ဒီလုိေတြးမိတယ္.....

ဒီရက္ထဲ ဘာစာမွမေရးျဖစ္ပါ။စိတ္ပါ၀င္စားမႈလဲ အားမေကာင္းသလုိ၊တျခားေသာ ပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနကလဲ အဆင္မေျပလွပါ။ဒီၾကားထဲ တစ္ခ်က္၊တစ္ခ်က္ၾကားရတဲ့ ပဋိပကၡေလးေတြကလဲ စိတ္ထဲမယ္ ကသိကေအာက္ျဖစ္ရသည္။စင္ေပၚကလူေတြကေတာ့ ဘယ္သုိ႔ခံစားေလမယ္မသိ၊သုိ႔ေသာ္ ခုမွ ဒီပတ္၀န္းက်င္သုိ႔ေရာက္တာ လသားအရြယ္ပဲရွိေသးတဲ့ က်မအတြက္ေတာ့ ဒါကထိတ္လန္႔စရာတစ္ခုပဲ။တစ္ေယာက္ထဲ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေတြး၊ထင္၊ေကာက္ခ်က္ဆြဲပီး ဒီသံသရာထဲ၀ဲေနမိတယ္ဆုိပါေတာ့ေလ။

ေနာက္ထပ္တစ္ခုရွိပါေသးသည္။ဒါကေတာ့ က်မရဲ့ေရွ႕ဆက္မယ့္ လမ္းကုိစဥ္းစားေနျခင္းပါပဲ။
ကုိငွက္ရဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လုိသာပ။၀ါသနာထက္ ကုိယ္(အုိ)၀မ္းေရးခက္ပီ၊ဒီသီခ်င္းဟာ ငါ့ရဲ့ေနာက္ဆံုး သီခ်င္းျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္...။
ဆုိသလုိေပါ့။က်မလဲ ၀မ္းေရးအတြက္ အထုပ္ေလးေတြထုပ္ေခ်မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္လုိ႔ေတြးမိပါသည္။ဒါေၾကာင့္ အထုပ္ကေလးေတြထုပ္ေနတုန္းမွာ က်မရဲ့ ေရးခ်င္သလုိေရးထားေသာ စာမ်ားလဲက်ဲေနပါမယ္။အစ္ကုိ၊အစ္မ၊ေမာင္ႏွမမ်ားဆီလဲ အလည္ေရာက္ဖုိ႔ ေႏွးေနပါဦးမယ္...။ဒါေပမယ့္ အားလံုးကုိ အားမနာတမ္းဆုိးရ၊ေျပာရရင္ျဖင့္ က်မဆီကုိေတာ့ မၾကာမၾကာလာလည္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနေၾကာင္းပါ။