ကေန႔ ဥပုဒ္ေန႔ဆုိေတာ့ ဥပုဒ္အပတ္တုိင္း၊အခါခါေခၚေနတဲ့ အတူေနသူငယ္ခ်င္းရဲ့အေမ့ ဆႏၵလဲအထေျမာက္ေအာင္၊ကုိယ္တုိင္လဲ တစ္ေယာက္ထဲၾကပ္ေနတဲ့စိတ္ေတြကုိ ထြက္ေပါက္ေပးခ်င္မိတာနဲ႔ တစ္နာရီစာတရားသြားနာျဖစ္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းရယ္၊သူ႔မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ က်မ။
ဘုန္းဘုန္းေဟာတဲ့ တရားေခါင္းစဥ္က " ေကာင္းေလးေကာင္း" တဲ့။
၁။ သီလ
၂။ သဒၵါ
၃။ ပညာ နဲ႔
၄။ ကုသုိလ္
၄င္းတရားေလးပါးသည္ ကုိယ့္အတြက္ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာေကာင္းက်ိဳးေတြရႏုိင္ျပီး ဘုရားေဟာတရားျဖစ္တဲ့ မိမိကုိယ္သာကုိးကြယ္ရာျဖစ္ဖုိ႔အဲ့ဒိတရားေလးပါးကုိ မလြတ္တမ္းအသိကပ္ရမယ္...စသျဖင့္..စသျဖင့္..။
သာဓုအၾကိမ္ၾကိမ္ေခၚလုိ႔....။စိတ္ႏွလံုးေလး ေအးခ်မ္းေနမိတယ္။သူငယ္ခ်င္းလုပ္သူနဲ႔လဲ ညဘက္ေရာက္ရင္ တေန႔တာေရးရာ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးစရာေတြအမ်ားအျပားရလာခဲ့တယ္..။
တရားပြဲျပီးျပီးခ်င္း တုိးတုိးေလးကပ္ေျပာလုိက္တယ္။
" ငါ ဗုိက္ဆာျပီ၊လွည္းတန္းေစ်းနားက အသုပ္သြားစားမယ္ " လုိ႔..။
" နင့္ ဗုိက္နဲ႔ျဖစ္ပါ့မလား၊ေျမၾကီးဆန္ဖုိ႔ၾကိဳးစားရင္းက တျဖည္းျဖည္းၾကီးက်ယ္လာတဲ့ဗုိက္ေလ" တဲ့။
အသုပ္စပ္စပ္စားျပီး တစ္ခုခုကုိအခ်ိဳတည္းခ်င္ျပန္တယ္။သံစံုတီး၀ုိင္းေလးနဲ႔ လည္ေရာင္းတဲ့ အုန္းသီးနန္းခ်င္းနဲ႔ ႏုိ႔ဆီနဲ႔လိမ္းသုတ္ထားတဲ့ ေ၀ဖာ၊အဲ့ဒါစားမယ္၊တြန္းလွည္းနားကပ္သြားတယ္။ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးပဲ၊စိတ္လက္ၾကည္လင္ေနလုိ႔ ေ၀ဖာ၊ေ၀ဖာနဲ႔ ေနာက္ကေနေအာ္လုိက္သြားမိေသးတာ။
အနားေရာက္လုိ႔သူငယ္ခ်င္းက ေ၀ဖာမွာေနတုန္းမွာပဲ "ဟဲ့..ငါ့ပိုက္ဆံေလးဖ်က္ေပးစမ္းပါ၊၁၀၀၀ တန္ေလးဖ်က္ေပးစမ္းပါ " နဲ႔..သနပ္ခါး၀ါ၀ါေတြန႔ဲအမ်ိဳးသမီးတဦးက အနားမွာတတြတ္တြတ္ေျပာေနတာ။ေ၀ဖာသည္ကဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ဂရုမျပဳသလုိ လုပ္ေနတယ္။အမွန္ေတာ့ က်မ ေ၀ဖာ ၊ေ၀ဖာနဲ႔ေအာ္ျပီးလုိက္သြားတုန္းမွာတုန္းထဲက အဲ့ဒိအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ေ၀ဖာသည္ စကားေျပာေနတာ ျမင္ျပီးသား။
သတိထားၾကည့္လုိက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးကလဲ ေစ်းသည္ပဲ။ဟင္းရြက္ေရာင္းတာနဲ႔တူတယ္။မေသခ်ာဘူး။ဒါနဲ႔ ခမ်ာေစ်း၀ယ္ကုိ ျပန္အမ္းဖုိ႔ ခက္ေနတာ့မယ္။ကုိယ္ခ်င္းစာတယ္။ကုိယ္တုိင္လဲ ငယ္ငယ္က ဒီလုိေစ်းေရာင္းတဲ့ပတ္၀န္းက်င္ထဲ ၾကီးျပင္းခဲ့ရတာ။
အဲဒါထက္ပုိျပီး ေနရာတကာမွာ တစ္သွ်ဴးတစ္ထုပ္၊စႏုိးတာ၀ါတစ္ထုပ္အမ္းေနတတ္တဲ့ ျမန္မာျပည္ကအေၾကြအခက္အခဲကုိလဲ သတိရမိေသးတယ္။ဒါနဲ႔ပဲ ...
" ေပးေပး က်မဖ်က္ေပးမယ္ " ဆုိျပီး ကုိယ္ပုိက္ဆံအိတ္ေလးထဲ ႏႈိက္ေတာ့၂၀၀ တန္တစ္ရြက္၊ရာတန္ တစ္ရြက္ပဲ ရွိတယ္။
" ေက်းဇူးပါ အစ္မၾကီးရယ္။က်မ ေစ်း၀ယ္သူကုိ ၈၀၀ အမ္းရမွာမုိ႔ ရာတန္၊ႏွစ္ရာတန္ေလးနဲ႔ လုပ္ေပးပါေနာ္ " တဲ့။
အဲ့ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဆီက " နင့္ ၅၀၀တန္နဲ႔ ၂၀၀ တန္ေနာက္ထပ္တစ္ရြက္ရွိေသးလား " ဆုိျပီး လွမ္းေတာင္းလုိက္တယ္။
သူကလဲ ေ၀ဖာကုိ မဲေနသလား၊သုိ႔မဟုတ္ လက္ရႈပ္ေနလားေတာ့မသိဘူး။ငါးရာတန္ထုတ္ေပးတယ္။က်မလဲ သူ႔ဆီကယူျပီး ျဖန္႔ေတာင္မၾကည့္ေတာ့ပဲ လက္ဆင့္ကမ္းေပးလုိက္တယ္။ေပးလုိ္က္တာကုိ ၅၀၀ တန္တစ္ရြက္၊၂၀၀တန္၂ရြက္နဲ႔ရာတန္တစ္ရြက္
ေပါ့။အဲ့လုိပဲ ထင္တာ။အမ်ိဳးသမီးခ်ာခနဲလွည့္အထြက္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းက
" ဟဲ့ဟဲ့..ငါးရာတန္က သံုးရြက္ေတာင္၊သံုးရြက္ေတာင္ " နဲ႔..။အဲ့ဒါနဲ႔ သူ႔ေတာင္ ျပန္ေအာ္ေနလုိက္ေသးတယ္။
" ဟုတ္လုိ႔လား ။ဟုတ္လုိ႔လား " ။သူကလဲ
" ဟုတ္ပါတယ္ဆုိ၊မဟုတ္ပဲ ေျပာမလား "။ဟင္! ဒါဆုိအဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးက်မကုိေပးတာက ၁၀၀၀ တန္တစ္ရြက္၊
က်မသူ႔ျပန္ေျပးလုိက္တာက ၅၀၀ တန္သံုးရြက္၊၂၀၀တန္ႏွစ္ရြက္နဲ႔ ရာတန္တစ္ရြက္ဆုိေတာ့ ၂၀၀၀ က်ပ္ေပါ့။
ေလးငါးလွမ္းပဲေလွ်ာက္ရတဲ့ သူ႔ေစ်းေတာင္းနားသြားလုိက္တယ္။အမ်ိဳးသမီးကေစ်း၀ယ္ကုိ ပုိက္ဆံအမ္းျပီးသြားျပီ။က်မသူ႔အနား ေရာက္သြားေတာ့ အမ်ိဳးသမီးက က်မကုိမၾကည့္ပဲ ပုိက္ဆံေတြကုိ ဗန္းေအာက္သြင္းမလုိ၊ထုတ္မလုိ လုပ္ေနတယ္။ သူ႔ဗန္းေလးထဲမွာ ၅၀၀ ႏွစ္ရြက္နဲ႔ ၂၀၀ တန္တစ္ရြက္က်န္ေနေသးတယ္။အမွန္ဆုိ အဲ့ဒိငါးရာတန္ ၂ ရြက္လံုးက က်မပုိေပး လုိက္မိတဲ့ ၂ ရြက္၊အဲ့ဒါေျပာဖုိ႔ကုိ ဆြ႔ံေနတယ္။ဘာေျပာရမွန္းလဲ မသိဘူး။သံုးငါးစကၠန္႔ေလာက္ၾကာျပီးေတာ့
" အစ္မကုိ က်မငါးရာတန္သံုးရြက္ေပးမိတယ္"
သူက ဟုိလုိလုိဒီလုိလုိနဲ႔ တစ္ရြက္ကုိ က်မလက္ထဲျပန္ထည့္တယ္။
" မဟုတ္ဘူးအစ္မ။က်မေပးလုိက္တာ သံုးရြက္ေတာင္ဆုိေတာ့အစ္မ ၂ ရြက္ျပန္ေပးရမွာ "..
" အဲမဟုတ္ဘူးေလ။မဟုတ္ဘူး။တစ္ရြက္က က်မဟာ.." ဘာမွဆက္မေျပာတတ္ေတာ့..။ဘာမွလဲ ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ သူလဲ တုန္အေနတယ္။ဗန္းထဲက ငါးရာတန္၂ရြက္လံုး က်မပုိ္က္ဆံဆုိေပမယ့္ ထပ္ေျပာလုိက္လုိ႔ သူျပန္ေအာ္မွာလဲ ေၾကာက္တယ္။ေစ်းလည္ေခါင္မွာ ေအာ္ဟစ္အေျပာခံရေကာင္း ခံရႏုိင္တယ္။သနပ္ခါး၀ါ၀ါနဲ႔ ဟင္းရြက္သည္အမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာကုိ က်မဆက္ကုိမၾကည့္ခ်င္ေတာ့တာ။သူျပန္ေပးတဲ့ ၅၀၀ တန္ေလးတစ္ရြက္ယူျပီးလွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။
"နင္ဟာေလ..အျမဲလွ်ပ္ျပာ၊လွ်ပ္ျပာ..ဘယ္ေတာ့မွ ေသခ်ာက်နမရွိဘူး"
"ဟဲ့ နင္ေပးထဲက တခါထဲ တစ္ရြက္ပဲေပးပါလား၊ဘာလုိ႔ သံုးရြက္အထပ္လုိက္ၾကီးေပးေသးလဲ"
"ဟင္ ငါကလက္ထဲရႈပ္ေနလုိ႔ နင့္ဘာသာနင္ တစ္ရြက္ထုတ္ျပီးေပးလုိက္လုိ႔ရတာပဲ။ဘာကုိမွ ေသခ်ာမၾကည့္ဘူး။စြတ္လုပ္တာပဲ..အျမဲ.."
"ထားလုိက္ပါဟာ..လွဴတယ္သေဘာထား"
"မထားႏုိင္ပါဘူး။ဒါ လွဴတာမွ မဟုတ္တာ..။ေျဗာင္ယူတာၾကီးကုိ.."
"ေအာ္..ကဲ ..သူ႔အတြက္ေတာ့ ခုိးတယ္၊တုိ႔အတြက္ေတာ့ လွဴတယ္ထား"
"အလကား..နင္ အ လုိ႔ ..အဲ့ဒါ။ခုေတာ့ ေ၀ဖာကုိ ၇၀၀ ဖုိးစားရသလုိျဖစ္ေနျပီ.."
ဒီလုိပဲ၊မွားတဲ့သူကုိ အရင္ဦးေအာင္ ေအာ္ေၾကးဆုိေတာ့ ထူးျပီးစိတ္တုိမေနေတာ့ပါဘူး။
အဲ့လုိပါ..။ေငြငါးရာနဲ႔မ်ား အျဖစ္အပ်က္လုပ္ေနေသးတယ္ ထင္ေလမည္လား။သုိ႔ေသာ္..ကုိယ္မွန္ေနမွန္း သိသိၾကီးနဲ႔လဲ
ဘာမွေခ်ပေျပာဆုိဖုိ႔ အခြင့္အေရးမရခဲ့ပါဘူး။က်မထပ္ေျပာရင္ အဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးက က်မကုိဆြဲမရုိက္ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္မလား။
ဆြဲရုိက္လဲ အရိုက္ခံရံုပဲ။ဘာမွ မွန္ကန္တဲ့ရလဒ္တစ္ခုရလာမွာ မဟုတ္မွန္းက်မ အေသခ်ာၾကီးသိေနသည္။
အသုပ္ဆုိင္အသြားလမ္းတုန္းကလဲ လူစည္ကားရာလမ္းမေပၚကအသုဘအိမ္မွာ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ဖဲ၀ုိင္းလုပ္ေနလုိ႔ စကားစမိရင္းက တရားဥပေဒ၊မတရားဥပေဒနဲ႔တရားဥပေဒရဲ့ အထက္မွာဘယ္သူေတြရွိလဲ။တရားဥပေဒရဲ့ေအာက္မွာ ဘယ္သူေတြရွိေနသလဲေတြ ေျပာျဖစ္ၾကေသးတယ္။
ဘုန္းဘုန္းေဟာတဲ့ သီလ၊သဒၵါပညာ၊ကုသုိလ္ စတဲ့ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ အင္မတန္နီးစပ္လြယ္ေသာအရာမ်ားလဲ ျမန္မာျပည္တြင္မေတာ့ နားလည္ဖုိ႔၊လက္ခံက်င့္သံုးဖုိ႔ အလွမ္းေ၀းေနတုန္းပါပဲလုိ႔ ဘုန္းဘုန္းဆီေနာက္တစ္ေခါက္ေရာက္မွ ေလွ်ာက္ရဦးေတာ့မယ္..။
Thursday, August 13, 2009
« Newer Post
Older Post »
9 Responses to “ေကာင္းေလးေကာင္းနဲ႔ ၅၀၀ တန္တစ္ရြက္”
အဟက္ဟက္ ျဖစ္ရမယ္ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေတြ႔ရမယ္ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ .. း)
အသုဘအိမ္ကဖဲ၀ိုင္းကေတာ့ ခြင့္လြတ္လိုက္ပါဟာ ႏို႔မို႔ဆို အသုဘအိမ္ကပ်င္းစရာႀကီး
ျဖစ္တတ္ပါတယ္ မေၾကးမုံ ဟုတ္တယ္ ခက္ ေတာ့ ခက္ပါတယ္ေလ ဆင္းရဲတာေရာ စိတ္မ ထားတတ္တာေရာ အလြယ္လုိခ်င္တာေရာ စုံ ေနတာပဲေပါ့ေနာ္ သူေတာ္ေကာင္း တရား ခုႏွစ္ ပါး လက္ကုိင္ထားျပီး ျမန္မာျပည္ၾကီး ၾကီးပြား ေစ ေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလုိက္ ရပါ တယ္ ..... ေအးျမသာယာပါစ.........
(ရန္ကုန္သား)
ဘာတဲ့..
သီလ
သဒၵါ
ပညာ နဲ႔ ကုသိုလ္တဲ့လား...
...................
လူေတြရဲ႕စိတ္ဓါတ္ကုိျပင္ဖုိ႕လိုေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဆင္းရဲတာနဲ႕ အလြယ္ရတာကိုႀကိဳက္ေနတာေတာ့ မဆိုင္ဘူးေနာ္။
ဟင္းရြက္သည္ကို သနားလိုက္တာ
အဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီးက က်မကုိဆြဲမရုိက္ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္မလား။
ဆြဲရုိက္လဲ အရိုက္ခံရံုပဲ။ဘာမွ မွန္ကန္တဲ့ရလဒ္တစ္ခုရလာမွာ မဟုတ္မွန္းက်မ အေသခ်ာၾကီးသိေနသည္။
ဒါအေသအခ်ာပဲ..ဆဲရင္ဆဲမယ္.ေအာ္ရင္လည္းေအာ္ႏိူင္တယ္.ရုိက္ရင္လည္းရုိက္ႏူိင္တယ္ညီမေလးေရ..
ေနာင္တခါက်ရင္ နေမာ္နမဲ့မလုပ္နဲ႔ငါ့ညီမေရ..သူမ်ားအၿပစ္က ကိုယ့္အၿပစ္ၿဖစ္တတ္တယ္
ဒီလိုပဲ..တို့မ်ားေတာ့အဲ့လို၀င္ကူညီလို့ ျပသနာျဖစ္ေပါင္းမ်ားျပီ..ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္။
အင္းးးးၿဖစ္တတ္ပါတယ္ေပါ႕.......
သာဓု ၅၀၀ ဘုိးေခၚပါသည္ ။
Post a Comment