ေမာင္စိမ္းသစ္ရဲ့ စိတ္ကူးရြက္ေၾကြ

စိတ္ကူးရြက္ေၾကြ

ငါဟာ ကဗ်ာဆရာပါ
လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းေတြမွာ
ေဟာတစ္ပုဒ္ ေဟာတစ္ပုဒ္မပါတာတစ္ခုပါပဲ
ေရာဘတ္ဖေရာ့စ္လည္း ကဗ်ာဆရာလယ္သမား
ငါလည္း ကဗ်ာဆရာလယ္သမား
ဘာမ်ားအားငယ္စရာရွိလုိ႔လဲ
ငါဟာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်င္လုိ႔
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္တာလား
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိေသာက္ခ်င္လုိ႔
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိ ထုိင္တာလား
အခုခ်ိန္ထိ ကြဲကြဲျပားျပား ငါနားမလည္ေသးပါလား.......။

ထုိင္ေနက် လက္ဖက္ရည္ဆုိင္က
စနစ္တက်မျပံဳးတတ္ေသးတဲ့ စားပြဲထုိးေလးကုိ
၀ါက်အက်ိဳးအပဲ့ေတြ ငါေပးပစ္ခဲ့ရဲ့...။

သြားၾကစမ္း.........သြားၾကစမ္း
ဘယ္မွန္တစ္ခ်ပ္တစ္ေလမွ
ငါ့ေရွ႕ကုိ ျဖတ္ေလွ်ာက္မလာၾကစမ္းနဲ႔
ငါ့ကုိယ္ငါ လြမ္းေနတတ္သူတတ္သူမုိ႔ပါကြယ္။
ဟုိမွာကုကၠိဳလ္ရြက္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာေၾကြလုိ႔
ငါ့ကုိမ်ား တရားခ်ေနၾကေလသလား။

ၾကြက္ေတြက ငါတုိ႔စပါးေတြကုိစားလုိ႔
ငါတုိ႔က ၾကြက္သားကုိဟင္းခ်က္စား
သံသရာလည္တည္ဆုိတာ ဒါကုိေခၚတာမ်ားလား။
ဘယ္သူမဆုိ ကုိယ့္ျပဇာတ္ကုိယ္ ျငင္းဆုိလုိ႔ရခဲ့ဖူးပါသလား။

ေသခ်ာတယ္
ကုိယ့္မ်က္ႏွာကုိယ္ လက္သီးနဲ႔ထုိးဖုိ႔
ငါ တစ္ခါမွမၾကိဳးစားခဲ့ဖူးတာ ေသခ်ာတယ္။

ငါ့ကဗ်ာေတြဟာ
ငါ့အေၾကာင္းေတြခ်ည္းသာ ေရးဖြဲ႕ထားတာပါလုိ႔
လူတခ်ိဳ႕က ေ၀ဖန္ေနၾကေလရဲ့။

ပညာရွင္တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကဗ်ာဆုိတာ အႏုပညာပစၥည္းတဲ့
ဘယ္သူမွမပုိင္ အႏုပညာကသာ ပုိင္သတဲ့။

ေမာင္စိမ္းသစ္
ရယ္စရာမဂၢဇင္း၊ဒီဇင္ဘာ၊၂၀၀၆