မေၾကးမံုတုိ႔ရြာ

ဒီဘုရားနာမည္က ပဲ့နင္းၾကီးဘုရားလုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဥမၼာဒႏၱီ မိဘုရားတည္ခဲ့တယ္လုိ႔ အဆုိရွိပါတယ္။ အဲ့ဒိဘုရားနဲ႔ ကပ္ရပ္မွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းရွိျပီး သၾကၤန္တြင္းနဲ႔ သီတင္းကၽြတ္တုိင္းမွာ ၀ိပႆနာတရားစခန္းပြဲ လုပ္ပါတယ္။ အဲ့ဒိဘုရားနားက မယ္သီလရင္ေက်ာင္းေလးမွာ က်မဆယ္တန္းျပီးခါစတုန္းက မယ္သီလရင္ ၀တ္ဖူးတယ္။ ဘြဲ႔နာမည္က ေခမာစာရီ တဲ့။ း)။ ငယ္ငယ္တုန္းက ရုိးစင္းတဲ့ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈေတြ တမ္းတရင္း ဒီဘုရားပံုေလးကုိ ရုိက္လာျဖစ္ခဲ့တယ္ ဆုိပါေတာ့။

စကားထစ္ေပမယ့္ အင္မတန္လည္တဲ့ အိမ္ေရွ႕အိမ္က ကေလးေလး။ နာမည္က ကုိသူ တဲ့။ ခုမွ ၆ ႏွစ္ရယ္။ ညေနတုိင္း ႏြားထြက္ရုတ္ရတယ္..။(ရုတ္=ျပန္သိမ္းတာ)

ကင္မရာ စုတ္စုတ္ေလးနဲ႔ပါ။ တကယ္ေတာ့ အစိမ္းေရာင္ေသခ်ာျမင္ရတဲ့ ပံုေတြ က်န္ေသးတယ္။ ပုသိမ္ မံုရြာလမ္းမၾကီးေပါ့။ က်မမိသားစုေနေနတဲ့ ရြာေလးရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာပါ။

စပါးပင္ရဲ့ အစိမ္းေရာင္နဲ႔ ေ၀းေနၾကသူမ်ားအတြက္။

ျမက္ထံုး။ ေရွ႕တစ္ထံုး၊ ေနာက္တစ္ထံုး၊ တံပုိးနဲ႔လွ်ိဳျပီး ထမ္းပါတယ္။ ခုလုိမုိးတြင္းမွာ ေကာက္ရုိးေျခာက္ေရာ ျမက္ေရာ စားရတဲ့ႏြားေတြ ဆူျဖိဳးတာေပါ့။

ျမတ္ရိတ္ျပီးျပန္လာတဲ့ ရြာထဲကအစ္ကုိ၂ေယာက္။

က်ေနာ္ ၾကြက္ေထာင္မလုိ႔ဗ်။

ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အားအားေနရင္ ကုိယ့္ဇာတိေျမဆုိတာေတာ့ လူတုိင္း လြမ္းတတ္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ဟုတ္ကဲ့။ က်မ ေတာသူပါ။