ဇာတ္သမားျပန္ေတာ့ မွတ္သားစရာက်န္သတဲ့။အုိင္စီျပန္ေတာ့...လြမ္းက်န္ခဲ့ရပါေပါ့။လြမ္းတာက အုိင္စီကုိမွ၊ ကုိၾကီးငဲ တုိ႔ကုိမွ လြမ္းရျခင္းမဟုတ္။ သူတုိ႔ျပန္သြားမယ့္ ေရႊျပည္ၾကီးကုိေပါ့။ လြမ္းတာေလ လြမ္းလုိက္တာမွ။ အငဲ ထြက္လာလာခ်င္း ကုိယ့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား ျမင္ရသလုိပါပဲ။ အေမ့ကုိ ျမင္ရင္ေတာင္ ဒီေလာက္ ခံစားမႈ ေတြ ေယာက္ယတ္ခပ္ပါ့မလား..ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ မေသခ်ာပါဘူး။ သီခ်င္းကုိ လုိက္ဆုိမလုိ႔လုပ္လုိက္၊
ျငိမ္ေနလုိက္ရလုိက္ နဲ႔..။ ခု ျပန္စဥ္းစားေတာ့ လုိက္ဆုိမိလား၊မဆုိမိလား မမွတ္မိႏုိင္ေတာ့...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ေတြ၊ ေနာက္ ေတာေက်ာင္းဆရာတုိ႔ေတြ အမ်ားၾကီးဘ၀ေပးကံ ေကာင္းပါတယ္။တျခားတျခားေသာ အေရခံြေတြကုိခြာခ်ျပီး ကုိယ့္ရင္ထဲက ခံစားမႈခ်ည္းသက္သက္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ေပါ့..။
ေမွ်ာ္ခဲ့လုိက္ရတဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ရက္။ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ၁ လ ေလာက္ထဲက။ စိတ္မလႈပ္ရွားေတာ့ေပမယ့္ ငါဟဲ့.. သြားကုိ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲပစ္လုိက္ ဦးမယ္ေပါ့။လင္းလင္း ဆုိတဲ့ပြဲ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက တစ္ပြဲၾကံဳတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမေတြ အလွျပင္လုိ႔ မျပီးတာနဲ႔ သူ ဆုိတဲ့တခ်ိန္လံုး လံုး၀ကုိ လြတ္သြားခဲ့တယ္။ဒီ တစ္ေခါက္မွ လြတ္ရင္ေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ကုိယ္နဲ႔ ေသခန္းျပတ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတာင္ ျဖစ္သြားမလားပဲ။သက္ျပင္းေတြ ျပိဳင္တူခ် ခုိင္းျပီး ကုိယ္ေတြကုိ ေနတတ္သလုိေနခုိင္းခဲ့တဲ့ လင္းလင္းကုိ စိတ္မနာပါဘူး။ ေနတတ္သလုိပဲ ေနပါတယ္။
လင္းလင္းမထြက္ခင္မွာပဲ ေရွ႕တန္းမွာထုိင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက အျပင္ခဏသြားပါတယ္။ထုိင္ေနတုန္းပဲ ျဗဳန္းဆုိ ကုိယ့္မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ အေထြးလုိက္လာထိေတာ့ ရုတ္တရက္ လန္႔ဖ်ပ္သြားပါတယ္။ ေမာ့ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္ႏွာက ကုိယ့္အေပၚတည့္တည့္မွာ။လမ္းခဏေလာက္ဆုိျပီး လႊားခနဲဆုိ ေက်ာ္ဆင္းသြားပါတယ္။သူ႔ေနာက္ကေန ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္၊ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ထပ္ဆင့္လႊား ၾကပါတယ္။ၾကယ္ေတြ၊လေတြ ျမင္သြားသလုိပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ေစာေစာက အျပင္ခဏ ထြက္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ေနရာမွာ ၀င္ထုိင္ပါတယ္။ ဟန္႔တားရမွာ အားနာေပမယ့္ ဒီေနရာ လူရွိတယ္ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ခံုနာပါတ္နဲ႔ မဟုတ္ေပမယ့္ သူတုိ႔ေနရာအသီးသီးမွာ ေရသန္႔ဗူးေတြ ခ်ထားပါတယ္။ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ေနရာရဖုိ႔ အတြက္ အိမ္ကေန အေစာၾကီးထြက္ၾကရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ကုိယ္ေတြကုိယ္တုိင္ အျပင္(အိမ္သာ)ခဏသြားခ်င္ေပမယ့္ တမင္ေလးေယာက္ကုိ ၂ ေယာက္စီခြဲ သြားရတာ ကုိက ကုိယ့္ေနရာ မေပ်ာက္သြားခ်င္လုိ႔ပါ။ ဒီေတာ့ မေျပာမျဖစ္ ေျပာရပါတယ္။ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ မယ္မင္းၾကီးမေလး နဲ႔ ေမာင္မင္းၾကီးသားက ကုိယ္ေတြ႕ေရွ႕တည့္တည့္မွာ မတ္တပ္ရပ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္တစ္ေယာက္ေက်ာ္က ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။သူကလဲ ခပ္စြာစြာရယ္ဆုိေတာ့.. ဟင္ နင္တုိ႔ ဒီလုိရပ္ေတာ့ ေနာက္က လူေတြ ဘယ္လုိျမင္ရမလဲ လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ကုိယ္လဲ ၀င္ေျပာပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ကုိယ္တုိ႔ေျပာတဲ့စကားလံုးေတြ၊အမူအယာေတြဟာ ရည္ရည္မြန္မြန္ မဟုတ္ေတာင္ မရုိင္းျပဘူးဆုိတာ ကုိယ္တုိ႔ဘာသာ ကုိယ္တုိ႔ ေသခ်ာပါတယ္။ဒီေတာ့ မိန္းကေလး ၂ ေယာက္ၾကား သူရဲေကာင္း ေမာင္မင္းၾကီးသားက ပုိက္ဆံေပးၾကည့္တာ ဘယ္သူ႔မွ ဂရုစုိက္စရာမလုိဘူး။ လာ ရပ္သာရပ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အင္း ဒါဆုိ မေၾကးမံုတုိ႔က အလကား အလကားၾကည့္တာေပါ့ ေနာ္။ ...။
ဆက္ေျပာမေနပါဘူး။ လက္မွတ္စစ္တဲ့လူကုိ သြား အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ ဒီလုိဒီလုိေပါ့။ တကယ္ကုိလဲ ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ရံုမက ကုိ႔ရုိ႕ကားယားေတြ "က"ေနပါေသးတယ္။သူတုိ႔က တာက Rock တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ ကနည္းက တမ်ိဳးပါ။ ထားပါေတာ့ေလ..။ အဲ့ဒါနဲ႔ သြားေျပာေတာ့ လက္မွတ္စစ္ရဲ့ ေျဖရွင္းေပးပံုက အေတာ္ေလးကုိပဲ ျပီးျပည့္စံုပါတယ္။ မရပ္နဲ႔လုိ႔ ေျပာလုိက္ တဲ့။ ေျပာျပီးျပီ။ မရဘူး။ အကုိ ကုိယ္တုိင္လာေျပာေပးၾကည့္ပါဦး ဆုိမွ ဆင္းသြားပါတယ္။ ရုိက္ေပါက္စကားကုိ စေျပာပါတယ္။
"ေဟးေဟး... မင္းတုိ႔ရပ္ၾကည့္ေနလုိ႔ ေနာက္မွာ ငါ့လာေျပာေနျပီ " လုိ႔ဆုိေတာ့ ကုိယ္က သူတုိ႔ရန္သူ ျဖစ္မသြားေပဘူးလား။ မသကာရင္.. "ညီေလး ဒါ ရပ္ၾကည့္တဲ့ အတန္း မဟုတ္ဘူးကြ။ေနာက္က လူေတြ အကုန္ကြယ္ကုန္မွာေပါ့...။ ရပ္ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ သြားရပ္ေပးပါလားကြာ" လုိ႔ ေျပာရင္လဲ ျဖစ္သား ပဲ။ အင္း.. စည္းနဲ႔ေဘာင္းနဲ႔ ျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔ တူပါရဲ့။ ကုိယ္တုိ႔ခ်င္း အဲ့လုိ တုိက္ေပးသြားတာ။ ျပႆနာက ေျပလည္သြားလားဆုိေတာ့ ပြဲျပီးတဲ့အထိ ဟုန္း ဆုိ..ဆင္းလာလုိက္၊လႊား ဆုိ ေက်ာ္တက္သြားလုိက္ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ဘာသြားစဥ္းစားမိလဲ ဆုိေတာ့... အဲ့လုိလူေတြေၾကာင့္ အဲ့လုိ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ စည္းကမ္းေတြနဲ႔ ၾကပ္မတ္ထားရတာပါလား၊အဲ့လုိ စည္းကမ္းေတြ အဓြန္႔ရွည္ေနတာပါလား ဆုိတာေတြးမိတယ္။လူေတြဟာ ကုိယ့္အသိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကုိယ္သာထိန္းသိမ္းမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူက ေစာ္ကားျပီး ဘယ္သူကကာကြယ္ ေပးသလဲ ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ေ၀ခြဲတတ္ ပါလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ ေသနတ္မုိးျပီးေျခာက္မွ ေၾကာက္မယ့္ လူငယ္ေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနျပီ။ျဖစ္လဲ ျဖစ္ေနပါျပီ။
မေၾကးမံုက ခုလိုေျပာတာကုိ ေ၀ဖန္ခ်င္သူေတြ ရွိပါဦးမယ္။ အျပင္ေရာက္ထဲက ဒီလုိစကားေတြ ဒီလုိအေၾကာင္းေတြ မေရးေတာ့၊ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အျပင္ေရာက္မွ စြတ္ေအာ္တယ္လုိ႔ နာမည္အတပ္ မခံႏုိင္ပါဘူး။ ခုက အျပင္မွာျမင္တဲ့ လူငယ္ေတြ အေၾကာင္းမုိ႔ ၾကံဳတုန္း ဆံုတုန္းပဲ ဆုိပါေတာ့။..ဒါနဲ႔...
အာဇာနည္ ထြက္ပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။လင္းလင္းလုိ အသံေၾကာင္၊ပြဲေၾကာင္မေနပါဘူး။ သူက သီခ်င္းေတြ ဆုိပါး၀ေနျပီ မုိ႔ ဟုတ္ေသာရွိ၊မဟုတ္ေသာ္ရွိ ပရိတ္သတ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း ပြဲထိန္းႏုိင္ပါတယ္။ လင္းလင္းက ပြဲေၾကာင္သေယာင္ရွိေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေတြနဲ႔မုိ႔ ႏႈတ္ဆက္တဲ့ေနရာမွာ အာဇာနည္ထက္ သာ ပါတယ္။ အာဇာနည္ ဆုိေနခ်ိန္မွာ မေၾကးမံုက အေမာေျဖပါတယ္။
၀ုိင္၀ုိင္းကေတာ့ျဖင့္ သစ္လြင္၊ေတာက္ေျပာင္ လန္းဆန္းျမဲပါ။ဒါမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကလုိေတာ့ ေပါ့ပါး လြတ္လပ္မႈေတြ သူ႔ဆီမွာ ရွာမေတြ႕ပါဘူး။ရင္ဘတ္မွာ လက္ညိွဳးနဲ႔လက္မ ကြင္းျပီးေမးထားတဲ့ အုိေက လား ဆိုတဲ့ စတစ္ကာနဲ႔။ အုိေကသေလာက္ အုိေကျပီး မေကတာေတြ မေကဘူးေပါ့ေလ။
မ်ိဳးၾကီးအလွည့္ပါ။ မ်ိဳးၾကီးသီခ်င္းဆုိေနတာ ၾကည့္ျပီး သူတုိ႔မွာ အဲ့ေလာက္ခံယူခ်က္ မရွိပါဘူးလုိ႔ေျပာဖူးတဲ့ ေရႊျပည္ၾကီးက သူငယ္ခ်င္းကုိ သတိရမိပါတယ္။ ေဆးေပးပါ တုိ႔ဘာတုိ႔ဆုိတာက သီခ်င္းေရးဆရာ ေရးထားတာေတြပါ။ မ်ိဳးၾကီးေရးတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ေနာ္။
ကုိၾကီးအငဲ ပါ..။ "တစ္တုိင္းတစ္ျပည္" မွာလုိ႔ သူေျပာသြားတဲ့စကားေတြထဲမွာ ပါသြားတယ္။ ကုိယ္ေတြက ျမန္မာစကားကုိ စာေရးျပီးပဲ ေျပာေနရတာ အက်င့္ေတြျဖစ္ေနျပီမုိ႔ သူေျပာတဲ့ "တစ္တုိင္းတစ္ျပည္" ကုိ အင္မတန္သေဘာက်မိပါတယ္။ ညာဘက္လက္ကုိေျမွာက္တင္ျပီး ဗယ္ဘက္က နားရြက္ကုိ ပတ္ကုိင္ျပီးေတာ့
အားနာပါးနာပံုစံနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ အိမ္ေရာရွိၾကရဲ့လားဗ် လုိ႔ သူေမးပါတယ္။ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိပါဘူး။ ကုိယ့္မွာေတာ့ အိမ္မရွိပါဘူး။မရအရ၊ မျဖစ္မေနျပရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ေျခသလံုးက ကုိယ့္အိမ္ေပါ့...။ အိမ္မရွိခဲ့တာ ၁၀ ႏွစ္ရွိျပီ။ အငဲနဲ႔ လင္းလင္းက ႏွလံုးသားတည့္တည့္ကုိ စကားလံုးေတြနဲ႔ ပစ္ပါတယ္။
ေလးျဖဴက အလြန္အင္မတန္ ပဲ မ်ားပါတယ္။ စင္ေပၚကုိ ရုိးရုိးမတက္ပါဘူး။ ေျပးတက္ပါတယ္။ ေနာက္.. ပြဲျပီးေတာ့လဲ ေျပးဆင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္..အာဇာနည္ကုိ မင္းဆံႏြယ္ေတြ ေလမွာလြင့္တဲ့အခါေတြ ဘာေတြ ဆုိခုိင္းရမွာပါ။ ငယ္မူငယ္ေသြးျပန္ျပီး ဆံပင္အရွည္ေတြနဲ႔။ေလးျဖဴကုိ သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး အသက္မွရွဴရဲ့လားလုိ႔ ေနာက္ကေန လႈပ္ႏိႈးေပးရပါေသးတယ္။ ေလးျဖဴကေတာ့ ေလးျဖဴပါပဲ။ သူလာရင္ ပြဲက ပြဲဆူလာတဲ့ထံုးစံအတုိင္း အားလံုးရဲ့ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူကုန္ပါတယ္။
အျပင္ခဏထြက္ပါတယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသားေတြ.... အိမ္သာကုိ မသြားၾကဘဲ ေတြ႕ရာေနရာ ကပ္ပန္း လုပ္ၾကဖုိ႔ ေခ်ာင္ဘက္ဆီ ထြက္သြားၾကပါတယ္။သူတုိ႔ေလွ်ာက္သြားေနတာ ေရကူးကန္ဘက္ဆီကုိပါ။ မနက္လင္းတဲ့ အခါ ဘယ္ေလာက္မ်ား နံေစာ္ေနမလဲ မစဥ္းစား၀ံ့စရာပါပဲ။ ဒါေတာင္မွ တျခား စီးကရက္ဖင္စီခံ တုိ႔၊ ဘီယာပုလင္း(ဗူး)ခြံ၊ ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ခြံ...စတာေတြ မပါေသးပါဘူး။ သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္သမားေတြရဲ့ ေမတၱာကုိ ေရႊတစ္မ်ိဳးလံုး ခံယူရဖုိ႔ အသင့္ပါပဲ။ေတာ္ပါျပီ ေလ...။
တစ္ပြဲလံုးျခံဳျပီးေျပာရရင္ ပြဲရဲ့ tempo က ျမန္မာျပည္ကပြဲေတြရဲ့ တစ္၀က္ေတာင္ မရွိပါဘူး။ကုိယ္ေတြရဲ့ ရင္ခုန္ႏႈန္းက တစ္၀က္ထိေလ်ာ့က်သြားတာမ်ိဳးလဲ ျဖစ္တန္ေကာင္းပါတယ္။
ျငိမ္ေနလုိက္ရလုိက္ နဲ႔..။ ခု ျပန္စဥ္းစားေတာ့ လုိက္ဆုိမိလား၊မဆုိမိလား မမွတ္မိႏုိင္ေတာ့...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ေတြ၊ ေနာက္ ေတာေက်ာင္းဆရာတုိ႔ေတြ အမ်ားၾကီးဘ၀ေပးကံ ေကာင္းပါတယ္။တျခားတျခားေသာ အေရခံြေတြကုိခြာခ်ျပီး ကုိယ့္ရင္ထဲက ခံစားမႈခ်ည္းသက္သက္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ေပါ့..။
ေမွ်ာ္ခဲ့လုိက္ရတဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ရက္။ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ၁ လ ေလာက္ထဲက။ စိတ္မလႈပ္ရွားေတာ့ေပမယ့္ ငါဟဲ့.. သြားကုိ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲပစ္လုိက္ ဦးမယ္ေပါ့။လင္းလင္း ဆုိတဲ့ပြဲ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက တစ္ပြဲၾကံဳတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမေတြ အလွျပင္လုိ႔ မျပီးတာနဲ႔ သူ ဆုိတဲ့တခ်ိန္လံုး လံုး၀ကုိ လြတ္သြားခဲ့တယ္။ဒီ တစ္ေခါက္မွ လြတ္ရင္ေတာ့ သူတုိ႔နဲ႔ကုိယ္နဲ႔ ေသခန္းျပတ္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတာင္ ျဖစ္သြားမလားပဲ။သက္ျပင္းေတြ ျပိဳင္တူခ် ခုိင္းျပီး ကုိယ္ေတြကုိ ေနတတ္သလုိေနခုိင္းခဲ့တဲ့ လင္းလင္းကုိ စိတ္မနာပါဘူး။ ေနတတ္သလုိပဲ ေနပါတယ္။
လင္းလင္းမထြက္ခင္မွာပဲ ေရွ႕တန္းမွာထုိင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက အျပင္ခဏသြားပါတယ္။ထုိင္ေနတုန္းပဲ ျဗဳန္းဆုိ ကုိယ့္မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ အေထြးလုိက္လာထိေတာ့ ရုတ္တရက္ လန္႔ဖ်ပ္သြားပါတယ္။ ေမာ့ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ မ်က္ႏွာက ကုိယ့္အေပၚတည့္တည့္မွာ။လမ္းခဏေလာက္ဆုိျပီး လႊားခနဲဆုိ ေက်ာ္ဆင္းသြားပါတယ္။သူ႔ေနာက္ကေန ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္၊ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ထပ္ဆင့္လႊား ၾကပါတယ္။ၾကယ္ေတြ၊လေတြ ျမင္သြားသလုိပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ေစာေစာက အျပင္ခဏ ထြက္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ေနရာမွာ ၀င္ထုိင္ပါတယ္။ ဟန္႔တားရမွာ အားနာေပမယ့္ ဒီေနရာ လူရွိတယ္ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ခံုနာပါတ္နဲ႔ မဟုတ္ေပမယ့္ သူတုိ႔ေနရာအသီးသီးမွာ ေရသန္႔ဗူးေတြ ခ်ထားပါတယ္။ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ေနရာရဖုိ႔ အတြက္ အိမ္ကေန အေစာၾကီးထြက္ၾကရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ကုိယ္ေတြကုိယ္တုိင္ အျပင္(အိမ္သာ)ခဏသြားခ်င္ေပမယ့္ တမင္ေလးေယာက္ကုိ ၂ ေယာက္စီခြဲ သြားရတာ ကုိက ကုိယ့္ေနရာ မေပ်ာက္သြားခ်င္လုိ႔ပါ။ ဒီေတာ့ မေျပာမျဖစ္ ေျပာရပါတယ္။ေျပာတဲ့အခါက်ေတာ့ မယ္မင္းၾကီးမေလး နဲ႔ ေမာင္မင္းၾကီးသားက ကုိယ္ေတြ႕ေရွ႕တည့္တည့္မွာ မတ္တပ္ရပ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္တစ္ေယာက္ေက်ာ္က ကုိယ့္သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။သူကလဲ ခပ္စြာစြာရယ္ဆုိေတာ့.. ဟင္ နင္တုိ႔ ဒီလုိရပ္ေတာ့ ေနာက္က လူေတြ ဘယ္လုိျမင္ရမလဲ လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ကုိယ္လဲ ၀င္ေျပာပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ ကုိယ္တုိ႔ေျပာတဲ့စကားလံုးေတြ၊အမူအယာေတြဟာ ရည္ရည္မြန္မြန္ မဟုတ္ေတာင္ မရုိင္းျပဘူးဆုိတာ ကုိယ္တုိ႔ဘာသာ ကုိယ္တုိ႔ ေသခ်ာပါတယ္။ဒီေတာ့ မိန္းကေလး ၂ ေယာက္ၾကား သူရဲေကာင္း ေမာင္မင္းၾကီးသားက ပုိက္ဆံေပးၾကည့္တာ ဘယ္သူ႔မွ ဂရုစုိက္စရာမလုိဘူး။ လာ ရပ္သာရပ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အင္း ဒါဆုိ မေၾကးမံုတုိ႔က အလကား အလကားၾကည့္တာေပါ့ ေနာ္။ ...။
ဆက္ေျပာမေနပါဘူး။ လက္မွတ္စစ္တဲ့လူကုိ သြား အကူအညီေတာင္းပါတယ္။ ဒီလုိဒီလုိေပါ့။ တကယ္ကုိလဲ ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ရံုမက ကုိ႔ရုိ႕ကားယားေတြ "က"ေနပါေသးတယ္။သူတုိ႔က တာက Rock တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ ကနည္းက တမ်ိဳးပါ။ ထားပါေတာ့ေလ..။ အဲ့ဒါနဲ႔ သြားေျပာေတာ့ လက္မွတ္စစ္ရဲ့ ေျဖရွင္းေပးပံုက အေတာ္ေလးကုိပဲ ျပီးျပည့္စံုပါတယ္။ မရပ္နဲ႔လုိ႔ ေျပာလုိက္ တဲ့။ ေျပာျပီးျပီ။ မရဘူး။ အကုိ ကုိယ္တုိင္လာေျပာေပးၾကည့္ပါဦး ဆုိမွ ဆင္းသြားပါတယ္။ ရုိက္ေပါက္စကားကုိ စေျပာပါတယ္။
"ေဟးေဟး... မင္းတုိ႔ရပ္ၾကည့္ေနလုိ႔ ေနာက္မွာ ငါ့လာေျပာေနျပီ " လုိ႔ဆုိေတာ့ ကုိယ္က သူတုိ႔ရန္သူ ျဖစ္မသြားေပဘူးလား။ မသကာရင္.. "ညီေလး ဒါ ရပ္ၾကည့္တဲ့ အတန္း မဟုတ္ဘူးကြ။ေနာက္က လူေတြ အကုန္ကြယ္ကုန္မွာေပါ့...။ ရပ္ၾကည့္ခ်င္ရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ သြားရပ္ေပးပါလားကြာ" လုိ႔ ေျပာရင္လဲ ျဖစ္သား ပဲ။ အင္း.. စည္းနဲ႔ေဘာင္းနဲ႔ ျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔ တူပါရဲ့။ ကုိယ္တုိ႔ခ်င္း အဲ့လုိ တုိက္ေပးသြားတာ။ ျပႆနာက ေျပလည္သြားလားဆုိေတာ့ ပြဲျပီးတဲ့အထိ ဟုန္း ဆုိ..ဆင္းလာလုိက္၊လႊား ဆုိ ေက်ာ္တက္သြားလုိက္ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ဘာသြားစဥ္းစားမိလဲ ဆုိေတာ့... အဲ့လုိလူေတြေၾကာင့္ အဲ့လုိ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ စည္းကမ္းေတြနဲ႔ ၾကပ္မတ္ထားရတာပါလား၊အဲ့လုိ စည္းကမ္းေတြ အဓြန္႔ရွည္ေနတာပါလား ဆုိတာေတြးမိတယ္။လူေတြဟာ ကုိယ့္အသိစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကုိယ္သာထိန္းသိမ္းမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူက ေစာ္ကားျပီး ဘယ္သူကကာကြယ္ ေပးသလဲ ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္ေ၀ခြဲတတ္ ပါလိမ့္မယ္။ ခုေတာ့ ေသနတ္မုိးျပီးေျခာက္မွ ေၾကာက္မယ့္ လူငယ္ေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနျပီ။ျဖစ္လဲ ျဖစ္ေနပါျပီ။
မေၾကးမံုက ခုလိုေျပာတာကုိ ေ၀ဖန္ခ်င္သူေတြ ရွိပါဦးမယ္။ အျပင္ေရာက္ထဲက ဒီလုိစကားေတြ ဒီလုိအေၾကာင္းေတြ မေရးေတာ့၊ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အျပင္ေရာက္မွ စြတ္ေအာ္တယ္လုိ႔ နာမည္အတပ္ မခံႏုိင္ပါဘူး။ ခုက အျပင္မွာျမင္တဲ့ လူငယ္ေတြ အေၾကာင္းမုိ႔ ၾကံဳတုန္း ဆံုတုန္းပဲ ဆုိပါေတာ့။..ဒါနဲ႔...
အာဇာနည္ ထြက္ပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။လင္းလင္းလုိ အသံေၾကာင္၊ပြဲေၾကာင္မေနပါဘူး။ သူက သီခ်င္းေတြ ဆုိပါး၀ေနျပီ မုိ႔ ဟုတ္ေသာရွိ၊မဟုတ္ေသာ္ရွိ ပရိတ္သတ္ကုိ ေကာင္းေကာင္း ပြဲထိန္းႏုိင္ပါတယ္။ လင္းလင္းက ပြဲေၾကာင္သေယာင္ရွိေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားေတြနဲ႔မုိ႔ ႏႈတ္ဆက္တဲ့ေနရာမွာ အာဇာနည္ထက္ သာ ပါတယ္။ အာဇာနည္ ဆုိေနခ်ိန္မွာ မေၾကးမံုက အေမာေျဖပါတယ္။
၀ုိင္၀ုိင္းကေတာ့ျဖင့္ သစ္လြင္၊ေတာက္ေျပာင္ လန္းဆန္းျမဲပါ။ဒါမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကလုိေတာ့ ေပါ့ပါး လြတ္လပ္မႈေတြ သူ႔ဆီမွာ ရွာမေတြ႕ပါဘူး။ရင္ဘတ္မွာ လက္ညိွဳးနဲ႔လက္မ ကြင္းျပီးေမးထားတဲ့ အုိေက လား ဆိုတဲ့ စတစ္ကာနဲ႔။ အုိေကသေလာက္ အုိေကျပီး မေကတာေတြ မေကဘူးေပါ့ေလ။
မ်ိဳးၾကီးအလွည့္ပါ။ မ်ိဳးၾကီးသီခ်င္းဆုိေနတာ ၾကည့္ျပီး သူတုိ႔မွာ အဲ့ေလာက္ခံယူခ်က္ မရွိပါဘူးလုိ႔ေျပာဖူးတဲ့ ေရႊျပည္ၾကီးက သူငယ္ခ်င္းကုိ သတိရမိပါတယ္။ ေဆးေပးပါ တုိ႔ဘာတုိ႔ဆုိတာက သီခ်င္းေရးဆရာ ေရးထားတာေတြပါ။ မ်ိဳးၾကီးေရးတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ေနာ္။
ကုိၾကီးအငဲ ပါ..။ "တစ္တုိင္းတစ္ျပည္" မွာလုိ႔ သူေျပာသြားတဲ့စကားေတြထဲမွာ ပါသြားတယ္။ ကုိယ္ေတြက ျမန္မာစကားကုိ စာေရးျပီးပဲ ေျပာေနရတာ အက်င့္ေတြျဖစ္ေနျပီမုိ႔ သူေျပာတဲ့ "တစ္တုိင္းတစ္ျပည္" ကုိ အင္မတန္သေဘာက်မိပါတယ္။ ညာဘက္လက္ကုိေျမွာက္တင္ျပီး ဗယ္ဘက္က နားရြက္ကုိ ပတ္ကုိင္ျပီးေတာ့
အားနာပါးနာပံုစံနဲ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာ အိမ္ေရာရွိၾကရဲ့လားဗ် လုိ႔ သူေမးပါတယ္။ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိပါဘူး။ ကုိယ့္မွာေတာ့ အိမ္မရွိပါဘူး။မရအရ၊ မျဖစ္မေနျပရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ေျခသလံုးက ကုိယ့္အိမ္ေပါ့...။ အိမ္မရွိခဲ့တာ ၁၀ ႏွစ္ရွိျပီ။ အငဲနဲ႔ လင္းလင္းက ႏွလံုးသားတည့္တည့္ကုိ စကားလံုးေတြနဲ႔ ပစ္ပါတယ္။
ေလးျဖဴက အလြန္အင္မတန္ ပဲ မ်ားပါတယ္။ စင္ေပၚကုိ ရုိးရုိးမတက္ပါဘူး။ ေျပးတက္ပါတယ္။ ေနာက္.. ပြဲျပီးေတာ့လဲ ေျပးဆင္းပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္..အာဇာနည္ကုိ မင္းဆံႏြယ္ေတြ ေလမွာလြင့္တဲ့အခါေတြ ဘာေတြ ဆုိခုိင္းရမွာပါ။ ငယ္မူငယ္ေသြးျပန္ျပီး ဆံပင္အရွည္ေတြနဲ႔။ေလးျဖဴကုိ သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး အသက္မွရွဴရဲ့လားလုိ႔ ေနာက္ကေန လႈပ္ႏိႈးေပးရပါေသးတယ္။ ေလးျဖဴကေတာ့ ေလးျဖဴပါပဲ။ သူလာရင္ ပြဲက ပြဲဆူလာတဲ့ထံုးစံအတုိင္း အားလံုးရဲ့ေသြးေတြ ပြက္ပြက္ဆူကုန္ပါတယ္။
အျပင္ခဏထြက္ပါတယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသားေတြ.... အိမ္သာကုိ မသြားၾကဘဲ ေတြ႕ရာေနရာ ကပ္ပန္း လုပ္ၾကဖုိ႔ ေခ်ာင္ဘက္ဆီ ထြက္သြားၾကပါတယ္။သူတုိ႔ေလွ်ာက္သြားေနတာ ေရကူးကန္ဘက္ဆီကုိပါ။ မနက္လင္းတဲ့ အခါ ဘယ္ေလာက္မ်ား နံေစာ္ေနမလဲ မစဥ္းစား၀ံ့စရာပါပဲ။ ဒါေတာင္မွ တျခား စီးကရက္ဖင္စီခံ တုိ႔၊ ဘီယာပုလင္း(ဗူး)ခြံ၊ ၾကြပ္ၾကြပ္အိပ္ခြံ...စတာေတြ မပါေသးပါဘူး။ သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္သမားေတြရဲ့ ေမတၱာကုိ ေရႊတစ္မ်ိဳးလံုး ခံယူရဖုိ႔ အသင့္ပါပဲ။ေတာ္ပါျပီ ေလ...။
တစ္ပြဲလံုးျခံဳျပီးေျပာရရင္ ပြဲရဲ့ tempo က ျမန္မာျပည္ကပြဲေတြရဲ့ တစ္၀က္ေတာင္ မရွိပါဘူး။ကုိယ္ေတြရဲ့ ရင္ခုန္ႏႈန္းက တစ္၀က္ထိေလ်ာ့က်သြားတာမ်ိဳးလဲ ျဖစ္တန္ေကာင္းပါတယ္။
9 Responses to “အုိင္စီပြဲနဲ႔ ဆက္စပ္မိသမွ်....”
ဒီမွာလုပ္သြားတဲ႔ အိုင္စီပြဲတုန္းကေတာ႔ ဗမာျပည္ကေန စေခၚျပီး ပြဲသြင္းတဲ႔သူေတြ ရွဳံးတယ္လို႔ သတင္းၾကားမိေသးတယ္ ... စားရိတ္ေတြကၾကီးလို႔ ထင္တယ္ ေနာက္ပိုင္း သူတို႔ကို ဘယ္သူမွ မေခၚၾကျပန္ေသးဘူး အားလံုးထဲမွာ မ်ိဳးၾကီး ကို အၾကိဳက္ဆံုး ဘဲ ... ရန္ကုန္မွာဆို ေအးေအးေဆးေဆး မၾကည္႔ရတာမို႔ ဒီေ၇ာက္မွဘဲ တႏွစ္တပြဲ ေတာ႔ ေမ်ွာ္မိတယ္ ...
mie nge
မရပ္နဲ႔လို႔ေျပာလို႔မရရင္ ေရသန္႔ဘူးတစ္၀က္ေလာက္အက်န္နဲ႔ ေနာက္ခပ္လွမ္းလွမ္းျပန္ဆုတ္ပီး အားရပါးရထုထည့္ပစ္ :)
ကိုယ္တို႔ အမ်ိဳးေတြက ပါးစပ္နဲ႔ေျပာမရရင္ တုတ္နဲ႔ေျပာမွ တန္ကာက်တယ္ျဖစ္ကုန္ပီ :P
စိတ္ပ်က္စရာၾကီးရယ္ပါ...
" မီးက်ိဳး ေမာင္းပ်က္၊ ဘားျပည့္ေအာင္မဆိုႏိုင္တဲ့ အဆိုေတာ္ေတြၾကားမွာ အိုင္စီဆိုတာကလည္း ပရိသတ္ရဲ႕ ပိုက္ဆံကို လိမ္ယူေနတဲ့ ငတေတြ" လို႕ လူတိုင္းကို (သူတို႕အပါအ၀င္ သူတို႕နဲ႕ တိုက္ရိုက္ပတ္သက္သူေတြရဲ႕ ေရွ႕မွာပါ) ေျပာဆိုထားျပီး ျဖစ္လို႕ သူတို႔အေၾကာင္း ဘာမွ ထပ္မေျပာလိုပါ။
ဒါေပမယ့္ ေရးထားတဲ့ စာရဲ႕ ပထမပိုဒ္မွာ
"အမ်ားၾကီး ဘ၀ေပး ကံေကာင္းတယ္တဲ့လား"။
ဘ၀ေပးကံဆိုတာ လူတိုင္းမွာ ရွိပါတယ္
ဒါေပမယ့္ အဲတစ္ခုတည္းက ဘ၀အေပၚ
လံုး၀သက္ေရာက္မႈ မရွိဘူး...
အဲတာေၾကာင့္ အဲဒီအခ်က္ကို ျငင္းဆိုပါတယ္။ :)
တေလာတုန္းကလား...
ေျပာခဲ့ဖူးတယ္..
ေရြးခ်ယ္မႈသာ အဓိက ဆိုတာ..
အျမဲ ေရြးေနရတာပဲ
စားတာ ေသာက္တာ ေနတာ ထိုင္တာ အကုန္လံုး..
မွန္သြားတာလည္းရွိ၊ မွားတာလည္း ရွိတာပဲ။
ဘ၀တစ္ခုလံုး မွန္သြားတာလဲရွိ၊
ဘ၀တစ္ခုလံုး မွားသြားတာလဲ ရွိမွာပဲ။
Life is serious business.
သူေတာ့ ျဖင့္ ကံေကာင္းတယ္၊
ငါေတာ့ျဖင့္ ကံဆိုးတယ္
သီခ်င္းေတာင္ရွိတယ္
(တစ္ခ်ိဳ႕က ကံေကာင္းတယ္)
သီခ်င္းက သီခ်င္းလိုနားေထာင္ရင္ ေကာင္းတယ္။
သီခ်င္းထဲကလို လိုက္ေျပာၾကည့္။
ဒီလို ေျပာတာက ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈအေပၚ
ကိုယ္တိုင္က မယံုၾကည္ႏိုင္ျဖစ္တာ၊
အဲတာ မေကာင္းဘူး။
ျမန္မာေတြရဲ႕ ဘာသာေရး အျမင္မွာလည္း
ကံဆိုတာ ႏွစ္ပိုင္းရွိတာပဲ။
အရင္လုပ္ခဲ့တာ၊ အခုလုပ္ေနတာ၊
ျဖစ္တည္မႈမွာ ကံကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားေပမယ့္
အဓိက အက်ဆံုးက ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႕ သူ႕ေနာက္က ဆက္လိုက္လာတဲ့ လုပ္ရပ္ပဲ။
ေရြးခဲ့တုန္းက စဥ္းစားျပီး ေရြးခဲ့တာပဲ။
ဆိုၾကပါစို႕..
အခု အလုပ္လုပ္ေနတယ္။
လုပ္ေပမယ့္ ေငြေၾကးမခ်မ္းသာဘူး။
ခ်မ္းသာတဲ့ လူလည္း ျဖစ္မလာဘူး..
ဘာျဖစ္လဲ..
ခ်မ္းသာခ်င္လို႕ လုပ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။
ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ အခုလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကို
ဘယ္လုပ္ပါ့မလံ။
ဘိန္းကုန္ ကူးမွာေပါ့..
အဲဒီေတာ့ ငါျဖင့္ မခ်မ္းသာလိုက္တာဆိုျပီး
ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈအေပၚ ကိုယ္တိုင္က
သံသယျဖစ္စရာ၊ ေနာင္တ ျဖစ္စရာမရွိဘူး။
ျမန္မာမွာ ဆိုရိုးရွိတာ နင္လည္း သိမွာေပါ့။
စိတ္သာ ရွင္ေစာ ဘုရားေဟာတဲ့ေလ။
ဘုရားသခင္ကေတာ့ လူတိုင္းကို
အျပည့္ေပးမထားဘူး။
အနည္းဆံုးေတာ့ တစ္ဇြန္းဆီႏႈတ္ထားခဲ့တာပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ တစ္ဇြန္းမကဘူး။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီအတြက္
ဘာလုပ္မွာလဲ။
လုပ္စရာ ရွိတာ ဆက္လုပ္ေပါ့။
ျဖစ္မလာေတာ့လည္း လြယ္ပါတယ္။
ေသတာေပါ့။
ေလာကကိုယ္တိုင္ စကတည္းက
သူခ်ည့္ပဲ ျပႆနာေတြရႈပ္ေနျပီး
ပ်င္းစရာ ေကာင္းေနတာပါ။
ကိုယ္ေနခ်င္သလို မေနရဘူး။
ျဖစ္ေနသလိုလည္း မေနႏိုင္ဘူးဆိုရင္
ရွင္းပါတယ္။
မေနေတာ့ဘူးေပါ့။ :D
ႈIs not a joke.
ေနႏိုင္ဖို႕ အားေတြလိုတယ္။
အားေတြကို ရွာျပီးေနေပါ့။
မေသခ်င္ရင္ေတာ့ ေနရမွာပဲ။
ေသတာက ေျပာသေလာက္
လြယ္မွ မလြယ္တာ။
အိုေကေနာ္..
အဲတာဆို အက္ပရက္ဆိုတစ္ခြက္စာေတာ့
တန္မယ္ထင္တယ္။ :)
PS: စာအုပ္ေတြရျပီးရင္ အေၾကာင္းျပန္ပါ။
ေရထဲကို ခဲပစ္ခ်ရင္ေတာင္ ပလံုဆိုတာ ၾကားရတယ္တဲ့ေလ။ ၾကားဖူးတာပဲ။ ဘယ္ဘေလာ့မွာမွ Comment မေပးေတာ့ဘူး ဆံုးျဖတ္ထားတာ နင့္ဆီေတာ့ လာေပးခဲ့ျပီ။ လူေတြက ဟာသေတြပါ၊ ဟာသေတြကို ဟာသလို႔ သေဘာထားျပီး ရယ္ႏိုင္ရင္ ေပါ့ပါးပါတယ္။ ေပါတင္ရူးနဲ႕ ဟန္ေဆာင္ရူးေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ ငါကေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ ေသျခင္းနဲ႕ ေသဆံုးျပီးေနာက္ကိုပဲ စိတ္၀င္စားတယ္။
အဲတာလည္း တေလာကေျပာခဲ့ဖူးတယ္ ထင္တယ္။
နင့္ပို႔စ္ကိုေကာ ေက်ာင္းဆရာေကာ့မန္႔ကိုေကာ ေသခ်ာဖတ္သြားတယ္ ငါ့လိုတူတူေလးက နင္တို႕ေရးထားတာေတြဖတ္ျပၤီး ဒီအေဒၚၾကီး နဲ႔ ဦးေလးၾကီး ဘာေတြေျပာေနတာလဲမသိဘူးျဖစ္သြားတယ္ ေရႊျပည္သားေတြကေတာ့ ကပ္ပန္းတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ျပိဳင္စံရွားပဲ ျမက္ပင္ေလးေတြ႕ရင္ေတာင္ အကြယ္ထင္ျပီး ပန္းခ်င္ေနၾကတာ ( အဲ့ထဲမွာ ငါမပါ ) ခ အိမ္ေကာရွိရဲ့လားဆိုေတာ့ ရွိတာေပါ့ကြယ္ ဟိုလဒၾကီးေသမွ ျပန္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္ ေတာ္ျပီး ဒီပို႔စ္က စိတ္ကုိ လာလာဆြေနသို ဟူးးးး
အိုင္စီ အဲ့မွာၾကည့္ရတာ ရန္ကုန္မွာေလာက္ လမိုင္းမကပ္ဘူးလို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာၾကတယ္.. သနားတယ္.. :P
PS
ပို႔စ္ကိုေရာ ကိုေတာေက်ာင္းမန္႔ကိုေရာ ကိုေမာင္မ်ိဳးမန္႔ကိုေရာ ဖတ္ၿပီး တခြိခြိရယ္မိပါတယ္.. ခြင့္လႊတ္ပါ ကိုေတာေက်ာင္း..
အိမ္တြင္းပုန္း.. ကြန္ျပဴတာထဲကေနပဲ live show ေတြ ၾကည့္သူျဖစ္ပါသည္ =)
ေနာက္က်မွ လာဖတ္ေတာ့ ဆရာမ မယ္ရာရဲ႕ ပိုစ့္ေကာ
ဆရာ ေတာေက်ာင္းဆရာရဲ႕ ပိုစ့္ပါ ဖတ္လိုက္ရလို႕
တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ျပတ္သြားျပီ :)))
အဲ့တာေၾကာင့္ေျပာတာေနမယ္
ေရႊေတြဒီမိုု မကေရစီသင့္ေသးဘူးဆိုုလိုု႔
ကိုုယ္ကေတာ့ ဟိုုမိုုပဲ ကေရစီေနလိုုက္တယ္
ေအးေရာ
ကိုုေတာေက်ာင္း ကိုု လူမသိပါ
သုုိ႔ေသာ္ စူစိုုက္ကိစၥကေတာ့ စိတ္ဝင္စားပါတယ္
နည္းလမ္းေကာင္းေလးေတြလဲ ရွာေနပါတယ္
ရွိေနေတာ့ လိုုေတာ့ သံုုးရတာေပါ့
ေဝလဲေဝမွ်ပါတယ္
Post a Comment