ေရာင္နီလာလွေပါ့။
တစ္ေက်ာ့ႏွစ္ေက်ာ့ေတးကုိသီ
ငွက္က်ားႏႈတ္ပလီ။
ေတာင္ဆီနားက ခေရပန္း
ပင္ေအာက္ၾကိဳင္လုိ႔လန္း။
ဗန္းေလးယူခဲ့ေမာင္ေလးရယ္
သြားေကာက္ေခ်စုိ႔ကြယ္။
ပန္းလုပ္လုပ္စုိ႔ တျပံဳးျပံဳး၊
ပန္းေတြ တကံုးကံုး။ ။
အဲ့ဒိ ပန္းသည္ကဗ်ာေလးကုိ သူ႔ေမေမက သင္ေပးဖူးသည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ေမေမနဲ႔သူနဲ႔က ငယ္ငယ္ေလးထဲက ခုခ်ိန္ထိ သားအမိရယ္လုိ႔ အတူေနခြင့္ သိပ္မရွိခဲ့တာ အမွန္ပါ။ သုိ႔ေပမယ့္ သူငယ္ငယ္တုန္းက ဆရာၾကီးမင္းသု၀ဏ္ ကဗ်ာေတြကုိ ေလးတန္းေက်ာင္းထြက္ သူ႔ေမေမက ႏႈတ္တုိက္ခ်ျပီး သင္ေပးခဲ့တာျဖစ္သည္။
သေျပသီးေကာက္၊ ဥပုသ္ေစာင့္ စတာေတြထဲကမွ သူကအဲ့ဒိ ပန္းသည္ ကဗ်ာေလးကုိ ပုိလုိ႔ အမွတ္ရမိေနတတ္သည္။ ဗန္းေလးယူခဲ့ ေမာင္ေလးရယ္၊ သြားေကာက္ေခ်စုိ႔ကြယ္ ဆုိတဲ့ ေနရာေလးကုိေတာ႔ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ သိပ္ကုိသေဘာက်မိခဲ့တာ ခုခ်ိန္ထိပါ။ အိမ္မွာ အငယ္ဆံုးပီပီ တကယ္ပဲ ေမာင္ငယ္ေလး တစ္ေယာက္ေတာ့ ငယ္ငယ္ကေလးဘ၀တုန္းက လုိခ်င္ခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။
ဒါမယ့္သူဟာ တသက္လံုးမွာ တစ္ၾကိမ္ရယ္သာ ေမာင္ငယ္ေလး တစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ခေရပန္းေကာက္ခြင့္ ရခဲ့သူ။
မွတ္မွတ္ရရ ထုိေန႔မနက္က ႏွင္းေတြသိပ္သည္းစြာ က်ေနတဲ့ ေဆာင္းမနက္ခင္း တစ္ခုျဖစ္သည္။ မေန႔ညေနက စပါးတလင္းထဲကအျပန္မွာ စဥ့္အုိးနဲ႔လုပ္တဲ့ အုိးစည္ေလးက်ကြဲလုိ႔ အၾကီးအက်ယ္စိတ္ညစ္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တဲ့ သူ။ ေနာက္တေန႔ မနက္မွာ အေမက သူ႔အုိးေလး ဘယ္မွာလဲလုိ႔ေမးရင္ ဘာေျဖရမွန္းမသိလုိ႔ အိပ္ယာႏုိးႏုိးခ်င္း မ်က္ႏွာသစ္တဲ့ ေရတုိင္ကီနားမွာ သူငူငူငုိင္ငုိင္နဲ႔ ထုိင္ေနတုန္းမွာ ေမာင္ေလးက ေရာက္လာခဲ့တာျဖစ္သည္။
ေဟ့ မသက္မြန္၊ ငါတုိ႔ ၾကိမ္ေခ်ာင္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနားမွာ ခေရပန္း သြားေကာက္ၾကမယ္၊ လုိက္မလား လုိ႔ သူကေခၚေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ထလုိက္ျဖစ္ခဲ့တာ။ ေသာက္ေရအုိးဖံုးျခင္းေလးနဲ႔ တစ္လံုးအျပည့္ ခေရပန္းေတြ အျပည့္ အေမာက္နဲ႔ သူအိမ္ျပန္လာေတာ့ အေမရဲ႕ စကားတြတ္ထုိး ဆူတာကုိ ခံရသည္။ အုိးစည္လုပ္တဲ့ စဥ့္အုိးကြဲလုိ႔လား။ ေမာင္ေလးနဲ႔ ခေရပန္း သြားေကာက္လုိ႔လား ဆုိတာေတာ့ သူ ေသခ်ာမသိခဲ့ပါ။
++++++++++++++++++++++
သူတုိ႔တက္ခဲ့ရတဲ့ ယူနီဗာစီတီက တကယ့္ ေဆးရံုၾကီးနဲ႔တူသည္။ သီေရတာဆုိလုိ႔ ႏွစ္ခန္းပဲရွိသည္။ က်န္တဲ့အေဆာင္ေတြက ေဆးရံုၾကီးတစ္ခုလုိ၊ ေဆးရံုနဲ႔ တူတယ္ဆုိတဲ့ ခံစားမႈကုိ ေပးတာကလဲ သူတုိ႔ေက်ာင္းနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာက တီဘီေဆးရံုရွိလုိ႔ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။
အဲ့ဒိလုိ ေဆးရံုၾကီးနဲ႔တူလွတဲ့ သူတုိ႔ေက်ာင္းမွာ ႏွစ္သက္စရာဆုိလုိ႔ တစ္ဆုိင္ထဲေသာ အသုပ္ဆုိင္ျဖစ္တဲ႔ ရခုိင္မၾကီး ေဒၚေထြးညိဳဆီကုိသြားတဲ့ လမ္းေလးဆီက ခေရပင္ေလး ေလးငါးေျခာက္ပင္သာ ရွိသည္။ ခေရေတြပြင့္တဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ သူတုိ႔ ေက်ာင္းစဖြင့္တဲ့အခ်ိန္က ကြက္တိျဖစ္သည္။ ယူနီဗာစီတီ ကင္တင္းတစ္ျဖစ္လဲ ေဒၚေထြးညိဳရဲ႕ အသုပ္ဆုိင္မွာ ထုိင္ရင္းက ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လူေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေလာက္ကုိ ေငးရတာကလဲ သူ႔အတြက္ေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ ခံစားမႈျဖစ္သည္။
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲက နာမည္ၾကီးခေရပင္လမ္းေလာက္ မလွေသာ္လည္း သူ႔အတြက္ေတာ့ ဒီေက်ာင္းကခေရပင္တန္း ေလးက အမွတ္ရစရာေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ သူ႔ရာဇ၀င္ေတြ ထမ္းပုိးထားခဲ့ဖူးသည္။
မိန္းကေလးတုိင္း လုံခ်ည္၀တ္ရမယ့္ စည္းကမ္းေၾကာင့္ ဗိုသီဘတ္သီႏုိင္လွတဲ့ လံုခ်ည္တစ္စကုိ လက္ကကုိင္ျပီး လက္တစ္ဘက္ထဲနဲ႔ ခေရပန္းေတြကုိေကာက္ေနတဲ့ သူ႔အနား လက္ခုပ္ေလးတစ္စံုေရာက္လာခဲ့ဖူးသည္။
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းက ခေရပင္တန္းမွာေတာ့ သူနဲ႔အတူ ပန္းကူေကာက္မယ့္ ေမာင္ေလးလဲ မရွိေတာ့ပါ။ ေမာင္ေလးမရွိေတာ့တဲ့အတြက္ ပန္းေကာက္လုိ႔လား၊ စဥ့္အုိးေလးကြဲလုိ႔လား မသိတဲ့ အေမ့ရဲ႕ဗ်စ္ေတာက္၊ ဗ်စ္ေတာက္ ဆူသံကုိလဲ မၾကားရေတာ့ပါ။ ဗန္းေလးမပါေပမယ့္ လက္ခုပ္ေလးနဲ႔ ပန္းေကာက္ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ သူတစ္ေယာက္လဲ ခုေတာ့ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္း မသိေတာ့ပါ။
+++++++++++++++++++++++
ေရႊတိဂံုဘုရားဆီကုိ ျဖတ္လမ္းေလးတစ္ခုဆီကသြားရင္ သိပ္လွတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခုနဲ႔ အတူ ကဗ်ာဆန္တဲ့ ခေရပင္တန္းေလးလဲ ရွိေနတာကုိ သူ အဲ့ဒိအခါက်မွသိခဲ့ရသည္။
လွည္းတန္းကေန အမွတ္ ၅၀ ကားကုိစီးျပီး အုတ္လမ္းမွတ္တုိင္မွာဆင္း၊ ျပီးေတာ့ အာဇာနည္ကုန္းရဲ႕ ေနာက္ေက်ာဘက္က ေတာင္ဂမူေလးတစ္ခုကုိ ေက်ာ္ျပီးမွ သြားရတဲ့လမ္းေလးကုိ ပုိႏွစ္သက္ပါသည္။ အဲ့ဒိေတာင္ဂမူေလးရဲ႕ ေတာလမ္းလုိမ်ိဳး ေနရာေလးမွာ သိပ္လွတဲ့ ခေရပင္တန္းေတြ ရွိသည္။
အဲ့ဒိ ခေရပင္တန္းေလးကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး သူနဲ႔ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္ ေရႊတိဂံုကုိ ရက္ဆက္ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တာ ခုျပန္ေတြးေတာ့ ျပံဳးခ်င့္စရာ။
ဆင္ခံုျမက္လုိ႔ေခၚတဲ့ ျမတ္ပင္ေလးနဲ႔ သူက ခေရပန္းေလးေတြ သီေပးေတာ့ ျမိဳ႕ျပမွာပဲေန၊ျမိဳ႕ျပမွာပဲၾကီးလာရတဲ့ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းက သေဘာတက် ရွိေနခဲ့တာ။ တခ်ိဳ႕ကုိ သူငယ္ခ်င္းမေလးက ပန္ျပီး တခ်ိဳ႕ကုိေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရားကုိ ကပ္လွဴခဲ့ဖူးသည္ ထင္ပါသည္။
မွတ္မွတ္ရရ။ ယခုျပဳရ ကုသလေၾကာင့္ အဲ့ဒိႏွစ္က သူတုိ႔သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္လံုး အထစ္အေင့ါမရွိပဲ စာေမးပြဲ ေအာင္ခဲ့ၾကသည္။ ခေရပန္းေလးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ဟု ယူဆရမည္။
ပန္းခ်င္တူတူ ပန္းနာမည္ခံ နာဂစ္ေၾကာင့္ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ့ အပင္ေတြေျမခ၊ ငုပင္၊ပိေတာက္ပင္ေတြဆီမွလဲ သၾကၤန္နားနီးေပမဲ႔ အန႔ံအသက္မရ၊ မုိးနားနီးေပမဲ႔ ခေရနံ႔လဲ မရ။ ရန္ကုန္ဆုိတာ ပန္းေတြနဲ႔မ်ား ေ၀းေနျပီလားဟုေတာင္ သူေတြးမိသည္။
ခုေတာ့ သူ႔ေဘးနားမွာ ပန္းကူေကာက္မယ့္ ေမာင္ေလးလဲမရွိေတာ့။ လက္ခုပ္ေလးတစ္စံုလဲ မရွိေတာ့။ဆင္ခံုျမက္ ေလးနဲ႔ပန္းသီေပးရမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေလးလဲ မရွိေတာ့။
ခေရကုိ နမ္းခဲ့သူေတြ၊ ခေရကုိ လြမ္းခဲ့သူေတြန႔ဲ ၊ခေရနံ႔ေတြ မရွိေတာ့ေပမယ့္ သူ႔ရာဇ၀င္မွာ ေရးမွတ္ထားတဲ႔ ရနံ႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားႏုိင္တာ သူ႔အတၱသာ ျဖစ္ေတာ့သည္။
ကုိရြာသားေရ...ဖတ္မေကာင္းလဲ သည္းခံျပီးသာ ဖတ္ေတာ့ဗ်ာ။ ေျပာသားပဲ။ ပန္းနဲ႔ ညီမနဲ႔ အလွမ္းေတာ့ ေ၀းသား လုိ႔ေလ။ တခုတ္တရ တဂ္တာကုိေတာ့ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာျဖစ္မိပါသည္။
မွတ္ခ်က္ ။ နန္းညီ တဂ္ေသာ ထားခဲ့ဖူးေလသမွ်ကုိေတာ့ အေမ့ခံ စာရင္းထဲ ထည့္ရင္ ေကာင္းေလမလား။
9 Responses to “ခေရရာဇ၀င္”
အားပါးပါး တဂ္ပို႔စ္လို႔ေတာင္မထင္ရ ေရးခ်က္ကဖမ္းစားတယ္ေ၀႔ ...
ေရးခ်က္လွလွေလးေတြ ေကာက္ခဲ့ဖူးတယ့္ ခေရဖူးနဲ႔
ငယ္ကရြယ္စူးသူေလးကို ေပးခဲ့ဖူးတာလည္း အမွတ္ရ .. ေက်ာင္းသြားဘက္ေတြနဲ႔ ခေရသီးေလးေတြ ဂ်င္လုပ္လည္ၾက ၊ ခေရေစ့ေတာက္တမ္းေဆာ့ၾကတာေတြ အကုန္ျပန္ျမင္သြားေအာင္ပဲ.. း)
မေၾကးမုံရဲ ့ ခေရေကာက္ ဇာတ္ေၾကာင္းေလး
ဖတ္သြားပါတယ္ ခေရနဲ ့မေဝးပါဘူးဗ်ာ ခု
စာဖတ္ရင္းနဲ ့ မေၾကးမုံအိမ္ေလး ခေရ နံ ့ေလး
သင္းေနပါတယ္ ငယ္စဥ္က ခေရ အတူ
ေကာက္သြားခဲ့တဲ ့ေမာင္ေလးကုိလည္း
ကြက္ကနဲျမင္ခဲ့ပါတယ္ ..........
ေအးျမသာယာပါေစ
ရန္ကုန္
(ခေရပန္းေကာက္ကဗ်ာေလး အင္မတန္
ၾကဳိက္ႏွစ္သက္ခဲ့မိပါတယ္ ...)
အဲ့ကဗ်ာေလးဆို ခ်ိဳျပံဳးနဲ႕ တင္တင္ျမကိုေျပးျမင္မိတတ္တယ္။ ပန္းခေရ revolution လို႕ေတာင္ဆိုရမယ္။ လုိက္ပါခံစားမိသြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ ျမက္ပင္ေလးနဲ႕ ခေရပန္းသီလို႕ ရတာ ျမိဳ႕သူေတြဘယ္သိမလဲေနာ္။ ၾကာပန္းခုိင္ေလးေတြဆုိလည္း သူတို႕ တအံ့ၾသ ေငးေမာေနၾကမွာ။
ဖတ္မေကာင္းဘူးလို႕ေျပာတာကို ဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္ မျငင္းေတာ့ဘူးေနာ္။ စာဖတ္သူေတြ ေျပာသြားပါလိမ့္မယ္
အမရဲ ႔ အၾကိဳက္ဆ့ုံးပန္းေတြထဲမွာ ခေရပန္းနဲ႔
ကံ႔ေကာ္ပန္းက ေရွ႔ဆံုးကေပါ႔ ...အခုဒီပို႔စ္ဖတ္ၿပီး
ရန္ကုန္က ခေရပင္ေတြ ကုန္တဲ႔ထဲမွာ အိမ္နားက ခေရပင္ၾကီးလည္း ပါသြားလားမသိဘူး... အရင္တုန္းက ခေရေကာက္ခဲ႔တာကို ၿပန္သတိရမိတယ္...ခေရနံ႔ေလး ၿပန္ေမႊးခ်င္လိုက္တာ ညီမေၾကးမံုေရ....
mie nge
ဟုတ္ကဲ့ ေမ့ေတာင္ေနပါၿပီ
သူငယ္ခ်င္းေလးက..ဘာ ဂ်န္ဒါ လည္း.. ရွင္းရွင္းေရးေလ။ း)
ခေရ ပင္ေအာက္က..ပိေတာက္ခ်စ္သူ မဟုတ္တာ.. ေတာ္ေသးတာေပါ့..ကြယ္
ခေရရာဇဝင္ေလးကုိ
ဖတ္သြားရင္းနဲ႕တသသ.....
အေရးေကာင္းပဲ
ခေရပင္တန္းေတြကိုၿမင္လိုက္ရသလို ခေရရနံ႔ေတြကိုလည္းရလိုက္မိသလို
လြမ္းသလိုလို ေဆြးသလိုလို
ခံစားခ်က္တေပြ႔တပိုက္ကိုယူၿပီးၿပန္သြားၿပီညီမေလးေရ
ညီမလည္း ခေရပန္းႀကိဳက္တယ္။ ေမေမႀကိဳက္တဲ့ ပန္းမို႕ႀကိဳက္တာ။ ေၾကြသြားတာေတာင္ အနံ႕နဲ႕ လူေတြကိုအက်ိဳးျပဳလို႕လဲႀကိဳက္တယ္။ မမေရးထားတာ ဖတ္လို႕ေကာင္းပါတယ္။ ဒီေလာက္ကဗ်ာဆန္တာ။
Post a Comment