က်မဒီရက္ထဲစာမေရးျဖစ္တာအေတာ္ၾကာေပါ့။မေရးဆုိ ေရးဖုိ႔လဲစိတ္မရွိဘူး။
ခုေနခါေရးလဲအေကာင္းေတာ့ထြက္လာမယ္မထင္၊အေငါ့ေတြ၊မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ
လံုးေထြးရစ္ပတ္ေနမွာကုိယ့္ဘာသာကုိသိတယ္။ဒါေပမယ့္အစ္ကုိေတြ၊အစ္မေတြဆီကုိေတာ့
မၾကာခဏေရာက္ျဖစ္တယ္။အထူးသျဖင့္ပထမဆံုးေတြေရးျပီးမွစိတ္ထဲမွာရင္ဘတ္ခ်င္းေတြနီးလာတယ္လုိ႔
ခံစားရတဲ့...အစ္ကုိ ကုိေအာင္သာငယ္၊ကုိေအာင္၊ကုိေတာေက်ာင္းဆရာ၊ကုိေမာင္မ်ိဳး၊
ဖတ္ရင္းေမ်ာသြားေလာက္တဲ့အထိပထမဆံုးေတြကုိ အေရးေကာင္းတဲ့ မK၊ပထမဆံုးေတြကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေရးတဲ့ မ_ေမတုိ႔ေတြဆီကုိေတာ့ေန႔တုိင္းနီးပါးေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။
လူမသိသူမသိ၊တိတ္တိတ္ေလး ပုန္းသွ်ိဳးပုန္းေရွာင္ေရာက္ျဖစ္ေနတယ္..။
မေန႕ကေတာ့ အစ္ကုိေအာင္သာငယ္ဆီမွာ "ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေရာဂါ"ကုိသြားအားေပးရင္း စာျပန္ေရးဖုိ႔စိတ္လည္လာတယ္..။ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပဲေရးတာေပါ့ေလ။ဒါေပမယ့္အာမေတာ့မခံရဲဘူး..။
ဘာလုိ႔ဆုိကိုယ္ကလဲထစ္ဆုိျဗစ္ခနဲေဒါသထြက္လြယ္သလုိဖ်တ္ခနဲ၊ဖ်တ္ခနဲက်က်ေပ်ာက္သြားတဲ့
အေပ်ာ္ေတြကုိလဲ မနည္းျပန္လည္စုေဆာင္းရတာမလား။
Wednesday, October 01, 2008
« Newer Post
Older Post »
4 Responses to “ပုန္းသွ်ိဳးပုန္းေရွာင္ဘ၀”
ရင္ဘတ္ခ်င္းေတြနီးလာတယ္လုိ႔
ခံစားရတယ္လား ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ အဲ့တာ ဘေလာ့ေမာင္ႏွမသံေယာဇဥ္ပဲျဖစ္မယ္ မျမင္မေတြ ့ဖူးေပမယ့္စာေတြနဲ ့ရင္းႏွီးေနလို ့ေလ ဆံုဆည္းခြင့္ေပးေသာ blogspot ၾကီးကိုေက်းဇူးး မပုန္းပါနဲ ့ ဘာျဖစ္လဲ း)
ဟုတ္ပါ့ကုိေမာင္မ်ိဳးေရ..
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ blogspot ၾကီးရယ္..
ခုေတာ့မပုန္းေတာ့ပါဘူးအစ္ကုိ..
ကုိယ္ေယာင္ထြက္ျပေနပီ
ညီမေရ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေပါ့ကြယ္
လက္သံလည္း မေျပာင္ခ်င္ပါနဲ႕ း)
ညီအကိုေမာင္ႏွစ္မေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနပါေသးတယ္
ဟုတ္ကဲ့ အားေပးသြားတဲ့ အစ္ကုိေမာင္မ်ိဳး၊ကုိေအာင္သာငယ္၊မK
ေက်းဇူးပါ...:)
Post a Comment