လမ္းမေပၚမွာေရးခဲ့တဲ့ စာ

စာေရးဖုိ႔အာရံုကမရ.. အာရံုရတဲ့အခ်ိန္ကလဲ ယားလုိ႔ေတာင္ထံုးတုိ႔ထားရမယ့္အခ်ိန္မ်ိဳးမွ ေရးစရာ အေၾကာင္းအရာ၊ ေရးဖုိ႔အာရံု၀င္စားမႈကရတတ္သည္။ အဲ့ဒါမေကာင္းပါ.။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလဲ လက္မခံပါ.။

လမ္းမေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရတာမ်ားေတာ့ လမ္းမေပၚကအေၾကာင္းအရာေတြပဲ ေရးခ်င္ေနမိေတာ့သည္။

ေရးဖုိ႔အေၾကာင္းအရာကလဲ လမ္းမေပၚကအေၾကာင္းအရာေတြပဲ ျဖစ္သလုိ ေရးဖုို႔အာရံုကလဲ လမ္းမေပၚမွာပဲေပၚလာတတ္သည္။ ေမ့တတ္တဲ့သတိကုိ အားတင္းျပီး အင္တာနက္အဆက္အသြယ္ရတဲ့ ေနရာထိသယ္လာရသည္။

က်မေလွ်ာက္္ေနက် ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕လမ္းမေတြေပၚမွာေပါ့...။ မုိးကုန္ျပီဆုိေတာ့ လူက နဲနဲလန္းလန္းဆန္းဆန္းရွိလာသလုိပဲ.. ရာသီဥတုကလဲ သာယာလာတယ္၊လမ္းေတြလဲ ပုိေလွ်ာက္လုိ႔ေကာင္းလာတယ္..။ ရန္ကုန္မုိးရဲ႕ ေႏွာက္ယွက္မႈကကင္းကင္းနဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ရတာ သိပ္ကုိႏွစ္သက္ဖုိ႔ေကာင္း။ ေဆာင္းေလကလဲ ခုဆုိတခ်က္တခ်က္မွာ ေအးခနဲ..။ ေ၀့ခနဲ..။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒိ အရသာေတြကုိ  ၀ါးျမိဳပစ္မယ့္ ဇာတ္လမ္းေတြက စတင္ဖန္လာေနတာေတြ႕ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္ရတယ္..။

အထူးသျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ရေနတဲ့လူေတြအတြက္ပါ..။ က်မကုိယ္တိုင္လဲပါတာေပ့ါ။

ကုိယ့္အတြက္၊ လမ္းမေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနရတဲ့လူေတြအတြက္ အႏၱရာယ္သိပ္မ်ားတဲ့ အေျခအေနေတြက အရင္ကထက္ပုိပုိဆုိးလာခဲ့ျပီ။

ဘာေတြမ်ားလဲ..။အားလံုးလဲသိျပီးသားပဲေနမွာေပါ့..။ ဒါေပမယ့္ က်မအထင္ ခုပုိဆုိးလာတယ္။

လုပ္ခ်င္တာကုိလုပ္ခ်င္သလုိလုပ္ေနၾကမွန္းသိသာလြန္းတယ္။ သိသာေအာင္မ်ားလုပ္ျပေနတာလားလုိ႔ ေတြးမိသည္။ ငါတုိ႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္တယ္၊ဘယ္ေကာင္ဘာေျပာခ်င္လဲ၊ဘာမွနားေထာင္ေနစရာမလုိ၊

ဘာမွဂရုစုိက္ေနစရာမလုိလုိ႔မ်ား ခံယူခ်က္ထားတာလားေတာ့မသိပါ.။ ဘာမွလဲမထင္ပါဘူး။ဘာမွလဲ မထင္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊တစ္ခုပဲရွိတယ္ အႏၱရာယ္ျဖစ္ခဲ့ရင္အရင္ဆံုးခံရမွာက လမ္းမေပၚက ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကုိယ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့သူေတြေပါ့..။

9 ဂ ေတြ၊8 ဃ ေတြေပၚကလူေတြကေတာ့ဘာမွမျဖစ္ဘူးေပါ့။ ဆုိကၠားဆရာမ်ား၊ စက္ဘီးသမားမ်ား၊လမ္းေလွ်ာက္သူမ်ား၊ ဘတ္စ္ကားမွတ္တုိင္က ခရီးသည္မ်ား၊ လမ္းေပၚက ကေလးငယ္မ်ား၊သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ား ... ဒီလူေတြေတာ့ ျဖစ္တာေပါ့။ တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး မရိုးႏုိင္ေအာင္ကုိျဖစ္တာေပါ့..။ၾကားလုိက္ရတဲ့ ကားတုိက္တဲ့သတင္း၊ နားနဲ႔ေရာ မ်က္စိနဲ႔ေရာ မဆန္႔မျပဲကုိၾကားေနရတာ..။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒိ 9 ဂ ေတြ၊၈ ဃေတြျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အသံတစ္ခါမွာမၾကားရေသး၊ တစ္စီးမွ မပါဘူးေသးဘူး။ဒံုးပ်ံလုိကားေတြ မပါေသးဘူး။ သူတုိ႔ျပည္လမ္းမေပၚမွာေတာ့ ဒီလုိအျဖစ္မ်ိဳးေတြဘယ္ရွိပါ့မလဲ..။

ဒီလုိအျဖစ္မ်ိဳးေတြ ဘယ္ေနရာေတြမ်ိဳးမွာရွိတတ္သလဲ..။ လူမြဲေတြရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာပဲ ျဖစ္တယ္...။လူမြဲေတြနဲ႔ ဒီအႏၱရာယ္ေတြက ေန႔တုိင္းနီးပါးနီးစပ္ေနတယ္..။ လက္တစ္ကမ္းအလုိမွာအျမဲရွိေနတယ္..။

ကားမွတ္တုိင္ရယ္၊လူကူးမ်ဥ္းၾကားရယ္၊ လမ္းဆံုမီးပြိဳင့္ရယ္ကုိ 1 မီတာပတ္လည္အတြင္းမွာတင္ ေနရာခ်ထားတဲ့ ေနရာမ်ိဳးေတြမွာေပါ့။ ေတြးၾကည့္ပါ။ ကားမွတ္တုိင္နဲ႔ လမ္းေလးခြ၊ငါးခြဆံုတဲ့ မီးပြိဳင့္နဲ႔က 1မီတာေလာက္ေတာင္မေ၀းခ်င္ဘူး။ အဲ့ဒိၾကားထဲမွာ လူကူးမ်ဥ္းၾကားကုိရိုက္ထားတယ္..။ ယာဥ္စည္းကမ္း၊လမ္းစည္းကမ္းဆုိတာကုိ က်မဘာမွနားမလည္ပါဘူး။ သာမာန္လူျပိန္းအျမင္နဲ႔ေျပာတာပါ။ဒီလုိေနရာခ်ထားတာက တကယ္စစ္မွန္တဲ့ေနရာခ်ထားမႈပံုစံလဲျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြနဲ႔၊ကားေတြနဲ႔ရဲ႕ ျမင္ကြင္းကေတာ့ ၾကာၾကာၾကည့္ရင္ႏွလံုးေရာဂါရႏုိင္ပါတယ္။ (မၾကည့္ခ်င္ပဲလဲ ၾကည့္ေနရတာပါပဲ)၊ မွတ္တုိင္က ေဆာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီးနဲ႔ တဗူးဗူးနဲ႔ထြက္လာတဲ့ ကားေတြ၊

အခ်င္းခ်င္း ဆဲကာ၊ ဆုိကာနဲ႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ျပီး ေမာင္းလာတဲ့ကားဆရာေတြ၊ ခုိးေၾကာင့္ခုိး၀ွက္နဲ႔လုိက္ဖမ္းမယ့္ ပရုပ္လံုးအလစ္မွာ သုတ္သီးသုတ္ပ်ာလမ္းကူးေနတဲ့သူေတြ၊ ကားေပၚကဆင္းလာျပီး ကားကုိပတ္ေကြ႕ျပီး လမ္းကူးဖုိ႔မ်ဥ္းၾကားမွာရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ လူေတြ။ ဘယ္သူေတြက ဆဲခံထိလဲ။

လမ္းေပၚကလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့လူေတြပါပဲ။ ဆဲျပီး ကားေမာင္းထြက္သြားတဲ့သူကုိ လမ္းေပၚကလူေတြက ဘာမွ ေျပာခ်ိန္ေတာင္ မရလုိက္ၾကပါဘူး။ မခံခ်ိမခံသာနဲ႔၊ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔သာ ျငိမ္ေနရတာပါ။

ဒါမ်ိဳးေတြက ဘယ္လုိေနရာေတြမွာလဲ။ Public place ေတြမွာပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ မ်က္ႏွာမြဲတုိ႔ က်င္လည္ရာ ေနရာေတြမွာပါပဲ။

ဒါမ်ုိဳးေတြ ရန္ကုန္မွာ 4 ၊5 ေနရာနဲ႕အထက္ရွိတယ္။ ရွစ္မုိင္လမ္းဆံု၊ ေရႊဂံုတုိင္လမ္းဆံု၊ လွည္းတန္းလမ္းဆံု၊ေျမနီကုန္းလမ္းဆံု၊တာေမြအ၀ုိင္း၊ စသျဖင့္ေပါ့။ ဒိထက္ဆုိးတဲ့ေနရာေတြလဲရွိေသးတယ္။ ဘုရင့္ေနာင္၊ေပါက္ေတာ၀လမ္းဆံုမ်ား၊ ေနာက္ျပီး ေဖာ့ကန္လမ္းဆံု။

ဒီလုိ ေနရာတုိင္းမွာ လူ႔မလုိင္ေတြအတြက္လဲ ေနရာရွိတယ္။သူတုိ႔လဲ ေရာေသာျပီးရွိေနတတ္တာပဲ။

ဒါေပမယ့္သူတုိ႔က်ေတာ့ ဒီလုိအျဖစ္ေတြ မၾကံဳရဘူး။ မ်က္နွာမြဲေတြသာ .....။

က်မေတြးမိတယ္..။ေနာက္ဆုိရင္ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့လူေတြအတြက္လဲ လူ signal ဖန္တီးေပးရမယ္လုိ႔။

ဟုတ္တယ္မႈတ္လား။ဘယ္ဘက္ signal ျပတယ္။ဘယ္ဘက္ကုိ တက္မယ္ ။ သူ႕ဘာသူေရွာင္ခ်င္ေရွာင္ မေရွာင္ခ်င္လုိ႔တုိက္မိလဲ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းဘူးလား။ညာဘက္ဆုိလဲ ဒီလုိပဲေပါ့။ လူ႕ ဆစ္ကနယ္လုပ္ဖုိ႔အတြက္က်ေတာ့ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမလုိဘူး။ လမ္းမေပၚကလူတန္းစားေတြတတ္နုိင္မယ့္ သီတင္းကၽြတ္ရင္ကေလးေတြ ကစားတဲ့မီးလံုးေပ်ာ့စိေလးေတြကုိ သံုးမယ္။အဲ့ဒါေလးေတြက ေပ်ာ့စိ၊ ေပ်ာ့စိနဲ႔။ လက္ထဲမွာ ဘယ္တစ္ဖက္ညာတစ္ဖက္ ကုိင္ထားလုိက္ရံုပဲ။ ညာဘက္ signal ဆုိဘာဘက္လက္ထဲကအလံုးေလးကုိျဖစ္ထည့္လိုက္။သူကအလံုးေလးကုိျဖစ္လုိက္ရင္ အေရာင္ေလးေတြ လင္းလာတတ္တယ္...။ ဘယ္ဘက္ signal ဆုိဘယ္ဘက္လက္ထဲက အလံုးေလးကုိညွစ္ထည့္လုိက္၊ျပီးေရာ... မေရွာင္ေပးတဲ့လူဆုိဘာမွလုပ္မေနနဲ႔။ေစာေစာက ဒံုးပ်ံလုိကားေပၚကလူေတြလုိပဲ ေအာ္သာဆဲခဲ့လိုက္၊ ေကာင္းလုိက္တဲ့အၾကံ ေအးေရာ။ အဲ ဒါေပမယ့္ ဖေနာင့္နဲ႔တင္ပါး တစ္သားထဲက်ေအာင္ေတာ့ ေျပးတတ္ဖုိ႔လိုလိမ့္မယ္...ထင္တယ္။

ဒီေလာက္ပါပဲ။

လမ္းမေပၚမွာေတြ႕ရ၊ၾကံဳရတာေလးေတြကုိ ျပန္ျပီးအတင္းအုပ္တာပါ။

မေန႔က ေကာ္နက္ရွင္အခက္အခဲေၾကာင့္ စာအက်အေပါက္မ်ားကုိေသခ်ာျပန္မစစ္ခဲ့ျဖစ္၊
ဒီေန႔ျပန္စစ္ျပီးျပန္တင္ထားပါတယ္..။