ပထမဆံုးခရီး

က်မတုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြခရီးမၾကာခဏထြက္ျဖစ္ၾကသည္။
ေက်ာင္းတက္စဥ္အခါက အနည္းဆံုးတစ္ႏွစ္ကုိ 2 ခါေလာက္ေတာ့သြားျဖစ္ၾကသည္။
ပထမဆံုးသြားဖူးတဲ့ခရီးက ေခ်ာင္းသာျဖစ္သည္။

က်မက ဧရာ၀တီသူဆုိေပမယ့္ ဧရာ၀တီတုိင္းထဲကဘယ္ေနရာေတြက ထင္ရွားသလဲ က်မမသိခဲ့ပါ။
အဲ့ဒိေလာက္ကုိလည္လည္၀ယ္၀ယ္ရွိခဲ့သည္။ေက်ာင္းတက္ေတာ့လဲပထမႏွစ္၊ဒုတိယႏွစ္တေလွ်ာက္လံုး
ေက်ာင္းကလူေတြသြားၾကတာေတြ႕ေတာ့ ဘာေတြမ်ားဒီေလာက္ထူးဆန္းလို႕သြားေနတာပါလိမ့္ေပါ့...။
ကိုယ္မသိတာကုိေဘးခ်ိတ္၊သူမ်ားကုိထူးဆန္းေနတာ။

တတိယႏွစ္ စာေမးပြဲေျဖျပီးခ်ိန္မွာ ခရီးသြားဖုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကစီစဥ္ၾကသည္။
က်မဘယ္ေလာက္အသက္သာက်ိဳး၊ေရသာခိုခဲ့သလဲဆုိရင္ ခုျပန္ေတြးေတာ့မွ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရွက္မိသည္။
ကားခဘယ္ေလာက္လဲ က်မမသိ၊ဟုိတယ္အခန္းခ ဘယ္ေလာက္လဲ က်မမသိ၊ဘယ္ႏွစ္ညတည္းမွာလဲမသိ။
လုိက္သာသြားသည္။စိတ္ကသိပ္မပါလွ။ျမင္ကြင္းေတြကက်မအတြက္မထူးဆန္းလွပါ၊
ျမစ္ေတြ၊ေခ်ာင္းေတြနဲ႔စပါးခင္းေတြ၊ပဲခင္းေတြပဲျဖစ္သည္။

မနက္ ၇ နာရီမွာ ဒဂံုဧရာအေ၀းေျပးကေန ကားကစထြက္သည္။က်မမွန္းလုိက္သည္။
ပုသိမ္ကုိေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ေရာက္ေနေတာ့မည္လုိ႔...။
က်မသူငယ္ခ်င္းေတြကေျပာေတာ့ ပုသိမ္မွာကားေျပာင္းစီးရံုပဲ၊ခဏပဲၾကာမယ္တဲ့။
ဒါနဲ႔ပုသိမ္ကုိေရာက္သြားတယ္ဆုိပါေတာ့။က်မတုိ႔ထဲမွာပါလာတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာေယာက်္ားေလးသူငယ္ခ်င္းက
"ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ျမစ္ေတြ၊ေခ်ာင္းေတြနဲ႔၊တံတားေတြေပါတဲ့ေနရာပဲ၊ငါတစ္လမ္းလံုးၾကည့္လာတာ၊
တံတားေတြကုိေရလာတာ မေရႏုိင္ေတာ့ဘူး"တဲ့။အဲ့ဒိေတာ့ေနာက္တစ္ေယာက္ကထေျပာတယ္
"နင္ကလဲ ျမစ္ကုိျမင္လွ်င္တံတားဆင္ ျပည္ခြင္သာဖုိ႔လမ္းခင္းစို႔တဲ့ နင္မၾကားဖူးဘူးလား"တဲ့
ျပီးေတာ့ ၀ါးဟားဟားဟားဆုိျပီးအက်ယ္ၾကီးေအာ္ရယ္မိၾကသည္။ဘာရယ္ေၾကာင့္မသိ။

ပုသိမ္ကုိေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔ေျပာသလုိ ခ်က္ခ်င္းကားေျပာင္းမစီးရပါ။၁နာရီခြဲေလာက္ထုိင္ေစာင့္လုိက္ရသည္။
အျမတ္ကေတာ့ ပုသိမ္ဆုိသိပ္လည္တဲ့က်မက သူတို႔ကုိေရြမုေ႒ာဘုရားကုိလုိက္ပို႔ေပးလုိက္သည္။
တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ ေခ်ာင္းသာသြားဖုိ႔ကားက သူတို႔ေျပာသလို ေလအိတ္ကားလဲမဟုတ္ပါ..။
ရန္ကုန္က 48 မီနီဘတ္စ္လုိမ်ိဳးကားကုိေျပာင္းေပးသည္။ေတာင္းထားတဲ့ေစ်းကေတာ့ ေလအိတ္ကားေစ်းႏႈန္းျဖစ္သည္။
ေခ်ာင္းသာတုိက္ရုိက္ကားေတြရွိတာကုိ ဒင္းတုိ႔ကစတန္႔ထြင္ျပီး ပုသိမ္မွာတစ္ေထာက္နားရတဲ့ကားကုိစီစဥ္ခဲ့ၾကတာျဖစ္သည္။
ကဲ မွတ္ကေရာ..ဟုိက ဆန္အိတ္ေတြအျပည့္အသိပ္တင္ထားတဲ့ကားေပၚမွာ သူတုိ႔ကုိျပြတ္သိပ္ထုိးျပီးတင္ေပးလုိက္သည္။
ခုမွေတာ့ ျငင္းခံုေနလဲအပိုပါပဲ။တတ္ႏုိင္ဘူး။ဒါနဲ႔လုိက္ရံုပဲရွိတာေပါ့။

ကားေလးကေသးေသး။ထုိင္ခံုေတြေအာက္မွာက ဆန္အိတ္ေတြအျပည့္ထည့္တာတာ။ေျခေထာက္ခ်ထုိင္လုိ႔မရ။ဆန္အိတ္ေတြေပၚ
ေျခတင္ျပီးထုိင္ရသည္။စုစုေပါင္းက်မတုိ႔အဖြဲ႕က (၈)ေယာက္အဖြဲ႕ဆုိေတာ့ခံုတန္း ၄တန္းရသည္။
ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ထိုင္ၾကသည္။ေနာက္ဆံုးတန္းမွာက်မနဲ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔တူတူထုိင္ေပ့ါ။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်မခံုရဲ႕ေနာက္မွာ ေနာက္ဆံုးတန္းတစ္တန္းပဲရွိေတာ့သည္။၆ေယာက္ထုိင္ခံုတန္းျဖစ္သည္။အဲ့ဒိမွာ ဇာတ္လမ္းကစေတာ့သည္။အဲ့ဒိခံုတန္းမွာ ထုိင္ေနတဲ့လူေတြထဲက လူၾကီးတစ္ေယာက္က ေ၀့ါ...ေ၀ါ့ဆုိျပီးစလာသည္။
အာျပႆနာပဲ။လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူကအန္ေနတာေတာ့မဟုတ္..။ဒါေပမယ့္သြားေရေတြကတမွ်ားမွ်ားက်ျပီး
ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထဲကုိမ်က္ႏွာက၀င္ေတာ့မယ္။အန္ထြက္ေအာင္လုပ္ေနတာေနမွာေပါ့။လက္ညိွဳးထုိးထည့္ျပီးလုပ္လဲမအန္ဘူးျဖစ္ေနတာ။

ကားကေတာင္စတက္ေနျပီ..။က်မသိပ္အံ့ၾသသြားသည္။ပင္လယ္ဆီကုိသြားတာ..။ေတာင္ေတြကဘယ္လုိရွိေနတာပါလိမ့္ေပါ့..။
(အဲ့ဒိေလာက္ ပထ၀ီ၀င္သေဘာတရားကုိပုိင္ႏုိင္တာေလ)
မူးလုိက္တာ..။တေလွ်ာက္လံုးမမူးပဲနဲ႔ေနရာက..ခုမွမူးေတာ့တာပဲ..။ကားကေတာင္ေကြ႕တစ္ေကြ႕တက္လုိက္..။ဖံုလံုးက ဟူးကနဲ
၀င္လာလုိက္..။စစေခါင္ဆံုးေတာ့ ပြတ္ခ်ေနေသးတယ္..။ေနာက္ေတာ့ ဘယ္လုိမွမရေတာ့ဘူး..။လူေတြလဲ ေမ်ာက္ျဖဴေတြျဖစ္ကုန္ေပါ့..။
ေနာက္က ေ၀ါ့ ဆုိတုိင္း က်မကပါ လုိက္ေ၀ါ့ခ်င္ေနေတာ့တာ..အန္ရင္အရမ္းပင္ပန္းမယ္ဆုိတာသိေတာ့ ခ်ဳပ္ထားတာေပါ့.။
က်မေလ ဘယ္သူ႕ေတြကုိစိတ္တိုမွန္းမသိပါဘူး။က်မသာ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာ ေရွ႕ကအစ္မမ်ားကေတာ့ ေတာင္ေကြ႕တစ္ခါေရာက္တုိင္း
ေဟးးးး ......ဆုိေအာ္ရတာအေမာ။ကားဆရာတုိ႔လဲ စိတ္ညစ္မွာပဲ..။

အရင္ဆံုးေတြ႕ရတာက ေခ်ာင္းသာကမ္းေျခမွ ၾကိဳဆုိပါ၏ ဆိုတဲ့စာတမ္းပဲ.။
ဒါေပမယ့္ ပင္လယ္ကုိခ်က္ခ်င္းမျမင္ရေသးဘူး။ဆင္စခန္းဆုိလားပဲ..အဲ့ဒါကုိ ကားေနာက္လုိက္ကျပတယ္..။
ဆင္ေတြေတာ့မေတြ႕ရပါဘူး။ငွက္ေပ်ာပင္ေတြ..ဘာပင္မွန္းက်မမသိတဲ့အပင္ေတြကေတာ့ စိမ္းလုိ႔၊စိုလို႔..။တကယ့္ေတာၾကီးမ်က္မဲ
ထဲမွာ ခရီးသြားေနရသလုိပဲ..။

ပင္လယ္ကုိစေတြ႕ျပီ.။ေရျပင္က ျပာလုိက္တာ။ျပီးေတာ့ ေမာက္မို႔ေနတယ္..။ေျပာရရင္ ေရျပင္က ေျမျပင္ထက္ျမင့္ေနသလုိမ်ိဳး..။



က်မစိတ္ေတြခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားတယ္..။ျမန္လုိက္တာအေျပာင္းအလဲကလဲ..။
က်မေပ်ာ္လုိက္တာ..။အဲ့ဒိခံစားခ်က္ကုိခုျပန္ေျပာလုိ႔မေျပာတတ္ဘူး။ေရထဲကုိေျပးဆင္းသြားမိတယ္။
ေမြးထဲကေခ်ာင္းေဘးမွာေနလာခဲ့ေပမယ့္ဒီေလာက္ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ေရျပင္ကုိက်မတစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးဘူးေလ.။

ေရကူးဖုိ႔ၾကိဳးစားၾကည့္တယ္။ေၾကာက္လုိက္တာ။က်မခါးလည္ေလာက္ထက္ပုိနက္တဲ့ေနရာေတြကုိမသြားရဲဘူး။
ေရကူးလုိက္တုိင္း ေရကက်မကုိဆြဲခ်သြားသလုိခံစားရတာေလ..။သူတုိ႔ေတြကေလွာင္ၾကတယ္။ဒါလား ဧရာ၀တီသူတဲ့။
ဒါလားေရကူးတတ္တာတဲ့။

က်မတုိ႔ ေခ်ာင္းသာမွာ 2 ညအိပ္ခဲ့ၾကတယ္..။အိပ္တဲ့အခ်ိန္နည္းပါတယ္..။
ေရွ႕ေရးေနာက္ေရးေတြ ေျပာၾက၊ဆုိၾကေပ့ါ..။

ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရိုက္လာတဲ့ဓာတ္ပံုေတြကုိ ဒစ္ထဲထည့္တယ္..။
က်မေခါင္းစဥ္ေပးထားတယ္..။
"Unforgettable trip" လုိ႔..။တကယ္လဲမေမ့ပါဘူး..။