ဒီအေၾကာင္းပဲ ပုိစ့္လုပ္ျပီးေရးေနတယ္လုိေျပာလဲ ခံရမွာပဲ..မတတ္ႏုိင္ဘူး။စိတ္ခံစားမႈကုိထိန္းခ်ဳပ္မႈ
အားနည္းတယ္ပဲ ေျပာရမလား...။ေျပာခ်င္သလုိသာ ေျပာေတာ့.၊ကုိယ္မေျပာပဲ သူမ်ားေျပာတာေတြပဲ
ၾကားေနရတာမ်ားေတာ့....ေျပာလုိ႔ရတဲ့ ဒီေနရာမွာေျပာမိတယ္...
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ ပတ္ေလာက္က၊ၾကာသပေတးေန႔ကေနစျပီး စေနေန႔ထိ ၇၂ နာရီတိတိ က်မတုိ႔ေနတဲ့ရပ္ကြက္မွာ မီးျပတ္သြားခဲ့တယ္...။လူေတြအားလံုးဒုကၡေရာက္လုိက္ၾကတာ....၊နာဂစ္ျဖစ္တုန္းကနဲ႔ သိပ္မကြာျခားဘူး။ မီးမလာေတာ့ ေရမတင္ရ၊ေရမတင္ရလုိ႔ ေရမရွိေတာ့ အားလံုးလုိလုိ မ်က္ႏွာေတြ အဆီတ၀င္း၀င္းနဲ႔... ကေလးေတြက ေရေၾကာက္ေတြေပါက္ၾကတယ္..။အပူရွိန္က သိသိသာသာျမင့္တက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေရကုိ ၀၀လင္လင္မခ်ိဳးရဘူး။မျဖစ္မေနအျပင္သြားစရာရွိတဲ့သူေတြဆုိလဲ ေရကုိမႈတ္ေရနဲ႔ ခ်ိဳးရတာ...
ဒါမ်ိဳးဆုိတာ ေသျပီးသားလူကုိမွ လုပ္တတ္ၾကတာဆုိလား။ဗမာအယူမွာ ၾကားဖူးတယ္။
မတတ္ႏုိင္ဘူး...အဲ့လုိသာဆုိရင္ျဖင့္ က်မတုိ႔ေတြ လူေသေကာင္ေတြျဖစ္ကုန္ေရာေပါ့....း(
အဲ့ဒိ ၇၂ နာရီမွာ ဘုရားစူး ၁၀ မိနစ္တစ္ခါ၊၅ မိနစ္တစ္ခါပဲလာတယ္....။ဖ်တ္ခနဲဆုိ လာေတာ့ လူေတြက အားရ၀မ္းသာနဲ႔ ေရတင္ၾကတယ္..အထပ္ျမင့္တုိက္အေပၚက လူေတြကေရလဲတင္လိုက္ေရာ... ေအာက္ဆံုးေျမညီထပ္က လူေတြက ေဟ့လူေတြ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ နားမလည္ဘူးလား။
ခုမွ မီးလာတာ ေအာက္ကန္မွာေရာ ေရက ဘယ္လာရွိပါ့မလဲေတြနဲ႔ ျဖစ္ကုန္ေရာ.... လူေတြဟာ...က်ားသစ္နာေတြလုိပဲ....တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မာန္ဖီေနၾကတာ....
အဲ့ေလာက္ေအာ္ဟယ္၊ဟစ္ဟယ္နဲ႔ပဲ ျပီးသြားလုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္..။
ေဟာ......ခုရက္ထဲ မိနစ္ ၂၀ေလာက္တစ္ခါလာလုိက္၊ျပန္ျပတ္သြားလုိက္နဲ႔ လာျပန္ေတာ့လဲ
မတန္တဆမီးအားေတြနဲ႔...။တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ မီးအားအ၀င္မိန္းေပါက္ကုိ မခ်မိခဲ့လုိ ၀ါယာေရွာ့ျဖစ္လား ျဖစ္ရဲ့နဲ႔...။ အဘက္ဘက္ကေန လွည့္ျပီး ႏွိပ္စက္ေနေတာ့တာပါကလား ကြယ္တုိ႔ရယ္လုိ႔ပဲေျပာရမယ္.........။
တစ္ခါတစ္ေလဆုိ ရင္နာဖုိ႔သိပ္ေကာင္းတယ္...ကုိယ္ေနတဲ့ တစ္လမ္းထဲကြက္ေမွာင္ေနျပီး ကုိယ့္မ်က္စိေရွ႕က အေကာင္၊ဗေလာင္ေတြေနတဲ့ လမ္းက်ေတာ့လင္းလုိ႔၊ထိန္လုိ႔...............။လူေတြကုိ လူလုိ႔ေတာင္မွ သတ္မွတ္ေသးရဲ့လားလုိ႔ ေတြးမိတယ္...။ခံစားတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔လူဆုိေတာ့လဲ မခံစားပဲက မေနႏုိင္ဘူး...။
က်မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ နာနာက်ည္းက်ည္းနဲ႔ စိတ္လြတ္၊ကုိယ္လြတ္ေျပာရဲ့...တစ္ေန႔ကုိ မီး ၁၂ နာရီပဲလာ...ငါဒီႏုိင္ငံကေန ဘယ္ကုိမွတစ္ဖ၀ါးမွ မခြာေတာ့ဘူးတဲ့...။မခံစားဖူးတဲ့သူေတြက ဒါကုိနားလည္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး ။အေ၀းၾကီးမၾကည့္နဲ႔ ..သံလြင္လမ္းထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အစ္မကပဲ ..အမေလးရည္ရြယ္ခ်က္က ၾကီးမားလုိက္တာတဲ့....ေျပာၾကပါေစ..ေျပာၾကပါေစ...ပခံုးႏွစ္ဘက္ၾကားေခါင္းေပါက္ျပီး လူျဖစ္လာတဲ့
လူခ်င္းအတူတူ..ဘ၀ခ်င္းက ျခားေနၾကတာကုိး..နားလည္မႈေတြက မသိသုိးသား လြဲေနၾကတာ...မဆန္းပါဘူး။...။
အတုိခ်ံဳးျပီး ေျပာရရင္ေတာ့ စိတ္ရဲ့အာသီသာက စာေရးဖုိ႔နဲနဲမွအာရံု ျဖစ္မလာေသးပါဘူး။မေရးႏုိင္တဲ့အတြက္လဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလိပ္ျပာမလံုဘူး(အဟဲ ေျပာပံုကေတာ့ တကယ့္လူလုိ ပံုပန္းအျပည့္နဲ႔ပဲ...)
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ေစကာမူ..အနဲဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ရင္ေသြးလုိ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ကုိယ့္ဘေလာဂ့္အေပၚမွာ ကုိယ္သစၥာမရွိသလုိ
ျဖစ္ေနပါတယ္...။သူ႔ကုိ ဂရုမစုိက္ႏုိင္ဘူး။သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြဆီ လုိက္မလည္ႏုိင္ဘူး။ သူ႔အေပါင္းအသင္းေတြ ဘာေတြလုပ္လုိ႔၊ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ...မသိရ၊မလုပ္ရ...မသိႏုိင္၊မလုပ္ႏုိင္...ဒီအတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လိပ္ျပာမလံုဘူး......။
ဆုိေတာ့ ဘယ္သူ႔ကုိ စိတ္နာရမလဲ၊ဘယ္သူ႔ကုိမုန္းတီးပစ္လုိက္ရမလဲ......... ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလား... ဒါမွမဟုတ္...တျခားသူေတြကုိလား....ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ စိတ္ရွိလက္ရွိ မုန္းပစ္လုိက္ပါတယ္...။
Monday, March 02, 2009
« Newer Post
Older Post »
12 Responses to “အခ်ဥ္ေဖာက္ျခင္း”
က်ေနာ္ တစ္ျမိဳ႕လံုး လွည့္ပတ္ၾကည့္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြ လွည့္ပတ္ၾကည့္ပါတယ္။ ထြက္လာတဲ့ တစ္သံတည္းေသာ အသံက ဒီအသံပါပဲ။
ေအး..ဟုတ္တယ္ ငါတို႕ျမိဳ႕မွာလည္း တစ္ရက္ျခားတဲ့ သူက ေမွာင္တာနဲ႔ျဖတ္တယ္ဟ ေန႕လည္ပိုင္းပဲ လႊတ္ေပးတယ္ ညဘက္ မီးေလာင္မႈျဖစ္မွာစိုးလို႕ထင္ပါ့ း) ေျပာမေနနဲ႔ ေျပာမေနနဲ႔ ဖိုးဖုိးၾကီးတို႕ေသရင္ လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ တစ္ခါတည္း ဂြိဳင္းမလို႕ျဖစ္မယ္ ခုတည္းက သိုေလွာင္ထားတာေလ သူတို႕ေတြက်ေတာ့ ဒီေလာက္ဓာတ္အားေတြ ျပည့္ျပည့္သံူးေနရတာ ၀ါယာေရွာ့စ္ေလး ဘာေလးျဖစ္ျပီး ေသရင္ေကာင္းမယ္ အယ္......ငါလည္းဘာေတြေျပာမိေနလဲမသိ နင့္ေၾကာင့္ ေယာေရာင္ျပီး ေပါက္ကြဲမိတာ ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ တကယ္ အဲ့ဖီလး္က ေတာ္ေတာ္ ခံရခက္တယ္ ။ အရွက္မရွိ သီခ်င္းေတာင္ လႊင့္ေသးတာပဲ သဘာ၀အလင္းေရာင္မလံုေလာက္မွ လွ်ပ္စစ္မီးသံုးပါတ႕ဲ နိုင္ငံျခား၀င္ေငြရွာေပးေနတာကို ဒီခေလးေတြေတာ့ေလ :P
ဟူးးးးးးးးးးးး :O
ဘာေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ပါဘူး
အဲဒီ မီးပ်က္တဲ့ သံသရာကေန အရင္ကၽြတ္လြတ္မွပဲ လမ္းျပေျမပံုႀကီးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ရမွာ။ အခုေတာ့ ေျမပံုႀကီးကို ရွယ္လုပ္ေနၿပီ။ မီးေတြက မလာေတာ့ ဖေယာင္းတုိင္ ထြန္းၿပီး ေျမပံုဖတ္ရမယ့္ကိန္းပဲ။
ညီမေလးတို႔ခံစားေနၾကရတဲ့ ဒုကၡကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္လို႔ေၿပာရုံကလြဲၿပီး ဘာမွပိုမလုပ္ေပးႏူိင္ေသးတဲ့ ကိုယ့္ဘဝကိုရင္နာတယ္
၀ွဴးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
သက္ျပင္းမွဳတ္လိုက္တာ..အေပၚက..တေယာက္နဲ႕သြားတူေနတယ္။
ညီမၾကီးေရ- အားတင္းထား။
ညဘက္ မီးကပ်က္.. လုပ္စရာအလုပ္မရွိေတာ့ .. အိမ္ျပင္ထြက္ ကုလားထိုင္ေလးခ်.. ပက္လက္ေလးလွန္ၿပီး ၾကယ္ေတြကိုၾကည့္.. အား.. မီးလာရင္မွိန္ေဖ်ာ့ေနရမယ့္ၾကယ္ေလးေတြ..ခုေတာ့ လင္းလို႔လွလို႔
မိသားစု၀ိုင္းဖဲြ႔.. အေဖ့ အေဖအေၾကာင္း အေမ့အေမေတြ အေၾကာင္း.. ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာလို႔.. ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ရင္ဖြင့္ .. ႏွစ္သိမ့္မႈေတြ .. မီးလာရင္ တစ္ေယာက္တစ္ခန္း၀င္ေနၾက မိသားစုရဲ႕ စုစည္းမႈ
ညေမွာင္ေမွာင္.. မီးမလာေတာ့ ေဆာင္းေဘာက္စ္သံ ကင္းေ၀းေနတဲ့ အင္ဗာတာမီးေလးလဲ့လဲ့ေအာက္က လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔..
ဂစ္တာ၀ိုင္း.. ေရွးကလို လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ..
သို႔မဟုတ္ လမ္းေဘးဆုိင္ေလးေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္.. ထင္ရာစား.. ပူအိုက္မယ့္တူတူေတာ့ ေခၽြးေတြထြက္သြားတဲ့အထိ ေဆာ့ရင္ေဆာ့ပစ္.. ဒါမွ ေခၽြးနဲ႔ျပန္ေအးသြားမယ္..
ေပ်ာ္စရာ ေပ်ာ္စရာ ေပ်ာ္စရာ..
သယ္ခ်င္းနဲ႔ အျဖစ္ကတူတယ္
တူဆုိ တစ္ၿမိဳ႕ထဲ ေနတာကိုးေနာ္ ..
မီးမလာရင္ အေၾကာင္းတစ္ခုခု ျပၿပီး
မီးစက္ႏုိးတယ္ .. (အဟဲ နက္ထဲလည္ခ်င္လုိ႔)
မီးစက္ႏုိးဖို႔ အခြင့္မသာရင္
နက္ဆုိင္ကုိ တန္းေျပးတာပဲ
ေအာ္ ဒုတ္ခ ဒုတ္ခ
မီးသုတ္ခ ေရဒုတ္ခ
ရန္ကုန္သူ/သား ဘ၀ ...
ဒုကၡေတြနဲ႕ျမိဳ႕ၾကီးကိုးေလကြယ္...
“ ဟုတ္ရဲ႕လား ေမာင္ကာဠဳ ရဲ႕ ”
ဘယ္နားကရပ္ကြက္လဲဗ်၊ေၿပာၿပလို႔ရရင္ပါ။
ေမာင္ငယ္ေလး အန္ဒီ...အသံေတြၾကားေနရတယ္..
ဘယ္က အသံေတြလဲ..မ်က္ႏွာမြဲေတြဆီက အသံေတြေပါ့...အဲ့လုိမ်ိဳးညီညီညာညာေလး ေအာ္ၾကမလား..:)))
သယ္ရင္း..ေမာင္မ်ိဳး..အဲ့လုိအမ်ားၾကီးလာမန္႔ေပးတာ..
ေက်းဇဴးပါ..၊
ေႏြးေနျခည္ေရ..း)))
ကုိဂ်ဴလုိင္..မုိက္တယ္အစ္ကုိ႔စကားက...
မ်က္စိျပာတဲ့ညီမအတြက္ဆုိရင္ေတာ့ ဖေယာင္းတုိင္က
၄၊၅ တုိင္မွရမယ္..:P
အစ္ကုိၾကီးေဆာင္းယြန္း...ေက်းဇူး း)
အစ္မေက..အားေတြရွိသြားျပီ...။
ညီညီ..အဲ့လုိစိတ္ကူးမ်ိဳးေလး ညည္းအစ္မ အေကာင္အထည္ေဖာ္လုိ႔ရေအာင္ ဖန္တီးေပးပါဦး..:P
ကုိ၀င္းေဇာ္ေရ..:)) အၾကံကေတာ့ ပုိင္ပါဘိ...။
အစ္ကုိၾကီး ေအာင္သာငယ္..စကားလံုး ကုိးလံုးထဲနဲ႔
ညည္းသြားလုိက္တာ..ညီမထက္ေတာင္ ပုိေသးတယ္။
ရွင္းသန္႔..ေမာင္ကာဠဳက ဘယ္သူ႕ကုိေျပာတာလဲ..း)
လင့္ခ္မခ်န္ထားခဲ့တဲ့ strike ေရ...လိပ္စာက
ေပါက္ေပါက္ဆုပ္ပါ..ကန္စြန္းရြက္ေတာင္ မပါႏုိင္ေတာ့ဘူး.....။
စိတ္ခံစားမႈကုိ ထိန္းခ်ဳပ္မႈရဲ့ခပ္ေ၀းေ၀းကေနျပီး ေရးခဲ့တဲ့ ဒီပုိစ့္ကုိ နားလည္သည္းခံျပီး ဖတ္ေပးၾကတဲ့အတြက္.....ေက်းဇူး ေအာလ္..
Post a Comment