လုပ္ခဲ့ဖူးေသာ အလုပ္မ်ား

ေက်ာင္းျပီးထဲက တိက်ေသခ်ာတဲ့ရည္မွန္းခ်က္မရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
သဘာ၀အတုိင္းခုခ်ိန္ထိအလုပ္ 3 ခုေျပာင္းလုပ္ခဲ့ဖူးပါသည္။
ခုေတာ့ဘာမွမလုပ္ေတာ့ပဲ ေအးေအးလူလူ အပ်င္းထူေနပါသည္။
ပ်င္းေနရင္း လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့အလုပ္ေတြအေၾကာင္းလဲ မၾကာခဏျပန္ေတြးျဖစ္ပါသည္။
ေတြးမိတာေလးေတြကုိ ေရးထားလုိက္ပါသည္။

ပထမအလုပ္

ေက်ာင္းျပီးကာစ အလုပ္ရွာသည္။ျမင္ျမင္သမွ်အကုန္ေလွ်ာက္သည္။
ကုိယ့္မွာပုိင္ဆုိင္တာက ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့စိတ္ပဲျဖစ္သည္။
လခ ကျဖင့္ဘယ္ေလာက္ရရမယ္၊ပိတ္ရက္က တစ္ပတ္ႏွစ္ရက္ေပးရမယ္
ဒါေတြနားမလည္၊ေတြးလဲမေတြးခ်င္ပါ၊အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက ရန္ကုန္မွာ
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕စရိတ္ကတစ္လကုိ 50000 ေလာက္ကုန္က်တတ္သည္။
ဘာလုိ႔ဆုိေတာ့ေက်ာင္းတက္စဥ္အခါက အိမ္ကေထာက္ပံ့တာကလဲ 50000 ပဲ။
အဲ့ဒိစရိတ္ေလး ေလာက္ငရင္ေတာ္ျပီဟုပဲေတြးထားသည္။
က်မရဲ႕တစ္ဘ၀လံုးမွာ ပထမဆံုးလုပ္ဖူးတဲ့အလုပ္သည္ က်မကုိခံစားမႈမ်ိဳးစံုနဲ႔
ျပည့္သိပ္ေနတဲ့ ကမၻသစ္တစ္ခုကုိေခၚေဆာင္ေပးခဲ့ပါသည္။
က်မကံေကာင္းခဲ့သလား၊ဒါမွမဟုတ္ ......။

အလုပ္ေခၚစာဆုိတာကုိ ဂ်ာနယ္မွာေလာက္ပဲပါတယ္လုိ႔ထင္ထားတဲ့ က်မကုိ
အစ္မတစ္ေယာက္ကသူအင္တာနက္မွာရွာေတြ႕လာတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကုိ
သြားေလွ်ာက္လုိ႔ခုိင္းသည္။ေဆးပစၥည္း၊ေရာဂါရွာေဖြေရးပစၥည္းေတြ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္တဲ့
Company ျဖစ္ပါသည္။ပုိင္ရွင္က Australian တစ္ေယာက္ပါ။
ယူထားတဲ့မိန္းမကဗမာမျဖစ္သည္။အဲ့ဒိအမ်ိဳးသမီးကက်မတုိ႔ရဲ႕ေက်ာင္းကစီနီယာမမျဖစ္သည္။
သိပ္ကုိလွတဲ့အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ပါသည္။တစ္ခါတစ္ခါဗိုလ္ဆန္သလုိ၊တစ္ခါတစ္ခါ
ျမန္မာမေလးလုိ၀တ္ရင္လဲ အင္မတန္က်က္သေရရွိပါသည္။
ပုိင္ရွင္က Australian ျဖစ္ေသာ္လည္း အလုပ္သမားစီမံခန္႔ခြဲေရးကို
စီနီယာမမကပဲလုပ္တာျဖစ္ပါသည္။

က်မအလုပ္က Receptionist ျဖစ္သည္။နာမည္ကသာ Receptionist ပါ။
လုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြကုိေျပာရရင္ျဖင့္
ရံုးကုိေရာက္ေရာက္ခ်င္း တံမ်က္စည္းလွည္းရသည္။
(Cleaner တစ္ေယာက္ရွိပါသည္။မလင္ဒါတဲ့။ဒါေပမယ့္
ဘာလုိ႔က်မကုိလုပ္ခိုင္းသလဲ မစဥ္းစားမိခဲ့ပါ)
ေျပာင္လက္ေနေအာင္လွည္းေပးခဲ့သည္။ရွိသမွ်အခန္းတိုင္းမွာ Air con ေတြလုိက္ဖြင့္ေပးရသည္။
ေအးလြန္းတာမၾကိဳက္တဲ့သူေတြရဲ႕ အခန္း၊ေတာ္ရံုေအးရင္ရတဲ့အခန္း၊
အရမ္းေအးမွအဆင္ေျပတယ္ဆုိတဲ့အခန္းအဲ့ဒါေတြကအစခြဲမွတ္ထားရသည္။
က်မမွာေတာ့ စားပြဲခံုေတာင္ကုိယ္ပိုင္မရွိခဲ့ပါ။တစ္ခုခုေရးစရာရွိခဲ့ရင္လဲ
သူမ်ားစားပြဲမွာေနရာလြတ္ေနတာျမင္မွ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးျပီးခဏတင္ေရးရသည္။
ကြင္းေဖာက္ျပီး စာအုပ္ခ်ဳပ္တာေကာင္းေကာင္းၾကီးလုပ္တတ္သြားသည္။
ၾသဇီ အဂၤလိပ္အသံထြက္ကုိေကာင္းေကာင္းက်က္မိသြားခဲ့ပါသည္။
မိတၳဳ ခ်ံဳ႕/ခ်ဲ႕ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ေရာက္သြားသည္။
အေျပးအလႊားမွာ က်မကုိဘယ္သူမွမွီမယ္မထင္ေတာ့ပါ။
အခ်ိန္တုိင္းေျပးေနရသည္။ခုိင္းတဲ့အလုပ္တုိင္းက အျမန္၊အေရးၾကီး(Urgent)ဆုိတာခ်ည္း။

Civil Engineer အန္တီၾကီးကမန္ေနဂ်ာျဖစ္သည္။
က်မကသူ႔ကုိတိတ္တိတ္ေလးနာမည္ေပးထားသည္။မာန္ေနဂ် လု႔ိ၊
အခ်ိန္တုိင္းသူက ေအာ္ဟစ္ဆူပူေနသည္။လက္ထဲက ေကာဒ့္လက္စ္ဖုန္းနဲ႔
ေကာက္ေပါက္မလုိလုပ္တာက ခဏ၊ခဏျဖစ္သည္။အလုပ္စစခ်င္းေန႔မွာပဲ
သူက်မကုိဆဲသည္။ဆဲသည္ဟုပင္သံုးလုိပါသည္။တကယ္လဲ အဆဲခံရပါသည္။

နယ္မျပန္လုိတဲ့စိတ္တစ္ခုထဲေၾကာင့္သာ က်မသည္းခံေနမိသည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္တုိင္းမ်က္ရည္က်ရသည္။ကုိယ့္စိတ္ကုိလဲ မေျဖတတ္ပါ။
စိတ္ဆင္းရဲ၊ကုိယ္ဆင္းရဲဆုိတာကုိ ပထမဆံုးအၾကိမ္ခံစားဖူးျခင္းျဖစ္ပါသည္။
1 လခြဲၾကာျပီးေနာက္ေတာ့ က်မကုိ Accountant ရဲ႕ Assistant (Assistant Account မဟုတ္ပါ)
ဆုိျပီး Account and Finance Room ထဲကုိလႊတ္သည္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့က်မလဲမသိခဲ့ပါ။ဘယ္သူကမွလဲ က်မကုိ နင့္ကုိဘာေၾကာင့္
ဒီလုိေျပာင္းေပးသလဲဆုိတာလဲ အေရးတယူလုပ္ျပီးမေျပာခဲ့ပါ။
က်မကုိယ္တုိင္လဲ ေ၀ဖန္စီစစ္မေနအားခဲ့ပါ။သြားဆုိသြားတာပဲရွိသည္။
ဒါေပမယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေပ်ာ္ေနမိခဲ့သည္။
ငါ့ၾကိဳးစားမႈေတြကိုမ်ား အသိအမွတ္ျပဳတာလားဆုိျပီး လုိရာဆြဲေတြးေနခဲ့ပါသည္။

ဒီလုိနဲ႔ က်မအေမ နယ္ကေရာက္လာေတာ့ အလုပ္အေျခအေနေျပာျပျဖစ္သည္။
က်မကအေကာင္းဘက္ကခ်ည္းတင္ျပခဲ့တာျဖစ္ေသာ္လည္း
က်မစကားအဆံုးမွာပဲ အေမက တစ္ခြန္းထဲေျပာသည္။
နင္အဲ့ဒိအလုပ္ကထြက္လုိက္ေတာ့ တဲ့။
ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ပတ္သက္ျပီးနင့္ကုိျပႆနာျဖစ္ေစလာခဲ့ရင္
ငါလဲဘာမွမတတ္ႏုိင္ဘူးဟုေျပာပါသည္။
ငါ့ဆီမွာ ျပန္လာလုပ္၊နင့္ကုိတစ္ေန႔ 2500 ေပးမယ္၊ဘယ္လုိလဲတဲ့။
ဟင့္အင္း အေမ၊က်မနယ္မွာမေနႏုိင္ဘူး။
ဒါကုိဘာေၾကာင့္ဆုိတာ က်မဘာသာပဲသိပါသည္။
က်မကေတာ့ အေမအစိုးရိမ္လြန္တာေနမွာပါ ဟုသာထင္ခဲ့ပါသည္။

ခုေတာ့ေသခ်ာစဥ္းစားမိသည္။
အေမသိပ္ကုိမွန္ခဲ့ပါသည္။က်မက မအူမလည္ရယ္။ခုမွအလုပ္စလုပ္တာ 1 လခြဲပဲရွိေသးတဲ့သူကုိ
ပုိက္ဆံနဲ႔ပတ္သက္ခိုင္းတာကုိ အေမကလက္မခံႏုိင္ပါ။ေနာက္ျပီး က်မက စာရင္းကုိင္လဲမဟုတ္ဘူးေလ။အရမ္းကာေရာ ေတာက္တုိမယ္ရအလုပ္ေတြပဲ
ခုိင္းေနရင္းကေန ဘာေၾကာင့္ေျပာင္းသြားတာလဲ၊
"နင္လဲ ဘာမွလုပ္တတ္ေသးတာမဟုတ္ဘူး၊ဒါကုိဘာေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္း ေနရာေျပာင္းေပးသလဲ
ငါေတာ့စုိးရိမ္တယ္။တစ္ခုခုျဖစ္လာခဲ့ရင္ မွန္မွန္၊မွားမွား အရင္ဆံုးထိခုိက္မွာကသိကၡာ" တဲ့။
အေမေျပာခဲ့တာျဖစ္သည္။အဆုိးဆံုးကုိၾကိဳေတြးထားတာမမွားဘူးလုိ႔လဲေျပာသည္။
သူက်မအတြက္ စဥ္းစားေပးခဲ့တာျဖစ္ႏုိင္သည္။
ခုခ်ိန္ထိ ေနရာတကာမွာအဲ့ဒိအလုပ္ရဲ႕ အလုပ္ေခၚစာေတြေတြ႕ေနရသည္။
လူမျမဲဟုလဲ သတင္းေတြျပန္ၾကားရပါသည္။

က်မရတဲ့ပုိက္ဆံက တစ္ေန႔ကုိ 2000 က်ပ္ျဖစ္သည္။
တစ္ပတ္တစ္ခါရွင္းျပီးယူရသည္။တစ္ပတ္ ၆ ရက္အလုပ္လုပ္ရပါသည္။
ဆုိေတာ့က်မမွန္းထားသလုိ တစ္လစရိတ္ေတာ့ေလာက္ငတယ္လုိ႔ဆုိရမည္။
က်မအေမ့ကုိဆန္႔က်င္ျပီး ေနာက္ထပ္ 7 လေလာက္လုပ္ေနခဲ့ပါေသးသည္။
ဘာျပႆနာမွေတာ့မျဖစ္ခဲ့ပါ။စိတ္ေတာ့ အေတာ္ေလးပင္ပန္းခဲ့ပါသည္။
သို႔ေသာ္အေမက မလုပ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ က်မထြက္ခဲ့လုိက္သည္။

အဲ့ဒိအလုပ္ကေန က်မဘာေတြရခဲ့သလဲ။သူတုိ႔ကုိေရာ က်မဘာေတြလုပ္ေပး
ႏုိင္ခဲ့သလဲ။ဒါကုိေတာ့သူတုိ႔ပဲသိပါလိမ့္မယ္။
က်မရခဲ့တာေတြကေတာ့ အလုပ္ဆုိတာဒါပါလားဆုိျပီး နဖူးေတြ႕၊ဒူးေတြ႕ေတြ႕ဖူးခဲ့သည္။
ပုိက္ဆံရွာရတာမလြယ္ပါလားလုိ႔ သူမ်ားေတြကုိျပန္ေျပာဖုိ႔စကားတစ္ခုရခဲ့သည္။
အဲ့ဒိစကားကုိပဲ က်မအစ္ကိုနဲ႔ အေမေျပာေျပာေနတာကုိ နားလည္ေပးႏုိင္ခဲ့သည္။

က်န္တဲ့ႏွစ္ခုအေၾကာင္းကုိလဲ ဆက္လက္ေရးသားပါဦးမယ္။