခပ္နိမ့္နိမ့္အပုိင္းမွာရွိပါတယ္။
ျမိဳ႕ရဲ႕အစြန္လုိ႔ေျပာလုိ႔ရတယ္...။လမ္းမတန္းနဲ႔မနီးဘူး၊ေတာ္ေတာ္ေလးအထဲကုိ ၀င္ရတယ္..။
သူတုိ႔အိမ္ေလးကုိလုိက္သြားေနရင္းကမွ က်မဟာ တန္ဖုိးရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြကုိ အုိင္ေပါ့ဒ္တစ္လံုးနဲ႔၊ဒါမွမဟုတ္ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္နဲ႔၊အလုပ္ရဲ့ မရုိးႏုိင္ေသာအရႈပ္ထုပ္ဇာတ္လမ္းေတြနဲ႔ၾကားမွာ
ကုန္ဆံုးျဖဳန္းတီးပစ္ခဲ့မိတာပါလားလုိ႔ ေနာင္တအေတြးေတြ၀င္မိတယ္...။ေရာက္ခဲ့တဲ့ တစ္ေခါက္ကလဲ က်မနတ္ေမာက္ျမိဳ့ကုိဘယ္ေတာ့မွမေမ့ႏုိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ခံစားမႈေတြ တစ္ေထြးၾကီးပုိက္ျပီး
ျပန္လာခဲ့ရတဲ့တစ္ေခါက္ပါ..။

သာယာလုိက္တာ....သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ေရာ...သူတုိ႔အိမ္ေလးကေရာ...(ၾကားျဖတ္ျပီး တစ္ခုငုိျပခ်င္ပါေသးတယ္..။အဲ့ဒိအိမ္ကုိ သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ေတြ႔ရျမင္ရသမွ်ရုိက္ခဲ့တဲ့
ဓာတ္ပံုေတြကုိ က်မရဲ႕သူငယ္ခ်င္းရဲ့ကြန္ျပဴတာမွာသိမ္းထားရင္းက အဲ့ကြန္ျပဴတာက၀င္းဒုိးက်တယ္ထင္ပါ့..
ဘာမွရွာမရေတာ့ပါဘူး....သိပ္ကုိႏွေျမာစရာေကာင္းပါတယ္...ေကာင္းေသာ္ရွိ၊မေကာင္းေသာ္ရွိ
ကုိယ္ရုိက္ထားတဲ့ပံုေလးေတြဆိုေတာ့လဲ ခင္တြယ္တာေပါ့ေလ...။ျပန္ၾကိဳးစားၾကည့္လုိ႔ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ အဲ့ဒိဓာတ္ပံုေတြတင္ပါဦးမယ္....။)

ထားပါေတာ့ေလ...။လုိရင္းကမေရာက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္...။
သိပ္ကုိေအးခ်မ္းတဲ့အိမ္ေလးကုိ က်မေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္...။အိမ္တစ္ခုလံုးကုိ သစ္နဲ႔၀ါးနဲ႔ခ်ည္းပဲ ေဆာက္ထားပါတယ္..။တုိင္ေတြကသစ္နဲ႔..အကာမွန္သမွ် ၀ါးထရံေတြနဲ႔ ကာရံထားတယ္...။
အိမ္ရဲ့အနံ႔ကလဲ ၀ါးနံ႔နဲ႔ ျခံထဲက ေျမသင္းနံ႔ေလးေတြက ေရာျပီး သင္းေနတာပဲ။
အေဆာင္အေယာင္ရယ္လုိ႔ ဘာမွမရွိ၊စီးပြားေရးလုပ္ငန္းက ပန္းစုိက္ပ်ိဳးေရး၊အဓိကထားစုိက္တာက စံပယ္ပန္း....။စံပယ္ေတြကုိ ညေနေစာင္းေလာက္ကထဲက ခူးျပီးသီရတယ္။ညေရာက္တာနဲ႔ အိမ္ေတြကုိ လုိက္ပုိ႔၊ဆုိင္ေတြကုိ လုိက္ပို႔နဲ႔ သူတုိ႔အလုပ္ကလဲ သိပ္ျပီး အားလွတယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။တစ္ေန႔ကုိ စံပယ္ပန္းေရာင္းရေငြက ၄၀၀၀ က်ပ္အနည္းဆံုးရတယ္လုိ႔ ေျပာျပတယ္..။
ဆုိေတာ့ ေတြးၾကည့္ေပါ့..။တစ္ကံုးကုိမွ ၂၀ ပဲရတဲ့စံပယ္ကုိ ၄၀၀၀ ဖုိးေလာက္ရတဲ့အထိဆုိေတာ့ ဘယ္ေလာက္မ်ား စံပယ္ေတြနဲ႔ သင္းထံုေနလိမ့္မလဲ...။အဲ့ဒိ စံပယ္ေတြေ၀ေနတဲ့ ျခံထဲမွာ က်မ သံုးနာရီေလာက္ၾကာေအာင္ ေနခဲ့တယ္..။ေဆာင္းေအးေအးမွာ ဓာတ္ပံုေတြလဲ တစ္၀ၾကီး ရိုက္ျဖစ္တယ္..။အဲ့ဒိထဲကမွ ဘယ္ေတာ့မွမေမ့တဲ့ပံုတစ္ပံုကို ျပန္တင္လုိက္ပါတယ္...။




သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အစ္ကုိအၾကီး၊ဂီတာတီးအရမ္းကၽြမ္းတဲ့အစ္ကုိၾကီးဆြဲထားတဲ့ ပန္းခ်ီပါ။ဒီပံုမ်ိဳးဓာတ္ပံုေတြလဲ ေတြ႔ဖူးပါတယ္...။ဒါေပမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ပဲထင္ပါတယ္...။
က်မစိတ္အာရံုမွာဒီပန္းခ်ီရယ္၊ဒီအိမ္ေလးရယ္..၊သူတုိ႔ျမိဳ႔ေလးရယ္ကုိ ခြဲမရပဲ တြဲျပီးပဲ ျမင္ေနမိပါတယ္...။ဒီပန္းခ်ီက သူတုိ႔အိမ္ရဲ႕ အိမ္ဦးခန္းမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ပန္းခ်ီကားပါ...။
ဓာတ္ပံုဆုိေတာ့ မူရင္းပန္းခ်ီေလာက္ေတာ့အသက္မ၀င္ဘူးထင္ပါတယ္...။

ေရးေနရင္းက က်မလြမ္းေနမိတယ္...အဲ့ဒိျမိဳ႕ေလးကုိ...သူတုိ႔ျမိဳ့ရဲ႕ ျပယုဒ္ေလးေတြကုိလဲ ျပန္သတိရေနမိတယ္..။

ေရဒီယုိကုိ မီဒီယာတစ္ခုလုိသေဘာပုိက္ တန္ဖုိးထားျပီး ဖြင့္တဲ့ျမိဳ့၊ေရဒီယုိကုိ အိမ္တုိင္းလုိုလိုဖြင့္တဲ့ျမိဳ့၊ဗုိ္လ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္းကုိဆုိ မနားတမ္းေျပာျပခ်င္တဲ့သူေတြရွိတဲ့ျမိဳ့၊ရုိးသားမႈေတြ အစင္းသားေတြ႔ႏုိင္တဲ့ျမဳိ့...........။
က်မအဲ့ဒိျမိဳ့ေလးကုိ၊အဲ့ဒိျမိဳ့မွာ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ေဆာင္းကုိ သိပ္သတိရေနမိတယ္..။

Wednesday, December 10, 2008

ဇာတိေျမမွ လူႏွစ္ေယာက္

ဘေလာဂ့္ကုိ ကုိယ္ျပင္ခ်င္တာေတြ စိတ္ထင္တုိင္းေလွ်ာက္ျပင္ျပီးေတာ့ စိတ္တုိင္းလဲသိပ္မက်တာနဲ႔ ပုိစ့္တစ္ခုေလာက္ေတာ့ တင္ဦးမယ္လုိ႔စိတ္ကူးရပါတယ္။
ေကာ္နက္ရွင္ကလဲ မဆုိသေလာက္ေလးေကာင္းေနတာဆုိေတာ့ စိတ္ကေလးလဲ ၾကည္ေနတာနဲ႔ အခ်စ္အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္တင္မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးရတယ္..။

ဒါေပမယ့္ အေႏွာက္အယွက္က ၀င္တာပါတယ္။ျပႆနာဆုိတာ ေတာင္ၾကီးသြားတုန္းက ကားေပၚမွာၾကည့္ခဲ့တဲ့ ဗြီဒီယုိကားထဲမွာ ရန္ေအာင္ေျပာသလုိျဖစ္ေနလားမသိပါဘူး၊ျပႆနာဆုိတာ မီးပြိဳင့္ကလႊတ္တဲ့ကားလုိပဲ ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ခုထဲမလာဘူး၊အျပံဳလုိက္လာတယ္တဲ့။ခုလဲျပႆနာေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္ အဲ့လုိမ်ိဳးျဖစ္တယ္ထင္ပါ့။က်မက ပုိစ့္တင္းဆုိတာကုိ ကလစ္ရံုပဲရွိေသးတယ္။က်မေဘးနားကြန္ျပဴတာကုိသံုးေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕စကားသံကနားမခံသာေလာက္ေအာင္ထိကုိ ဆူညံျပီးေတာ့ကုိ ၀င္လာေတာ့တာပါ။

အသံက်ယ္တာကုိေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။က်မကုိယ္တုိင္ နားေလးျပီး စကားကုိဆုိ အာက်ယ္ အာက်ယ္နဲ႔စကားေျပာတတ္လုိ႔လား မသိဘူး။အသံက်ယ္တာကုိဘယ္တုန္းကမွ နားမညည္းခဲ့ပါဘူး။ဒါေပသိ သူ႔အသံကေတာ့ အေတာ္ေလးကုိ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတာပါ။

အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔ရည္းစားေကာင္ေလးနဲ႔ ခ်စ္သူတုိ႔ဘာသာဘာ၀ ခ်စ္တင္းေႏွာတဲံ့ စကားေျပာေနၾကတာထင္ပါတယ္။အဲ့ဒိေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကပါေတာ့။တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ရင္ခုန္ျပီးေျပာရမယ့္စကားကုိ မယ္မင္းၾကီးမကေတာ့ ေပ 60၊ေပ 100ေလာက္ရွိတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းလံုးရွိသမွ်လူေတြအကုန္လံုးၾကားတဲ့အထိကုိ ေအာ္ေျပာေနေတာ့တာ။

သူရွက္မရွက္ေတာ့ မသိပါဘူး၊ေဘးနားက က်မကမ်က္ႏွာေတြပူလာလုိက္တာ။ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ၊ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေတြ ခဏထားလုိက္ပါဦး၊ကုိယ့္ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ ကုိယ့္ပါးစပ္ကေန အရသာရွိရွိနဲ႔ ျပန္ေျပာေနတာကုိ က်မပါးစပ္ေဟာင္းသားနဲ႔အမွတ္တမဲ့ ေငးၾကည့္မိတဲ့အထိေတာင္ျဖစ္ရပါတယ္။
ထူးဆန္းရံုတင္မဟုတ္ပါဘူး။ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြရဲ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရာခုိင္ႏႈန္းဟာ အင္တာနက္ကုိ ဘယ္လုိသေဘာထားေနလဲ ဆုိတာေတြအထိပါေတြးမိျပီးေတာ္ေတာ္ေလးလဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။

ခါတုိင္းလဲ ခုလုိပဲ အင္တာနက္ဆုိင္ေတြမွာ ကုိယ့္ေဘးနားကလူေတြစကားေျပာေနၾကတာေတြ က်မၾကံဳဖူးပါတယ္။ေန႔တုိင္းနီးပါး ၾကံဳေနရတာဆုိေတာ့လဲ ဒါကုိအဆန္းလုပ္မေနႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ေနတတ္ေအာင္သာ ေနရေတာ့တာပါပဲ။
ဒီေခတ္ဒီအခါၾကီးက ဒီလုိေတြျဖစ္လာေနမွေတာ့ ကုိယ္ကလုိက္ပီးမစီးေမ်ာႏုိင္ရင္ ကုိယ္ကေဘးေရာက္တတ္သလုိျဖစ္ေနတယ္ေလ။

ဒိထက္ပုိျပီး စိတ္ဆင္းရဲစရာေကာင္းတာတစ္ခုက ၊စိတ္ဆင္းရဲစရာဆုိတာထက္ ဒီခံစားမႈအျပီးမွာေတာ့ က်မအာရံုထဲ၀င္လာတဲ့ အေတြးတစ္စပါေလ။ဘာလဲဆုိေတာ့ ငါဟာင့ါျမိဳ့ကုိ ေလးနက္စြာ သံေယာဇဥ္ၾကီးေနမိပါလားဆုိတဲ့အေတြးပါ။

သံေယာဇဥ္ေတြမထားခ်င္လြန္းလုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး၊တစ္ျခမ္းထဲပဲေနခ်င္တယ္လုိ႔အထိေၾကြးေၾကာ္ထားခဲ့ဖူးတာလဲ က်မပါပဲ။ရန္ကုန္မွာပဲ ဘယ္ေလာက္စိတ္ညစ္ညစ္ေပကပ္သပ္ေနတတ္ျပီး အိမ္ကဖုန္းဆက္ျပီး ေခၚလြန္းမကေခၚမွ တစ္ေခါက္ကုိေတာင္အႏုိင္ႏုိင္ျပန္တတ္တဲ့ က်မစိတ္ထဲမွာ ဘယ္အခ်ိန္ထဲကအဲ့ဒိသံေယာဇဥ္ၾကီး ေရာက္ေနခဲ့သလဲ က်မမခန္႔မွန္းတတ္ပါဘူး။ဒီခံစားမႈကိုအရင္တစ္ခါတုန္းကလဲ ခံစာဖူးျပီးပါျပီ။

အဲ့ဒိတုန္းက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ နာမည္ၾကီး Company တစ္ခုရဲ့ ပုိင္ရွင္တစ္ဦးက လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနတာေတြ၊ေနာက္ျပီးသူ႔ဇာတိက ဘယ္က၊ဘယ္လုိ...စတာေတြၾကားရေတာ့အံမယ္ေလးေလးေလး ရင္နာလုိ႔မဆံုးပါဘူး။
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိဘယ္လုိေျဖရမယ္မွန္းလဲမသိပါဘူး။ငါ့ျမိဳ႕ကလူကေလ.....ဒီလုိၾကီးပါလား ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔တင္ တစ္ေယာက္ထဲ ၾကိတ္ရွက္ေနရခဲ့ဖူးေသးတယ္။

ခုဒုတိယတစ္ခါဆုိေတာ့ ပုိေသခ်ာသြားပါတယ္။အဲ့ဒိမိန္းကေလးကလဲ က်မဇာတိျမိဳ့ကပါ။သူ႔ကုိလွည့္မၾကည့္ပဲေနရင္းက သူ႔ေရွ႕ကမွန္ထဲမွာ(က်မကုိလဲသူအဲ့လုိျမင္ႏုိင္တယ္)က်မသူ႔ကုိေတြ႕လုိက္ရတယ္။ဘုရား၊ဘုရား.က်မေလေစာေစာကျဖစ္ေနတဲ့
အရွက္ထက္ပုိခံစားရပါတယ္။ကုိယ္ကလဲ တမ္းပလိတ္ကုိကလိခ်င္တုိင္း ကလိထားတာဆုိေတာ့ လတ္စကလဲသတ္မရေသးေတာ့ သူ႔အသံကုိေတာ္ေတာ္ေလးသည္းခံျပီးေတာ့ကုိ နားဒုကၡကုိခံစားလုိက္ရပါတယ္။ဒါနဲ႕ အဲ့ဒိေကာင္မေလးျပီးခါနီးေတာ့ က်မၾကိတ္ျပီးဆုေတာင္ေနမိေသးတယ္။ဘုရားသိၾကားမလုိ႔ ငါ့ လာႏႈတ္မဆက္ပါေစနဲ႔လုိ႔ေလ။

သူတကာေတြလုိ ငါတုိ႔ျမိဳ႔က ဘယ္သူက၊ဘယ္သုိ႔ဘယ္ပံု ေျပာစရာလူရယ္လုိ႔ က်မတုိ႔ျမိဳ႕မွာ မရွိပါဘူး။

ႏိႈင္းယွဥ္စရာမဟုတ္ေသာ္ျငား..........
နတ္ေမာက္မွာအလုပ္သြားလုပ္တုန္းကဆုိ အဲ့ဒိကသူငယ္ခ်င္းေတြက သူတုိ႔ကုိသူတုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမိဳ႕ က၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမိဳ႕ ကနဲ႕ သိပ္ျပီးဂုဏ္ယူျပီးေျပာၾကတာေတြ၊ေနာက္ျပီး ျပည္က အစ္ကုိေတာ္မ်ားရဲ႕ ခင္၀မ္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ယံုၾကည္ၾကည္ႏူးရဲရင့္မႈေတြ...
ဆရာၾကီး ဘုိကေလးဦးတင့္ေအာင္၊ဆရာ ဒဂံုတာရာ၊ေဒါက္တာသန္းထြန္း စသျဖင့္ဂုဏ္ယူရတဲ့ ဧရာ၀တီတုိင္းကဆရာၾကီးေတြ....။
က်မလဲ အဲ့လုိေလးေတြ ခံစားခ်င္လုိက္တာ.............။

Monday, December 08, 2008

အမုန္းစာရင္း......

စုိင္းစုိင္းခမ္းလႈုိင္ သီခ်င္းေခါင္းစဥ္နဲ႔မ်ားတူေနမလားမသိဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကုိေဆာင္းယြန္းလၾကီးလာေအာ္ခဲ့တာေတြ႕ကထဲက ဒီနာမည္တပ္မည္လုိ႔စိတ္ကူးေပၚတာနဲ႔
တျခားစဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ဒီလုိေလးပဲ တပ္လုိက္ပါတယ္..........။
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိမုန္းတဲ့ အမုန္းစာရင္းကလဲ မ်ားေတာ့မ်ားသား၊
အဲ..ဒါေပမယ့္ သူတစ္ပါးကုိေတာ့ မမုန္းတတ္ပါဘူး။မမုန္းတတ္တဲ့အျပင္ ခင္တတ္လြန္းလုိ႔ေတာင္
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မုန္းပါေသးတယ္...။
ကဲ အဲ့ဒိေတာ့ ခင္တတ္လြန္းတာကေနပဲ စလုိက္ေတာ့မယ္။


၁ ) ခင္မိျပီေဟ့ဆုိ....အမုန္းကုိ ခင္တာ

ဟုတ္ကဲ့ က်မကလူေတြကုိ အရမ္းခင္တတ္ပါတယ္..။
ဒါေပမယ့္ ေတြ႕တဲ့လူ ဖမ္းခင္လုိက္တာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
က်မစိတ္ထဲမွာ ခြဲျခားပုိင္းျခားထားပါတယ္......။လူတုိင္းကုိ မခင္တတ္သလုိ ခင္မိျပီဆုိရင္လဲ ရဲေဘာ္လုိေပါင္းခ်င္တာပါ။ခင္လုိ႔ ေသြးရင္းသားရင္းစိတ္၊ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ပါ တကယ္ပါလာျပီဆုိရင္ေတာ့ ေျပာမိ၊ဆုိမိေတြအထိျဖစ္တတ္ပါတယ္...။အဲ့ဒိအခါမ်ိဳးက်ေတာ့ အေျပာခံရတဲ့လူက အခန္႔မသင့္ရင္ ျပႆနာေတြကျဖစ္လာတတ္ပါတယ္...။ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မုန္းပါတယ္..။

၂ ) ေတြေ၀ျခင္း

က်မ Profile မွာကုိပဲ တင္ထားပါတယ္...။
ေတြေ၀ျခင္းေတြနဲ႔လံုးေထြးသတ္ပုတ္ေနတတ္သူဆုိျပီးေတာ့ေလ...။
တကယ္ေတြေ၀တာပါ...။ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်ဖုိ႔ဟာ အခ်ိန္ေတြအၾကာၾကီးယူတတ္လြန္းပါတယ္...။
ကုိယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ ကုိယ္တာ၀န္ယူခ်င္တာေၾကာင့္လဲ ပါတယ္..ကုိယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ကုိယ္ ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံသေဘာထားျပီးေတြေ၀လြန္းလွပါတယ္...။မေကာင္းမွန္းသိတယ္...။ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒိေတြေ၀စဥ္းစားေငးေမာျပီးမွ ရလာတတ္တဲ့အေျဖကုိပဲ သေဘာက်ေနတတ္တယ္..။
အဲ့ဒါၾကီးကုိလဲ မုန္းတယ္...။

၃ ) ေဒါသၾကီးလြန္းျခင္း

လူတိုင္းနဲ႔ေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ က်မက က်မႏုိင္လုိ႔ရတဲ့လူေတြနဲ႔ဆုိ အင္မတန္ေဒါသၾကီးပါတယ္...။
၀ူးဆုိ ဒုိင္းကနဲ၊ထစ္ဆုိ ျဗစ္ခနဲ ဆုိတဲ့လူစားမ်ိဳးထဲကပါ...။
(က်မအစ္ကုိက အေမ့ကုိခဏ ခဏေျပာတဲ့စကားရွိတယ္ အေမသမီးေမြးထားလုိ႔တဲ့ သားသာဆုိ ဂတ္တဲသြားရတာနဲ႔ ေခ်ာင္းေပါက္မယ္တဲ့ ...)
ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းေဒါသကလဲ ျပယ္တတ္ပါေသးတယ္..။ေကာက္ရုိးမီးေဒါသေလ..။
အဲ့ခါက်ေတာ့မွ ကုိယ္ေဒါသျဖစ္ခဲ့တာက ရွက္စရာျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္...။
ေအာ္မိ၊ဆဲမိ၊ဆုိမိတဲ့သူေတြကုိလဲ အားနာရတယ္..။

၄ ) စိတ္မရွည္တတ္တာ

အေပၚက ေဒါသၾကီးတယ္ဆုိတာကုိ နံပါတ္ေတြမ်ားသြားေအာင္ ခြဲထုတ္လုိက္တာ.....:P
ေဒါသၾကီးတယ္ ဆုိတာကလဲ စိတ္မရွည္တတ္လုိ႔ပဲ ထင္ပါတယ္...။
" ေျပာတဲ့သူျပီးျပီ လုပ္တဲ့သူမျပီးေသးဘူးလား" ...ဆုိတဲ့လူမ်ိဳးပါ..။ကုိယ္တုိင္လဲ စိတ္ကတအားျမန္သလုိ သူတကာကုိလဲ
စိတ္မရွည္တတ္ပါဘူး။ဒါကုိလဲ မေကာင္းမွန္းသိရက္နဲ႔ မျပင္ႏုိင္လုိ႔ မုန္းတယ္...။

၅ ) ကုိယ္တတ္သေလာက္၊ကုိယ္သိသေလာက္ေလးကုိ သူမ်ားကုိသိေစခ်င္တာ

ဒီတစ္ခုကေတာ့ အထူးသျဖင့္ က်မနဲ႔လက္ပြန္းတတီးေနေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆုိ ပုိျဖစ္တတ္ပါတယ္...။
ဒီေန႔ ဘယ္သူဘေလာဂ့္ကုိ ငါသြားဖတ္ေတာ့ သူေရးတာဟာ...ဘယ္လုိေကာင္းတာ..၊
သူ႕ပန္းခ်ီေလးေတြကဟာ.....ဘယ္လုိ မုိက္တာ....၊စသျဖင့္....
ေနာက္ရွိေသးတယ္...ဖတ္ျပီးသမွ် စာအုပ္ေတြ၊ဂ်ာနယ္ေတြ ထဲက သူတုိ႔မဖတ္ရေသးတာေတြကုိဆုိ နားေထာင္ခ်င္သလား၊နားမေထာင္ခ်င္သလား မစဥ္းစားပဲ နင္းကန္ေျပာျပတတ္တာ..
ဒါကုိလဲ ဘယ္သူကမွ သတိေပးစရာမလုိပဲ မေကာင္းမွန္းသိရက္နဲ႔ မျပင္ႏုိင္ေသးတာ.....မုိ႔
ဒါကိုလဲ စာရင္းသြင္းလုိက္တယ္..။

၆ ) စကားမ်ားတာ

ခုေရးေနတာေတြကုိပဲ ၾကည့္ပါဦး၊စကားမ်ားလား၊မမ်ားလား ခန္႔မွန္းလုိ႔ရေလာက္ျပီထင္ပါရဲ႕...။
တခါတေလဆုိ စကားေျပာျခင္းအႏုပညာလုိ႔ေတာင္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိမာန္တတ္ေသးတယ္..။
ဒါေပသိ....သူမ်ားနားညည္းေလာက္ေအာင္ထိေျပာတာေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့..။
ကဲ..ခုပဲၾကည့္ ေျပာရင္းကလည္ေနျပီ...မုန္းလုိက္တာ..

ရ ) သိခ်င္တတ္ခ်င္စိတ္မ်ားတာ
အမွတ္တမဲ့ဆုိရင္ေတာ့ ဒါေကာင္းတဲ့အခ်က္ပဲ...။ဘာမုန္းစရာရွိလဲလုိ႔ ထင္စရာပဲ..။
ဒါေပမယ့္ ဒီစိတ္ၾကီးနဲ႔ အျမဲေနေနရသူဆုိရင္ေတာ့ ဒါမုန္းစရာပါ..။
ဟုိဟာေလးဆုိလဲ ကလိလုိက္ရမွ...ဒီဟာေလးဆုိလဲ...စမ္းၾကည့္လုိက္ရမွ...
တခ်ိဳ႕ျပင္မရေလာက္ေအာင္ ပ်က္စီးသြားတတ္တာေတြရွိတယ္
အဲ့ဒိစိတ္က လူကုိအႏွိပ္စက္ဆံုးပါပဲ...ဘယ္လုိျပဳျပင္ရမယ္မွန္းေတာင္မသိပါဘူး...။
ဒါေၾကာင့္ ထည့္တယ္အမုန္းစာရင္းထဲ..ကဲ...

၈ ) ပစၥည္းေကာင္းမက္တာ

မသံုးရရင္ေနပါေစ...သံုးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းမွသံုးခ်င္တဲ့ အက်င့္ဆုိးပါ..။
သူငယ္ခ်င္းေတြက ေထာမနာျပဳပါတယ္...ဘန္းစကားနဲ႔ Miss Branded တဲ့....
ပုိက္ဆံလဲ ကုန္တယ္...စိတ္မထားတတ္တဲ့အခါမ်ိဳးဆုိ ပင္ပန္းတတ္တယ္...ဒါလဲ စာရင္းထဲထည့္လုိက္တယ္..။

၉ ) အရာရာကို စနစ္တက် ရွိေစခ်င္တာ

အပင္ပန္းဆံုး အခ်က္ပါပဲ...။ကုိယ့္ေနရာ၊ကုိယ့္အခန္း၊ကုိယ့္အိမ္၊ကုိယ့္ရြာ...............စသျဖင့္
စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ စနစ္တက်ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တာ....၊ျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ လုိက္လုပ္၊လုိက္လုပ္ေတာ့ ပင္ပန္း၊
ဒီၾကားထဲ စည္းကမ္းမရွိသူနဲ႔ဆုိ ေဒါသကထြက္ရေသး..။ဒီအတြက္ေၾကာင့္ အဲ့ဒိအက်င့္ကုိလဲ မုန္းတယ္...။

၁၀ ) အားနာတတ္ျခင္း
တစ္ခုခုဆုိ က်မပါးစပ္က အရင္ဆံုးထြက္လာတတ္တာ အားနာလုိ႔ဆုိတဲ့ စကားပါ။
အတူေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ဆုိ အဲ့ဒိကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ရန္ျဖစ္ရတာ တစ္က်က္က်က္ပါပဲ၊
အားနာျပီး ပုိက္ဆံေခ်းလုိက္တာ၊အားနာျပီး ကုိယ္နဲ႔လဲ သိပ္မရင္းႏွီးတဲ့သူကုိ တစ္ေနကုန္တစ္ေနကမ္း အေဖာ္ျပဳေပးေနတာ၊အားနာျပီး အေပါင္းအသင္းလုပ္မိတာ၊အားနာျပီး ကားခကုိမဆစ္တာ...အမ်ားၾကီးပါပဲ...။

ခုလဲ ကုိေဆာင္းယြန္းၾကီးကုိ အားနာျပီး ေျဖလုိက္တာမွ စာကုိအရွည္ၾကီးပဲ..အဟဲ အလကားေနာက္တာ...။

အမုန္းစာရင္းေတြကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ...ေရးရင္းကလဲ လည္ေနျပီ..။
ေတာ္ၾကာဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းနဲ႔ အေပါင္းအသင္းမလုပ္ခ်င္ေတာ့ေအာင္ျဖစ္လာမွာ စုိးလုိ႔ပါ..။
စိတ္ထဲရွိသလို ေရးထားတာျဖစ္လုိ႔ သည္းခံျပီးေတာ့ပဲ ဖတ္ေပးၾကပါ..။

မွတ္ခ်က္။ ။သူမ်ားတဂ္ေတာ့ကုိယ္လဲ တဂ္ခ်င္တာေပါ့ေလ...။မႈတ္ဖူးလား။
၁ )ကုိျငိမ္းစု ( ဒီတစ္ခါနဲ႔ဆုိ 2 ခါရွိျပီ တဂ္တာ...မေျဖရင္ အေပါင္းအသင္းမလုပ္ေတာ့ဘူး)
၂ ) ျမိဳ႕တက္ျပီး လူလည္ၾကီးလုပ္ေနတဲ့ ေတာေက်ာင္းဆရာ
၃ ) အစ္မ ေယာနသံစင္ေရာ္
၄ ) အစ္ကုိၾကီး ကုိေအာင္ (မေန႔ထဲက တစ္ေယာက္က်န္ေသးပါတယ္..စိတ္ထဲမွာထင္ေနတာ ေမ့က်န္ခဲ့တာစိတ္မဆုိးဘူးဆုိ ေရးေပးေနာ္ )

Sunday, December 07, 2008

ေတာင္းပန္ျခင္းႏွင့္....က်ေနာ္မတတ္ႏုိင္ေသာ..ကဗ်ာ

ေျပာခ်င္ရာေျပာထားျပီး ဘာမွလဲမဟုတ္လုိ႔ထင္ခ်င္လဲ ထင္ၾကပါေတာ့ေလ..။
ေနေကာင္းေကာင္းမေကာင္းလုိ႔ ဇာတ္ပြဲလဲသြားမၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး၊
အိမ္မွာပဲ ေကြးေနမိတယ္..။အားတဲ့အခါ ဘေလာဂ့္ေတြလည္တယ္..။
သီ္ခ်င္းေခြေတြ ၀ယ္ျဖစ္တယ္..။ဘုိျဖဴရဲ႕ ဆန္ေရ၊မာရဇၹရဲ႕ 12 " = 1 ' ဆုိတဲ့ေခြ၊
ေလးျဖဴ၊အငဲ၊မ်ိဳးၾကီးတုိ႔ ရ႕ဲ LMN အေခြ...အဲ့ဒါေတြ နားေထာင္ျဖစ္တယ္..။
(သီခ်င္းတင္ပံုတင္နည္းေတြ ေလ့လာေနပါတယ္...နည္းပညာအား အင္မတန္နည္းပါတယ္
ဘေလာဂ့္ေပၚေျခခ်တာ 3 လေက်ာ္တဲ့အထိ သီ္ခ်င္းမတင္တတ္ေသးပါဘူး..သိတဲ့လူေတြေျပာျပသြားရင္ေတာ့
အထူးေက်းဇူးတင္မယ္(ပါ့)ပ :) ...)

ၾကည္ေအးရဲ႕ က်မပညာသည္ ဖတ္ျဖစ္တယ္..။
ေမာင္ထြန္းသူရဲ႕ အနီအနက္ကုိလဲျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္..။
ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္းေပါင္းမ်ားစြာ၊စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းေပါင္းမ်ားစြာ....။
ဂ်ာနယ္ေပါင္းမ်ားစြာ...၊ကဗ်ာစာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ...။
တစ္ပုဒ္ျပန္လည္ေ၀မွ်လုိက္ပါတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္မတတ္ႏုိင္ေသာ ကမၻာေလာကၾကီးထဲသုိ႔ ေရာက္ခဲ့သည္
ကၽြန္ေတာ္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ၾကိဳးစားခဲ့မိသည္။

I've come to a world I can't help much
I've strived as much as I can.

(သုခမိန္လႈိင္..အင္ဒီ၀ါးဟုိ္လ္းတုိ႔ ကမၻာ ကဗ်ာစာအုပ္)

ဆားခ်က္တယ္လုိ႔ပဲေျပာေျပာ လက္ရွိစိတ္ခံစားမႈနဲ႔ေတာ့ တစ္ထပ္ထဲက်ေနပါတယ္
ဒါေၾကာင့္ ရင္ဘတ္ထဲဆြဲထည့္ထားလုိက္တယ္..။

Thursday, December 04, 2008

အရပ္ထဲ ဇာတ္ပြဲသြားၾကည့္ၾကမယ္...((((((ဟယ္......)))))))

ျမန္မာ အမ်ိဳးသားမွန္လွ်င္
၁ ) ရဟန္း၀တ္ဖူးရမယ္
၂ ) ပုဂံေရာက္ဖူးရမယ္
၃ ) ဇာတ္ပြဲ ၾကည့္ဖူးရမယ္..

(ဆရာမၾကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္)


အဲ့ဒိစာပါထည့္သြင္း ေၾကျငာထားတဲ့ ဇာတ္မင္းသားေလးဖုိးခ်စ္ရဲ႕
ကန္ေတာ္ၾကီး ေမွ်ာ္စင္ကၽြန္းမွာ ဒီဇင္ဘာ ၄၊၅၊၆ ရက္ေန႔မ်ားမွာ မုိးအလင္းကျပမယ့္
ျမန္႔မာဇာတ္သဘင္ကုိ က်မသြားၾကည့္မလုိ႔ေလ....။

ဒုတိယေန႔ ၾကည့္မယ္လုိ႔ေတာ့ စိတ္ကူးထားတယ္...
ဒုတိယေန႔ကုိ ဘာလုိ႔ေရြးရတာလဲဆုိေတာ့ အေၾကာင္းရွိတယ္..

ပထမေန႔ဆုိ ဇာတ္က အခင္းအက်င္း၊အျပင္အဆင္မွ အစေပါ့
စျပီး ျပင္တုန္း၊ဆင္တုန္းပဲရွိေသးေတာ့ သိပ္ျပီးအဆင္မေျပေလာက္ေသးဘူးလုိ႔
က်မထင္ပါတယ္...
ဖုိးခ်စ္လုိ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ျပည္သူခ်စ္ဇာတ္မင္းသားေလးကေတာ့
ဒီလုိျဖစ္၊မျဖစ္ မေျပာတတ္ေသးပါဘူး
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပထမဆံုးေန႔မွာ ဇာတ္အဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ အာရံု၀င္စားမႈလဲ
အားမေကာင္းေသးေတာ့ ခါတုိင္းဆုိ ၾကည့္ရတာ သိပ္ကုိအားရခဲ့တယ္မရွိလွဘူး၊

တတိယေန႔က်ေတာ့လဲ ေနာက္ဆံုးေန႔ဆုိေတာ့ သိမ္းခ်င္ေနၾကတာနဲ႔
ဒေရာေသာပါးနဲနဲျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ထင္တယ္ေလ....
ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယေန႔ကုိ ၾကည့္မယ္လုိ႔ ေရြးထားပါတယ္....

ဖ်ာလက္မွတ္က ေရွ႕ဆံုးတန္းကေန ေနာက္ထိ....
17000 က်ပ္၊15000 က်ပ္၊10000 က်ပ္လုိ႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္..။
ထုိင္ခံုနဲ႔ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္ခံုကုိ 2500 ပါ၊ရံု၀င္ေၾကးက တစ္ဦးကုိ 2000 က်ပ္ပါတဲ့....။
ဖ်ာလက္မွတ္က နဲနဲေတာ့ေစ်းၾကီးတယ္ ထင္တာပဲ....ဒါေပမယ့္
ဇာတ္ဆုိတာ ဖ်ာနဲ႔ၾကည့္မွ အရသာတကယ္ရွိတာေနာ္...။
ေဆာင္းေအးေအးမွာ ေကြးေကြးျပီးၾကည့္ရတာ....သိပ္ကုိေပ်ာ္စရာေကာင္းတာ.........။

ဆုိေတာ့ကာ.......ဒီဇင္ဘာ ၆ ရက္ေန႔ည၊ကန္ေတာ္ၾကီးေမွ်ာ္စင္ကၽြန္းမွာ မင္းသားေလးဖုိးခ်စ္တစ္ေယာက္...
သူေျပာခဲ့သလုိ ျမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္နဲ႔ ျမန္မာ့ ဇာတ္သဘင္အႏုပညာ အလွမ္းေ၀းသြားမွာစုိးလို႔
ကဖုိ႔ စီစဥ္ျဖစ္တာပါ ဆုိတဲ့အတုိင္း ဘာေတြမ်ားတင္ဆက္ဦးေလမလဲလုိ႔ က်မသြားၾကည့္ပါဦးမယ္...။

Wednesday, December 03, 2008

ကဲ....ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ဒါေတြပဲဖတ္ျဖစ္ေနေတာ့.........ခက္ျပီ

က်မဒီရက္ထဲစာအုပ္ေတြ၊ဂ်ာနယ္ေတြ၊မဂၢဇင္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။

ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကိဳးစားျပီး ဖတ္ျဖစ္တာက ခ်ယ္ရီ ဒီဇင္ဘာထုတ္ေပါ့...။
လက္ထဲစေရာက္လာထဲက ဖတ္လုိက္တာ3 ရက္ေလာက္ရွိေနျပီ....။
အဲ့ဒိစာအုပ္ထဲက ျပန္လည္ေျပာျပခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာက
ရသစာေပေမွးမိွန္လာရျခင္းအေၾကာင္းမ်ားကုိ ဆရာ ေအာင္သင္း၊ဆရာ လူထုစိန္၀င္း..နဲ႔ ေနာက္ထပ္ဆရာတစ္ေယာက္(က်မေသခ်ာမမွတ္မိလုိ႔ပါ)တုိ႔ကုိေမးထားတာေတြပါ...
အင္တာဗ်ဳးတဲ့သူကလဲ တကယ့္အႏွစ္သာရေတြကုိပဲ ထုတ္ေမးတတ္သလုိ
ေျဖတဲ့ဆရာေတြရဲ႕ အေျဖေတြကလဲ ျပည့္စံုလြန္းေတာ့ သူတုိ႔ သံုးေယာက္ရဲ႕
အင္တာဗ်ဴးေတြကုိဖတ္လုိက္ရတာဟာ ေနာက္ထပ္သံုးရက္ေလာက္ ဘာမွမလုပ္ပဲထုိင္ျပီး
စဥ္းစားေနခ်င္ရေလာက္ေအာင္ကုိပဲ အေတြးေတြပြားေစပါတယ္....။ဗဟုသုတေတြလဲ တနင့္တပုိးရခဲ့ပါတယ္...။

က်မမွတ္မိသေလာက္ျပန္လည္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္...........။
ရသစာေပျပန္လည္နာလန္ထူေရးအတြက္ အယ္ဒီတာ၊၀တၳဳေရး စာေရးဆရာမ်ားအျပင္.....
စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားမွာပါ တာ၀န္ရွိေၾကာင္းနဲ႔
ရသစာေပေမွးမွိန္တယ္ဆုိတာဟာ အခုိက္အတန္႔သာျဖစ္ေၾကာင္း.....
ဆရာၾကီးမ်ားက ေျပာဆုိသြားခဲ့ပါတယ္...
သံုးေယာက္လံုးမွာ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မွာတာ၀န္ရွိေၾကာင္းဆုိတဲ့ေနရာမွာ
စာဖတ္သူေတြ ဘာလုိ႔စာဖတ္အားနည္းသြားၾကတာလဲ ဆုိတာ....
အင္တာနက္ေတြ အရမး္ေခတ္စားလာလုိ႔...ဒါ့အျပင္ တျခားေသာနည္းပညာ entertainment
ေတြ လူထုၾကားတြင္က်ယ္လာမႈ စတာေတြလဲ ပါပါတယ္...ဒါေပမယ့္ ဒါကလဲအခုိက္အတန္႔ပါပဲတဲ့။

ဒါကုိေတာ့ က်မအျပည့္အ၀လက္ခံပါတယ္...နည္းပညာဆုိတာက
က်မတုိ႔အတြက္ေတာ့ လုိက္လုိ႔လုိက္လုိ႔အားမရႏုိင္ေအာင္ မ်ားျပားလြန္းေနတယ္မႈတ္လား။
ၾကာလာရင္ ရိုးသြားႏုိင္တယ္လုိ႔ က်မေတာ့ ထင္ပါတယ္...။ဒါကလဲ အခုိက္အတန္႔သာ...။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္က်န္ေနေသးတဲ့တစ္ခ်က္ကေတာ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုထဲကုိပဲ
ပုံခ်လုိ႔မရပါဘူးတဲ့........။အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္သာလ်င္ ရသစာေပေမွးမွိန္ေနရျခင္းပါတဲ့....

ဒါ့အျပင္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြဆိုဟာ ရသစာေပေတြမထြက္လာလုိ႔သာ မဖတ္ၾကတာပါတဲ့...
မထြက္လာေတာ့ အခါခါျပန္ပံုႏွိပ္ေနတဲ့ ဆရာၾကီးေရႊဥေဒါင္းတုိ႔၊မဟာေဆြတုိ႔...နတ္ႏြယ္တုိ႔ စာအုပ္ေတြကုိ
7000 က်ပ္ေလာက္ထိေတာင္ေပးျပီး ဖတ္ေနၾကတာပါ...တဲ့..
စိတ္ေတြျငိမ္းခ်မ္းေအာင္လုိ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕စာအုပ္ေတြဖတ္ေနၾကတယ္တဲ့...။

သိပၸံနဲ႔၀ိဇၹာမွာ သိပၸံကလူေတြကုိတုိးတက္ေစျပီး ၀ိဇၹာကလူေတြကုိယဥ္ေက်းေစတယ္တဲ့..။
ဒါေၾကာင့္ လူေတြသည္ ရသစာေပဖတ္ဖုိ႔လုိအပ္တယ္တဲ့...။

ဒါဟာ အမွန္တရားပါပဲ............က်မတုိ႔ေတြငတ္ၾကတာ...ရသစာေပကုိငတ္ေနၾကတာပါ....။
ကဲ ထားလုိက္ၾကပါစုိ႔ရဲ႕...ဦးတည္ခ်က္မ်ားလြဲကုန္ပါဦးမယ္....

အဓိကကေတာ့ ရသစာေပျပန္လည္ေတာက္ပလာေရးအတြက္....အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြကုိစင္တင္ေပးဖုိ႔၊
အယ္ဒီတာေတြ ဒီထက္ပုိျပီး အရည္အခ်င္းျပည့္၀ဖုိ႔၊ေပၚပင္ေတြခ်ည္းပဲ အားမေပးဖုိ႔...၊
၀တၳဳေရးဆရာေတြ မေယာင္တာဆီမလူးဖုိ႔(၀တၳဳေရးဆရာေတြက ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးေဆာင္းပါးေတြ၊ေအအုိင္ဒီစက္ေရာဂါေဆာင္းပါးေတြ
ေရးေနတာကုိလဲ ေထာက္ျပေျပာဆုိသြားခဲ့ပါတယ္...) စသျဖင့္..
ဘက္စံုေဒါင့္စံုကေန ဆရာၾကီးမ်ားက ေဆြးေႏြးသြားေပးသြားၾကပါတယ္....
(ဒီေနရာမွာ တစ္စံုတစ္ခုေသာ သေဘာထားကြဲလြဲစရာမ်ားရွိလာပါက က်မ၏ျပန္လည္တင္ျပပံုမွားယြင္းျခင္းေၾကာင့္သာလွ်င္ျဖစ္ပါတယ္...)
အဆင္ေျပတဲ့အခါလဲ အင္တာဗ်ဴးအစအဆံုးတင္ျဖစ္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..။

က်မ ဂ်ာနယ္ေတြလဲ ဖတ္ပါတယ္.....။ေန႔တုိင္းနီးပါးကုိ ပုိက္ဆံအကုန္ခံျပီး၀ယ္ဖတ္ပါတယ္....။
က်မေတြ႕ရတာေလးေတြကုိျပန္လည္ေျပာျပလုိပါတယ္....
ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ေန႔ကုိဂ်ာနယ္ေစာင္ေရ အနည္းဆံုး 5ေစာင္ကေန 7 ေစာင္ေလာက္ေတာ့ ထြက္ပါတယ္...။
သူ႔ထက္မ်ားခ်င္သာ မ်ားပါလိမ့္မယ္...။အဲ့ဒိထဲမွာ အမ်ားဆံုးကေတာ့ ေဘာလံုးဂ်ာနယ္ပါ...။

ေဘာလံုးဂ်ာနယ္ေတြထဲမွာ ေဘာလံုးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေဘာလံုးပညာရပ္ဆုိင္ရာအေၾကာင္းအရာမ်ား၊
ကစားျပီးတဲ့ ပြဲရလဒ္မ်ား၊(ပရီးမီးယားလိဂ္ေဘာလံုးပြဲမ်ားအေၾကာင္းဆုိ ပုိမိုစံုလင္ပါသည္)
ႏုိင္ငံတကာ ေဘာလံုးေဆာင္းပါးမ်ား(ဘာသာျပန္မ်ား)၊ျမန္မာေဘာလံုးအသင္းအေၾကာင္းမ်ား၊
ျမန္မာအားကစားေလာကတုိးတက္ေရးေဆာင္းပါးမ်ား...စသျဖင့္ စံုစံုလင္လင္နဲ႔ထုတ္ေ၀တဲ့
ဂ်ာနယ္မ်ားလဲ ရွိပါတယ္....အေရအတြက္အားျဖင့္လဲ လက္ခ်ိဳးေရလုိ႔ရသေပါ့ေလ...။
အဲ့လုိဂ်ာနယ္မ်ိဳးလဲ က်မဖတ္ပါတယ္....။

ေနာက္ျပီး "တစ္လံုး" လုိ႔ ခုေခတ္လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ေဘာလံုးပြဲေလာင္းဖုိ႔ေၾကးအေၾကာင္းမ်ား...
အေပၚသင္းႏိုင္၊ေအာက္သင္းႏိုင္၊ပရီးမီးယားလိဂ္၊စီးရီးေအ၊စပိန္လာလီဂါ၊ဘြန္ဒက္စ္လီဂါ....ယေန႔ညပြဲ
ပဲြၾကိဳ အေထာက္အကူျပဳ....အေပၚသင္းႏိုင္ 50 %စား ၊40 % စား စသျဖင့္.....
ေလာင္းကစားအတြက္သာလွ်င္အေထာက္အကူျပဳတဲ့စာမ်က္ႏွာမ်ား၊
မက္ဆီ၊ေရာ္နယ္ဒို၊ဘယ္သူေရႊေဘာလံုးဆုရမလဲဆုိတဲ့ေဆာင္းပါးမ်ား၊
ဆားဘီးယား တင္းနစ္မယ္ ယန္ကုိဗစ္ပံုအျပည့္နဲ႔ ဂ်ာနယ္မ်ားလဲ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္....။
အားကစားဂ်ာနယ္ေတြအျပင္...တျခား...


ျပည္တြင္း၊ႏုိင္ငံတကာ၊အားကစား၊အုိင္တီ၊အင္တာနက္၊အႏုပညာစသျဖင့္ အစံုပါတဲ့
သတင္းဂ်ာနယ္မ်ားလဲဖတ္ပါတယ္...။
အဲ့ဒိထဲကမွ အႏုပညာရပ္၀န္းေလး(ရုပ္ရွင္နဲ႔ ဂီတ)အေၾကာင္းကြက္ျပီး က်မဖတ္ျဖစ္တာေလးေတြေျပာခ်င္ပါတယ္...။

က်မတုိ႔ဆီမွာ အရင္တုန္းက အဖြဲ႔ဖြဲ႕ျပီး သီခ်င္းဆုိခဲ့တဲ့သူေတြက
ခုႏုိင္ငံေက်ာ္မင္းသားေတြျဖစ္လာၾကတယ္...။
ခုေခတ္က အရင္စုိုးသူတုိ႔၊ရဲေအာင္၊ရန္ေအာင္တုိ႔လုိ မင္းသားက အဆုိေတာ္လုပ္တဲ့ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊
အဆုိေတာ္ကေန မင္းသားလုပ္တဲ့ေခတ္..။

အဲ့လုိ အဆုိေတာ္ကေန မင္းသားလုပ္လာၾကတာေတြလဲရွိတယ္...။
ပုိက္ဆံခ်မ္းသာလုိ႔ မိဘကပရုိဂ်ဴဆာ၊ သားက မင္းသား..အဲ့ဒါမ်ိဳးေလးေတြလဲ ရွိတယ္.....။
အရိုက္မ်ားတဲ့ကားေတြကေတာ့ အေမအရြယ္ေရာက္ေနၾကတဲ့
မို႔မုိ႔ျမင့္ေအာင္၊ေမသန္းႏု၊ေမသဥၹာဦး၊မ်ိဳးသႏၱာထြန္း...စသူတုိ႔နဲ႔တြဲပီး
ကုိငွက္သီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ထည့္လုိ႔သံုးကာရုိက္တတ္ၾကေသာ
အေမနဲ႔ သားဆုိး(သို႔)သိပ္လိမၼာတဲ့သား ကားေတြနဲ႔ ဟာသကားေတြပါ...။

ေျပာခ်င္ရာေတြ ေျပာတတ္တဲ့က်မက ျမန္မာကားေတြေတာ့ မၾကည့္ပါဘူး၊
မၾကည့္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္...။
ေယဘုယ်အက်ဆံုးအခ်က္က က်မကုိ ဘယ္လုိ ရသမွမေပးႏုိင္လုိ႔ပါ...။
ရယ္စရာလုပ္ျပေနတဲ့မင္းသားကုိၾကည့္ျပီး က်မငိုခ်င္ေနတတ္တယ္...။ငုိျပေနတဲ့မင္းသားကုိၾကည့္ျပီး
က်မအူႏွိပ္ျပီး ရယ္ေနမိတတ္တယ္...။
အဲ့လုိေျပာင္းျပန္ေတြျဖစ္ေနရတဲ့အတြက္ က်မလံုး၀နီးပါးကုိ မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခုရွိတာက က်မကရုပ္ရွင္ၾကည့္တာ ၀ါသနာမပါတာေၾကာင့္လဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္...။

ဒါေပမယ့္ ဒါကုိပရိတ္သတ္ကုိ အခ်ိဳေကၽြးတာလုိ႔ က်မကမသတ္မွတ္ရက္ပါဘူး
သူ႔ဘာသာသူ ထုတ္လုပ္သူ၊သရုပ္ေဆာင္သူ၊ၾကည့္ရႈအားေပးသူ...သူတုိ႔ဘာသာသူတုိ႔ မွ်တေနတဲ့၊
ပံုမွန္စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္တစ္စင္းပဲေလ...။

အထက္ကုိဆန္တက္သလား၊ေရစုန္ကုိေမွ်ာဆင္းေနသလားေတာ့
သိခ်င္ရင္ ၀ယ္ဖတ္ ေငြတစ္မတ္ထဲ....။

ဒါေပမယ့္...အဲ့ဒိစီးေနတဲ့ျမစ္ထဲကလူေတြက....စာမ်က္ႏွာေတြေပၚတက္လာျပီးေတာ့
ပရိတ္ကဘယ္လုိ၊ပရိတ္သက္ကဘယ္ေလာက္ထိပဲေပးလုိ႔ရတယ္၊
ပရိတ္သတ္ၾကိဳက္မယ့္ဟာမ်ိဳးပဲ ဖန္တီးေနရတယ္...စသျဖင့္...စသျဖင့္..
ေအာ္လာတဲ့အခါေတြမွာေတာ့..............ဖတ္ေနတဲ့ဂ်ာနယ္ကုိပဲ က်မလႊတ္ခ်လုိက္မိေတာ့တယ္...။

ေနာက္ထပ္ေျပာခ်င္တာက ဂီတအေၾကာင္းပါ...(အဟဲဟဲ ဆရာမၾကီးေလသံက တစ္ျပားမွေတာ့မေလွ်ာ့ပါ)

ျမန္မာျပည္မွာ ဂီတအဖြဲ႕ေတြ အေတာ္ေပါသလုိ တစ္ေယာက္ထဲရပ္တည္ေနၾကသူေတြလဲရွိပါတယ္..
ခုေနာက္ပုိင္း ခုိးကူးေခြကိစၥျပႆနာေတြရွိသလုိ၊ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းဆုိတာကလြဲျပီး က်န္တာအကုန္ဆင္ဆာေပးေနတဲ့အခ်ိန္အခါမွာေတာ့
ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ၊စတုိးဆုိင္မွာ၊လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ.....စတဲ့ Public Place ေတြမွာ မိန္းကေလးေတြ
မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ရေလာက္တဲ့အထိ......မိန္းမေတြကုိကေလာ္ဆဲေနတဲ့စာေၾကာင္းေတြကုိလဲ ၾကားရပါတယ္...။
ဒါလဲ ေပးသူ၊ယူသူမွ်တေနၾကပံုက်ပါတယ္.............ဒါကုိဘယ္သူကမွ အျပန္အလွန္ႏႈတ္လွန္ထုိးတာမ်ိဳးမၾကားရဘူးပါ..။
(ဟုိတစ္ေလာကေတာ့ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ဆုိတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွာ မိန္းမေတြေငြမက္တဲ့အေၾကာင္းကလြဲရင္
တျခားဘာေတြေရးႏုိင္လဲ ဆုိတာမ်ိဳးေတာ့ ၾကားဖူးပါတယ္...)

အဲ့ဒိျမစ္ထဲကလူေတြကလဲ စာမ်က္ႏွာေပၚတက္ျပီး မိန္းမေတြကဘာ၊မိန္းမေတြကဘယ္လုိ၊ပရိတ္သတ္က သိပ္အမ်ားၾကီး
ေပးလုိ႔မရဘူး၊သူတုိ႔ အၾကိဳက္ေပးေနရလုိ႔ပါ....စသျဖင့္...စသျဖင့္စကားသံေတြကုိစကားလံုးမ်ားအျဖစ္
ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးေနတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္ရတဲ့အခါ........

ဒီတစ္ခါေတာ့ က်မလႊတ္မခ်ေတာ့ပါဘူး....၊ဘာလုပ္လုိက္ရမွန္းမသိလုိ႔ သိမ္းထားလုိက္တယ္..............။