စိတ္ကူးေျခရာ

ညသည္ ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္မေန။လိႈင္းၾကက္ခြပ္မ်ားကလဲ သိပ္ျပီးေတာ့ အားမာန္မပါလွ။သုိ႔ေသာ္ လွ၏။ ျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္။ျပီးေတာ့ အဲ့ဒီလိႈင္းေတြပဲ... ေနရာအနီးအေ၀းကြာရံုနဲ႔ ခံစားမႈ အာရံုကုိလဲ ကြာဟေစသည္။ အေ၀းဆီမွာ ေရႊေရာင္..အနားေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ျဖဴျဖဴလြလြ...။

အပြင့္ၾကီးၾကီး၊ၾကမ္းရွရွ သဲျပင္ေပၚမွာ ေျခရာေတြျပည့္သြားေအာင္ သူလုိက္နင္းေနမိသည္။ ေျခရာေလးေတြ ျဖစ္လုိက္၊ခဏေန ၀ုန္းခနဲေရာက္လာတတ္တဲ့ လႈိင္းျဖဴျဖဴေတြကဆြဲခ်သြားလုိက္၊ပ်က္သြားေသာ ေျခရာေတြေပၚ မွာ ေနာက္တၾကိမ္ထပ္ျပီး နင္းလုိက္ႏွင့္ ႏူးညံ့ညင္သာေသာ အထိအေတြ႔ကုိ သူႏွစ္သက္ေနမိသည္။

+++++

သူ႔မွာ ခဏခဏက်ေပ်ာက္တတ္တဲ့ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ ရွိသည္။သူ႔စိတ္ကူး၊ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက လမ္းခုလတ္ မွာတြင္ အေငြ႔ပ်ံ၊ကြယ္ေပ်ာက္သြားတတ္ၾကစျမဲ။သူ႔မွာ မိဘမရွိပါ၊သူ႔မွာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းလဲ မရွိပါ။သူ႔မွာ အသုိင္းအ၀ုိင္း မရွိပါ။သူ႔မွာ အားကုိးတုိင္ပင္စရာ ၊ပုခံုးပါးမွီစရာ ခ်စ္သူမရွိပါ။

အမွန္တရားတခုကုိ လုိက္လံရွာေဖြရင္းကပဲ သူဟာလူ႔အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေ၀းမွန္းမသိေ၀းကြာခဲ့ ရသည္။

ေျပာရရင္ သူ႔စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြဆုိတာကလဲ ေျခေထာက္နဲ႔နင္းလုိက္၊လိႈင္းေတြတုိက္ခ်လုိ႔ ေပ်ာက္သြားလုိက္ ျဖစ္တတ္တဲ့ ေျခရာေလးေတြလုိပါပဲ...။

++++++

အစစ္အမွန္တခုကုိ မရႏုိင္၊မပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ေသးဘူးဆုိရင္ ရွိတာေလးနဲ႔ ေရာင့္ရဲလုိစိတ္မ်ား သူ႔ဆီဘယ္တုန္းက ခုိေအာင္းေနခဲ့ပါလိမ့္။(အဲ့ဒီလုိစိတ္မ်ိဳးကုိ သူ သိပ္မုန္းပါသည္)။ သူ႔အေတြးသူ သေဘာက်စြာ ျပံဳးလုိက္မိရင္းက ေျခေထာက္ကုိ လာထိသည့္လိႈင္းျဖဴျဖဴေတြကုိ မုန္းတီးလုိစိတ္က ျဖစ္သြားရျပန္သည္။ျပီးေတာ့ ပင္လယ္စစ္စစ္ တခုကုိ ေတာင့္တစိတ္မ်ား..။...............။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုေနခါမွာေတာ့ အဲ့ဒီလိႈင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြကုိပဲ မက္ေမာခံုမင္တတ္ဖုိ႔ သူအျပင္းအထန္ ၾကိဳးစားေနမိပါေတာ့သည္။

+++++++