ဇာတ္သမားျပန္ေတာ့ မွတ္သားစရာက်န္သတဲ့။အုိင္စီျပန္ေတာ့...လြမ္းက်န္ခဲ့ရပါေပါ့။လြမ္းတာက အုိင္စီကုိမွ၊ ကုိၾကီးငဲ တုိ႔ကုိမွ လြမ္းရျခင္းမဟုတ္။ သူတုိ႔ျပန္သြားမယ့္ ေရႊျပည္ၾကီးကုိေပါ့။ လြမ္းတာေလ လြမ္းလုိက္တာမွ။ အငဲ ထြက္လာလာခ်င္း ကုိယ့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား ျမင္ရသလုိပါပဲ။ အေမ့ကုိ ျမင္ရင္ေတာင္ ဒီေလာက္ ခံစားမႈ ေတြ ေယာက္ယတ္ခပ္ပါ့မလား..ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ မေသခ်ာပါဘူး။ သီခ်င္းကုိ လုိက္ဆုိမလုိ႔လုပ္လုိက္၊
ျငိမ္ေနလုိက္ရလုိက္ နဲ႔..။ ခု ျပန္စဥ္းစားေတာ့ လုိက္ဆုိမိလား၊မဆုိမိလား မမွတ္မိႏုိင္ေတာ့...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ေတြ၊ ေနာက္ ေတာေက်ာင္းဆရာတုိ႔ေတြ အမ်ားၾကီးဘ၀ေပးကံ ေကာင္းပါတယ္။တျခားတျခားေသာ အေရခံြေတြကုိခြာခ်ျပီး ကုိယ့္ရင္ထဲက ခံစားမႈခ်ည္းသက္သက္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ေပါ့..။
ေမွ်ာ္ခဲ့လုိက္ရတဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ရက္။ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ၁ လ ေလာက္ထဲက။ စိတ္မလႈပ္ရွားေတာ့ေပမယ့္ ငါဟဲ့.. သြားကုိ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲပစ္လုိက္ ဦးမယ္ေပါ့။လင္းလင္း ဆုိတဲ့ပြဲ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက တစ္ပြဲၾကံဳတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမေတြ အလွျပင္လုိ႔ မျပီးတာနဲ႔ သူ ဆုိတဲ့တခ်ိန္လံုး လံုး၀ကုိ လြတ္သြားခဲ့တယ္။ဒီ တစ္ေခါက္မွ လြတ္ရင္ေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ကုိယ္နဲ႔ ေသခန္းျပတ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတာင္ ျဖစ္သြားမလားပဲ။သက္ျပင္းေတြ ျပိဳင္တူခ် ခုိင္းျပီး ကုိယ္ေတြကုိ ေနတတ္သလုိေနခုိင္းခဲ့တဲ့ လင္းလင္းကုိ စိတ္မနာပါဘူး။ ေနတတ္သလုိပဲ ေနပါတယ္။
လင္းလင္းမထြက္ခင္မွာပဲ ေရွ႕တန္းမွာထုိင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက အျပင္ခဏသြားပါတယ္။ထုိင္ေနတုန္းပဲ ျဗဳန္းဆုိ ကုိယ့္မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ အေထြးလုိက္လာထိေတာ့ ရုတ္တရက္ လန္႔ဖ်ပ္သြားပါတယ္။ ေမာ့ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္ႏွာက ကုိယ့္အေပၚတည့္တည့္မွာ။လမ္းခဏေလာက္ဆုိျပီး လႊားခနဲဆုိ ေက်ာ္ဆင္းသြားပါတယ္။သူ႔ေနာက္ကေန ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္၊ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ထပ္ဆင့္လႊား ၾကပါတယ္။ၾကယ္ေတြ၊လေတြ ျမင္သြားသလုိပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ေစာေစာက အျပင္ခဏ ထြက္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ေနရာမွာ ၀င္ထုိင္ပါတယ္။ ဟန္႔တားရမွာ အားနာေပမယ့္ ဒီေနရာ လူရွိတယ္ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ခံုနာပါတ္နဲ႔ မဟုတ္ေပမယ့္ သူတုိ႔ေနရာအသီးသီးမွာ ေရသန္႔ဗူးေတြ ခ်ထားပါတယ္။ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ေနရာရဖုိ႔ အတြက္ အိမ္ကေန အေစာၾကီးထြက္ၾကရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ကုိယ္ေတြကုိယ္တုိင္ အျပင္(အိမ္သာ)ခဏသြားခ်င္ေပမယ့္ တမင္ေလးေယာက္ကုိ ၂ ေယာက္စီခြဲ သြားရတာ ကုိက ကုိယ့္ေနရာ မေပ်ာက္သြားခ်င္လုိ႔ပါ။ ဒီေတာ့ မေျပာမျဖစ္ ေျပာရပါတယ္။ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ မယ္မင္းၾကီးမေလး နဲ႔ ေမာင္မင္းၾကီးသားက ကုိယ္ေတြ႕ေရွ႕တည့္တည့္မွာ မတ္တပ္ရပ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္တစ္ေယာက္ေက်ာ္က ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။သူကလဲ ခပ္စြာစြာရယ္ဆုိေတာ့.. ဟင္ နင္တုိ႔ ဒီလုိရပ္ေတာ့ ေနာက္က လူေတြ ဘယ္လုိျမင္ရမလဲ လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ကုိယ္လဲ ၀င္ေျပာပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ကုိယ္တုိ႔ေျပာတဲ့စကားလံုးေတြ၊အမူအယာေတြဟာ ရည္ရည္မြန္မြန္ မဟုတ္ေတာင္ မရုိင္းျပဘူးဆုိတာ ကုိယ္တုိ႔ဘာသာ ကုိယ္တုိ႔ ေသခ်ာပါတယ္။ဒီေတာ့ မိန္းကေလး ၂ ေယာက္ၾကား သူရဲေကာင္း ေမာင္မင္းၾကီးသားက ပုိက္ဆံေပးၾကည့္တာ ဘယ္သူ႔မွ ဂရုစုိက္စရာမလုိဘူး။ လာ ရပ္သာရပ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အင္း ဒါဆုိ မေၾကးမံုတုိ႔က အလကား အလကားၾကည့္တာေပါ့ ေနာ္။ ...။
ဆက္ေျပာမေနပါဘူး။ လက္မွတ္စစ္တဲ့လူကုိ သြား အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ ဒီလုိဒီလုိေပါ့။ တကယ္ကုိလဲ ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ရံုမက ကုိ႔ရုိ႕ကားယားေတြ "က"ေနပါေသးတယ္။သူတုိ႔က တာက Rock တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ ကနည္းက တမ်ိဳးပါ။ ထားပါေတာ့ေလ..။ အဲ့ဒါနဲ႔ သြားေျပာေတာ့ လက္မွတ္စစ္ရဲ့ ေျဖရွင္းေပးပံုက အေတာ္ေလးကုိပဲ ျပီးျပည့္စံုပါတယ္။ မရပ္နဲ႔လုိ႔ ေျပာလုိက္ တဲ့။ ေျပာျပီးျပီ။ မရဘူး။ အကုိ ကုိယ္တုိင္လာေျပာေပးၾကည့္ပါဦး ဆုိမွ ဆင္းသြားပါတယ္။ ရုိက္ေပါက္စကားကုိ စေျပာပါတယ္။
"ေဟးေဟး... မင္းတုိ႔ရပ္ၾကည့္ေနလုိ႔ ေနာက္မွာ ငါ့လာေျပာေနျပီ " လုိ႔ဆုိေတာ့ ကုိယ္က သူတုိ႔ရန္သူ ျဖစ္မသြားေပဘူးလား။ မသကာရင္.. "ညီေလး ဒါ ရပ္ၾကည့္တဲ့ အတန္း မဟုတ္ဘူးကြ။ေနာက္က လူေတြ အကုန္ကြယ္ကုန္မွာေပါ့...။ ရပ္ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ သြားရပ္ေပးပါလားကြာ" လုိ႔ ေျပာရင္လဲ ျဖစ္သား ပဲ။ အင္း.. စည္းနဲ႔ေဘာင္းနဲ႔ ျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔ တူပါရဲ့။ ကုိယ္တုိ႔ခ်င္း အဲ့လုိ တုိက္ေပးသြားတာ။ ျပႆနာက ေျပလည္သြားလားဆုိေတာ့ ပြဲျပီးတဲ့အထိ ဟုန္း ဆုိ..ဆင္းလာလုိက္၊လႊား ဆုိ ေက်ာ္တက္သြားလုိက္ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ဘာသြားစဥ္းစားမိလဲ ဆုိေတာ့... အဲ့လုိလူေတြေၾကာင့္ အဲ့လုိ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ စည္းကမ္းေတြနဲ႔ ၾကပ္မတ္ထားရတာပါလား၊အဲ့လုိ စည္းကမ္းေတြ အဓြန္႔ရွည္ေနတာပါလား ဆုိတာေတြးမိတယ္။လူေတြဟာ ကုိယ့္အသိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကုိယ္သာထိန္းသိမ္းမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူက ေစာ္ကားျပီး ဘယ္သူကကာကြယ္ ေပးသလဲ ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ေ၀ခြဲတတ္ ပါလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ ေသနတ္မုိးျပီးေျခာက္မွ ေၾကာက္မယ့္ လူငယ္ေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနျပီ။ျဖစ္လဲ ျဖစ္ေနပါျပီ။
မေၾကးမံုက ခုလိုေျပာတာကုိ ေ၀ဖန္ခ်င္သူေတြ ရွိပါဦးမယ္။ အျပင္ေရာက္ထဲက ဒီလုိစကားေတြ ဒီလုိအေၾကာင္းေတြ မေရးေတာ့၊ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အျပင္ေရာက္မွ စြတ္ေအာ္တယ္လုိ႔ နာမည္အတပ္ မခံႏုိင္ပါဘူး။ ခုက အျပင္မွာျမင္တဲ့ လူငယ္ေတြ အေၾကာင္းမုိ႔ ၾကံဳတုန္း ဆံုတုန္းပဲ ဆုိပါေတာ့။..ဒါနဲ႔...
အာဇာနည္ ထြက္ပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။လင္းလင္းလုိ အသံေၾကာင္၊ပြဲေၾကာင္မေနပါဘူး။ သူက သီခ်င္းေတြ ဆုိပါး၀ေနျပီ မုိ႔ ဟုတ္ေသာရွိ၊မဟုတ္ေသာ္ရွိ ပရိတ္သတ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း ပြဲထိန္းႏုိင္ပါတယ္။ လင္းလင္းက ပြဲေၾကာင္သေယာင္ရွိေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေတြနဲ႔မုိ႔ ႏႈတ္ဆက္တဲ့ေနရာမွာ အာဇာနည္ထက္ သာ ပါတယ္။ အာဇာနည္ ဆုိေနခ်ိန္မွာ မေၾကးမံုက အေမာေျဖပါတယ္။
၀ုိင္၀ုိင္းကေတာ့ျဖင့္ သစ္လြင္၊ေတာက္ေျပာင္ လန္းဆန္းျမဲပါ။ဒါမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကလုိေတာ့ ေပါ့ပါး လြတ္လပ္မႈေတြ သူ႔ဆီမွာ ရွာမေတြ႕ပါဘူး။ရင္ဘတ္မွာ လက္ညိွဳးနဲ႔လက္မ ကြင္းျပီးေမးထားတဲ့ အုိေက လား ဆိုတဲ့ စတစ္ကာနဲ႔။ အုိေကသေလာက္ အုိေကျပီး မေကတာေတြ မေကဘူးေပါ့ေလ။
မ်ိဳးၾကီးအလွည့္ပါ။ မ်ိဳးၾကီးသီခ်င္းဆုိေနတာ ၾကည့္ျပီး သူတုိ႔မွာ အဲ့ေလာက္ခံယူခ်က္ မရွိပါဘူးလုိ႔ေျပာဖူးတဲ့ ေရႊျပည္ၾကီးက သူငယ္ခ်င္းကုိ သတိရမိပါတယ္။ ေဆးေပးပါ တုိ႔ဘာတုိ႔ဆုိတာက သီခ်င္းေရးဆရာ ေရးထားတာေတြပါ။ မ်ိဳးၾကီးေရးတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ေနာ္။
ကုိၾကီးအငဲ ပါ..။ "တစ္တုိင္းတစ္ျပည္" မွာလုိ႔ သူေျပာသြားတဲ့စကားေတြထဲမွာ ပါသြားတယ္။ ကုိယ္ေတြက ျမန္မာစကားကုိ စာေရးျပီးပဲ ေျပာေနရတာ အက်င့္ေတြျဖစ္ေနျပီမုိ႔ သူေျပာတဲ့ "တစ္တုိင္းတစ္ျပည္" ကုိ အင္မတန္သေဘာက်မိပါတယ္။ ညာဘက္လက္ကုိေျမွာက္တင္ျပီး ဗယ္ဘက္က နားရြက္ကုိ ပတ္ကုိင္ျပီးေတာ့
အားနာပါးနာပံုစံနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ အိမ္ေရာရွိၾကရဲ့လားဗ် လုိ႔ သူေမးပါတယ္။ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိပါဘူး။ ကုိယ့္မွာေတာ့ အိမ္မရွိပါဘူး။မရအရ၊ မျဖစ္မေနျပရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ေျခသလံုးက ကုိယ့္အိမ္ေပါ့...။ အိမ္မရွိခဲ့တာ ၁၀ ႏွစ္ရွိျပီ။ အငဲနဲ႔ လင္းလင္းက ႏွလံုးသားတည့္တည့္ကုိ စကားလံုးေတြနဲ႔ ပစ္ပါတယ္။
ေလးျဖဴက အလြန္အင္မတန္ ပဲ မ်ားပါတယ္။ စင္ေပၚကုိ ရုိးရုိးမတက္ပါဘူး။ ေျပးတက္ပါတယ္။ ေနာက္.. ပြဲျပီးေတာ့လဲ ေျပးဆင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္..အာဇာနည္ကုိ မင္းဆံႏြယ္ေတြ ေလမွာလြင့္တဲ့အခါေတြ ဘာေတြ ဆုိခုိင္းရမွာပါ။ ငယ္မူငယ္ေသြးျပန္ျပီး ဆံပင္အရွည္ေတြနဲ႔။ေလးျဖဴကုိ သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး အသက္မွရွဴရဲ့လားလုိ႔ ေနာက္ကေန လႈပ္ႏိႈးေပးရပါေသးတယ္။ ေလးျဖဴကေတာ့ ေလးျဖဴပါပဲ။ သူလာရင္ ပြဲက ပြဲဆူလာတဲ့ထံုးစံအတုိင္း အားလံုးရဲ့ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူကုန္ပါတယ္။
အျပင္ခဏထြက္ပါတယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသားေတြ.... အိမ္သာကုိ မသြားၾကဘဲ ေတြ႕ရာေနရာ ကပ္ပန္း လုပ္ၾကဖုိ႔ ေခ်ာင္ဘက္ဆီ ထြက္သြားၾကပါတယ္။သူတုိ႔ေလွ်ာက္သြားေနတာ ေရကူးကန္ဘက္ဆီကုိပါ။ မနက္လင္းတဲ့ အခါ ဘယ္ေလာက္မ်ား နံေစာ္ေနမလဲ မစဥ္းစား၀ံ့စရာပါပဲ။ ဒါေတာင္မွ တျခား စီးကရက္ဖင္စီခံ တုိ႔၊ ဘီယာပုလင္း(ဗူး)ခြံ၊ ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ခြံ...စတာေတြ မပါေသးပါဘူး။ သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္သမားေတြရဲ့ ေမတၱာကုိ ေရႊတစ္မ်ိဳးလံုး ခံယူရဖုိ႔ အသင့္ပါပဲ။ေတာ္ပါျပီ ေလ...။
တစ္ပြဲလံုးျခံဳျပီးေျပာရရင္ ပြဲရဲ့ tempo က ျမန္မာျပည္ကပြဲေတြရဲ့ တစ္၀က္ေတာင္ မရွိပါဘူး။ကုိယ္ေတြရဲ့ ရင္ခုန္ႏႈန္းက တစ္၀က္ထိေလ်ာ့က်သြားတာမ်ိဳးလဲ ျဖစ္တန္ေကာင္းပါတယ္။
ျငိမ္ေနလုိက္ရလုိက္ နဲ႔..။ ခု ျပန္စဥ္းစားေတာ့ လုိက္ဆုိမိလား၊မဆုိမိလား မမွတ္မိႏုိင္ေတာ့...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ေတြ၊ ေနာက္ ေတာေက်ာင္းဆရာတုိ႔ေတြ အမ်ားၾကီးဘ၀ေပးကံ ေကာင္းပါတယ္။တျခားတျခားေသာ အေရခံြေတြကုိခြာခ်ျပီး ကုိယ့္ရင္ထဲက ခံစားမႈခ်ည္းသက္သက္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ေပါ့..။
ေမွ်ာ္ခဲ့လုိက္ရတဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ရက္။ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ၁ လ ေလာက္ထဲက။ စိတ္မလႈပ္ရွားေတာ့ေပမယ့္ ငါဟဲ့.. သြားကုိ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲပစ္လုိက္ ဦးမယ္ေပါ့။လင္းလင္း ဆုိတဲ့ပြဲ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက တစ္ပြဲၾကံဳတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမေတြ အလွျပင္လုိ႔ မျပီးတာနဲ႔ သူ ဆုိတဲ့တခ်ိန္လံုး လံုး၀ကုိ လြတ္သြားခဲ့တယ္။ဒီ တစ္ေခါက္မွ လြတ္ရင္ေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ကုိယ္နဲ႔ ေသခန္းျပတ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတာင္ ျဖစ္သြားမလားပဲ။သက္ျပင္းေတြ ျပိဳင္တူခ် ခုိင္းျပီး ကုိယ္ေတြကုိ ေနတတ္သလုိေနခုိင္းခဲ့တဲ့ လင္းလင္းကုိ စိတ္မနာပါဘူး။ ေနတတ္သလုိပဲ ေနပါတယ္။
လင္းလင္းမထြက္ခင္မွာပဲ ေရွ႕တန္းမွာထုိင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက အျပင္ခဏသြားပါတယ္။ထုိင္ေနတုန္းပဲ ျဗဳန္းဆုိ ကုိယ့္မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ အေထြးလုိက္လာထိေတာ့ ရုတ္တရက္ လန္႔ဖ်ပ္သြားပါတယ္။ ေမာ့ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္ႏွာက ကုိယ့္အေပၚတည့္တည့္မွာ။လမ္းခဏေလာက္ဆုိျပီး လႊားခနဲဆုိ ေက်ာ္ဆင္းသြားပါတယ္။သူ႔ေနာက္ကေန ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္၊ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ထပ္ဆင့္လႊား ၾကပါတယ္။ၾကယ္ေတြ၊လေတြ ျမင္သြားသလုိပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ေစာေစာက အျပင္ခဏ ထြက္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ေနရာမွာ ၀င္ထုိင္ပါတယ္။ ဟန္႔တားရမွာ အားနာေပမယ့္ ဒီေနရာ လူရွိတယ္ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ခံုနာပါတ္နဲ႔ မဟုတ္ေပမယ့္ သူတုိ႔ေနရာအသီးသီးမွာ ေရသန္႔ဗူးေတြ ခ်ထားပါတယ္။ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ေနရာရဖုိ႔ အတြက္ အိမ္ကေန အေစာၾကီးထြက္ၾကရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ကုိယ္ေတြကုိယ္တုိင္ အျပင္(အိမ္သာ)ခဏသြားခ်င္ေပမယ့္ တမင္ေလးေယာက္ကုိ ၂ ေယာက္စီခြဲ သြားရတာ ကုိက ကုိယ့္ေနရာ မေပ်ာက္သြားခ်င္လုိ႔ပါ။ ဒီေတာ့ မေျပာမျဖစ္ ေျပာရပါတယ္။ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ မယ္မင္းၾကီးမေလး နဲ႔ ေမာင္မင္းၾကီးသားက ကုိယ္ေတြ႕ေရွ႕တည့္တည့္မွာ မတ္တပ္ရပ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္တစ္ေယာက္ေက်ာ္က ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။သူကလဲ ခပ္စြာစြာရယ္ဆုိေတာ့.. ဟင္ နင္တုိ႔ ဒီလုိရပ္ေတာ့ ေနာက္က လူေတြ ဘယ္လုိျမင္ရမလဲ လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ကုိယ္လဲ ၀င္ေျပာပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ကုိယ္တုိ႔ေျပာတဲ့စကားလံုးေတြ၊အမူအယာေတြဟာ ရည္ရည္မြန္မြန္ မဟုတ္ေတာင္ မရုိင္းျပဘူးဆုိတာ ကုိယ္တုိ႔ဘာသာ ကုိယ္တုိ႔ ေသခ်ာပါတယ္။ဒီေတာ့ မိန္းကေလး ၂ ေယာက္ၾကား သူရဲေကာင္း ေမာင္မင္းၾကီးသားက ပုိက္ဆံေပးၾကည့္တာ ဘယ္သူ႔မွ ဂရုစုိက္စရာမလုိဘူး။ လာ ရပ္သာရပ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အင္း ဒါဆုိ မေၾကးမံုတုိ႔က အလကား အလကားၾကည့္တာေပါ့ ေနာ္။ ...။
ဆက္ေျပာမေနပါဘူး။ လက္မွတ္စစ္တဲ့လူကုိ သြား အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ ဒီလုိဒီလုိေပါ့။ တကယ္ကုိလဲ ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ရံုမက ကုိ႔ရုိ႕ကားယားေတြ "က"ေနပါေသးတယ္။သူတုိ႔က တာက Rock တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ ကနည္းက တမ်ိဳးပါ။ ထားပါေတာ့ေလ..။ အဲ့ဒါနဲ႔ သြားေျပာေတာ့ လက္မွတ္စစ္ရဲ့ ေျဖရွင္းေပးပံုက အေတာ္ေလးကုိပဲ ျပီးျပည့္စံုပါတယ္။ မရပ္နဲ႔လုိ႔ ေျပာလုိက္ တဲ့။ ေျပာျပီးျပီ။ မရဘူး။ အကုိ ကုိယ္တုိင္လာေျပာေပးၾကည့္ပါဦး ဆုိမွ ဆင္းသြားပါတယ္။ ရုိက္ေပါက္စကားကုိ စေျပာပါတယ္။
"ေဟးေဟး... မင္းတုိ႔ရပ္ၾကည့္ေနလုိ႔ ေနာက္မွာ ငါ့လာေျပာေနျပီ " လုိ႔ဆုိေတာ့ ကုိယ္က သူတုိ႔ရန္သူ ျဖစ္မသြားေပဘူးလား။ မသကာရင္.. "ညီေလး ဒါ ရပ္ၾကည့္တဲ့ အတန္း မဟုတ္ဘူးကြ။ေနာက္က လူေတြ အကုန္ကြယ္ကုန္မွာေပါ့...။ ရပ္ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ သြားရပ္ေပးပါလားကြာ" လုိ႔ ေျပာရင္လဲ ျဖစ္သား ပဲ။ အင္း.. စည္းနဲ႔ေဘာင္းနဲ႔ ျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔ တူပါရဲ့။ ကုိယ္တုိ႔ခ်င္း အဲ့လုိ တုိက္ေပးသြားတာ။ ျပႆနာက ေျပလည္သြားလားဆုိေတာ့ ပြဲျပီးတဲ့အထိ ဟုန္း ဆုိ..ဆင္းလာလုိက္၊လႊား ဆုိ ေက်ာ္တက္သြားလုိက္ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ဘာသြားစဥ္းစားမိလဲ ဆုိေတာ့... အဲ့လုိလူေတြေၾကာင့္ အဲ့လုိ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ စည္းကမ္းေတြနဲ႔ ၾကပ္မတ္ထားရတာပါလား၊အဲ့လုိ စည္းကမ္းေတြ အဓြန္႔ရွည္ေနတာပါလား ဆုိတာေတြးမိတယ္။လူေတြဟာ ကုိယ့္အသိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကုိယ္သာထိန္းသိမ္းမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူက ေစာ္ကားျပီး ဘယ္သူကကာကြယ္ ေပးသလဲ ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ေ၀ခြဲတတ္ ပါလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ ေသနတ္မုိးျပီးေျခာက္မွ ေၾကာက္မယ့္ လူငယ္ေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနျပီ။ျဖစ္လဲ ျဖစ္ေနပါျပီ။
မေၾကးမံုက ခုလိုေျပာတာကုိ ေ၀ဖန္ခ်င္သူေတြ ရွိပါဦးမယ္။ အျပင္ေရာက္ထဲက ဒီလုိစကားေတြ ဒီလုိအေၾကာင္းေတြ မေရးေတာ့၊ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အျပင္ေရာက္မွ စြတ္ေအာ္တယ္လုိ႔ နာမည္အတပ္ မခံႏုိင္ပါဘူး။ ခုက အျပင္မွာျမင္တဲ့ လူငယ္ေတြ အေၾကာင္းမုိ႔ ၾကံဳတုန္း ဆံုတုန္းပဲ ဆုိပါေတာ့။..ဒါနဲ႔...
အာဇာနည္ ထြက္ပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။လင္းလင္းလုိ အသံေၾကာင္၊ပြဲေၾကာင္မေနပါဘူး။ သူက သီခ်င္းေတြ ဆုိပါး၀ေနျပီ မုိ႔ ဟုတ္ေသာရွိ၊မဟုတ္ေသာ္ရွိ ပရိတ္သတ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း ပြဲထိန္းႏုိင္ပါတယ္။ လင္းလင္းက ပြဲေၾကာင္သေယာင္ရွိေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေတြနဲ႔မုိ႔ ႏႈတ္ဆက္တဲ့ေနရာမွာ အာဇာနည္ထက္ သာ ပါတယ္။ အာဇာနည္ ဆုိေနခ်ိန္မွာ မေၾကးမံုက အေမာေျဖပါတယ္။
၀ုိင္၀ုိင္းကေတာ့ျဖင့္ သစ္လြင္၊ေတာက္ေျပာင္ လန္းဆန္းျမဲပါ။ဒါမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကလုိေတာ့ ေပါ့ပါး လြတ္လပ္မႈေတြ သူ႔ဆီမွာ ရွာမေတြ႕ပါဘူး။ရင္ဘတ္မွာ လက္ညိွဳးနဲ႔လက္မ ကြင္းျပီးေမးထားတဲ့ အုိေက လား ဆိုတဲ့ စတစ္ကာနဲ႔။ အုိေကသေလာက္ အုိေကျပီး မေကတာေတြ မေကဘူးေပါ့ေလ။
မ်ိဳးၾကီးအလွည့္ပါ။ မ်ိဳးၾကီးသီခ်င္းဆုိေနတာ ၾကည့္ျပီး သူတုိ႔မွာ အဲ့ေလာက္ခံယူခ်က္ မရွိပါဘူးလုိ႔ေျပာဖူးတဲ့ ေရႊျပည္ၾကီးက သူငယ္ခ်င္းကုိ သတိရမိပါတယ္။ ေဆးေပးပါ တုိ႔ဘာတုိ႔ဆုိတာက သီခ်င္းေရးဆရာ ေရးထားတာေတြပါ။ မ်ိဳးၾကီးေရးတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ေနာ္။
ကုိၾကီးအငဲ ပါ..။ "တစ္တုိင္းတစ္ျပည္" မွာလုိ႔ သူေျပာသြားတဲ့စကားေတြထဲမွာ ပါသြားတယ္။ ကုိယ္ေတြက ျမန္မာစကားကုိ စာေရးျပီးပဲ ေျပာေနရတာ အက်င့္ေတြျဖစ္ေနျပီမုိ႔ သူေျပာတဲ့ "တစ္တုိင္းတစ္ျပည္" ကုိ အင္မတန္သေဘာက်မိပါတယ္။ ညာဘက္လက္ကုိေျမွာက္တင္ျပီး ဗယ္ဘက္က နားရြက္ကုိ ပတ္ကုိင္ျပီးေတာ့
အားနာပါးနာပံုစံနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ အိမ္ေရာရွိၾကရဲ့လားဗ် လုိ႔ သူေမးပါတယ္။ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိပါဘူး။ ကုိယ့္မွာေတာ့ အိမ္မရွိပါဘူး။မရအရ၊ မျဖစ္မေနျပရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ေျခသလံုးက ကုိယ့္အိမ္ေပါ့...။ အိမ္မရွိခဲ့တာ ၁၀ ႏွစ္ရွိျပီ။ အငဲနဲ႔ လင္းလင္းက ႏွလံုးသားတည့္တည့္ကုိ စကားလံုးေတြနဲ႔ ပစ္ပါတယ္။
ေလးျဖဴက အလြန္အင္မတန္ ပဲ မ်ားပါတယ္။ စင္ေပၚကုိ ရုိးရုိးမတက္ပါဘူး။ ေျပးတက္ပါတယ္။ ေနာက္.. ပြဲျပီးေတာ့လဲ ေျပးဆင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္..အာဇာနည္ကုိ မင္းဆံႏြယ္ေတြ ေလမွာလြင့္တဲ့အခါေတြ ဘာေတြ ဆုိခုိင္းရမွာပါ။ ငယ္မူငယ္ေသြးျပန္ျပီး ဆံပင္အရွည္ေတြနဲ႔။ေလးျဖဴကုိ သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး အသက္မွရွဴရဲ့လားလုိ႔ ေနာက္ကေန လႈပ္ႏိႈးေပးရပါေသးတယ္။ ေလးျဖဴကေတာ့ ေလးျဖဴပါပဲ။ သူလာရင္ ပြဲက ပြဲဆူလာတဲ့ထံုးစံအတုိင္း အားလံုးရဲ့ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူကုန္ပါတယ္။
အျပင္ခဏထြက္ပါတယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသားေတြ.... အိမ္သာကုိ မသြားၾကဘဲ ေတြ႕ရာေနရာ ကပ္ပန္း လုပ္ၾကဖုိ႔ ေခ်ာင္ဘက္ဆီ ထြက္သြားၾကပါတယ္။သူတုိ႔ေလွ်ာက္သြားေနတာ ေရကူးကန္ဘက္ဆီကုိပါ။ မနက္လင္းတဲ့ အခါ ဘယ္ေလာက္မ်ား နံေစာ္ေနမလဲ မစဥ္းစား၀ံ့စရာပါပဲ။ ဒါေတာင္မွ တျခား စီးကရက္ဖင္စီခံ တုိ႔၊ ဘီယာပုလင္း(ဗူး)ခြံ၊ ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ခြံ...စတာေတြ မပါေသးပါဘူး။ သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္သမားေတြရဲ့ ေမတၱာကုိ ေရႊတစ္မ်ိဳးလံုး ခံယူရဖုိ႔ အသင့္ပါပဲ။ေတာ္ပါျပီ ေလ...။
တစ္ပြဲလံုးျခံဳျပီးေျပာရရင္ ပြဲရဲ့ tempo က ျမန္မာျပည္ကပြဲေတြရဲ့ တစ္၀က္ေတာင္ မရွိပါဘူး။ကုိယ္ေတြရဲ့ ရင္ခုန္ႏႈန္းက တစ္၀က္ထိေလ်ာ့က်သြားတာမ်ိဳးလဲ ျဖစ္တန္ေကာင္းပါတယ္။
