ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး စိတ်အစဉ်ထဲရောက်နေတဲ့ စကားစုတစ်ခုက " ခွဲခွာခြင်းကို တုပြိုင်ပြုံးစမ်းပါဦး "တဲ့။
တကယ်တော့ ဒီစာသားတွေက ကိုခင်ဝမ်းရဲ့ သီချင်းတစ်ပိုင်းတစ်စပါ။ ကိုခင်ဝမ်းသီချင်းတွေဟာ သီချင်းလိုခံစားလို့ ရရုံမျှမက ကဗျာတွေလိုလဲ လှနေတတ်တာ အားလုံးလဲ သိကြမှာပါပဲ။
ခွဲခွာခြင်းကို သို့မဟုတ် ခွဲခွာခြင်းနေ့ရက်များကို... သူပြုံးနိုင်ပါပြီလား။ ပြုံးနိုင်၊ပျော်နိုင်၊ မော်နိုင်ပါပြီလား...။
=======
နံရံမှာကပ်တွယ်နေတဲ့ တို့လို့တွဲလောင်းအ၀တ်အစားတွေဟာ ခွဲခွာခြင်းကို ပိုပြီးလေးနက်စေပါသလား။
မဆေးမကြောပဲ အပုံလိုက်ဖြစ်နေတဲ့ ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေဟာ ခွဲခွာခြင်းကို ပိုပြီးလေးနက်စေပါသလား။
ရေခဲသေတ္တာထဲက စပျစ်သီးစိမ်းစိမ်းတွေဟာ ခွဲခွာခြင်းကို ပိုပြီးလေးနက်စေပါသလား။
အေသင်ချိုဆွေရဲ့ " လာခြင်းကောင်းတဲ့ မင်းဘ၀ပျော်ပါစေ " သီချင်းဟာ ခွဲခွာခြင်းကို ပိုပြီး လေးနက်စေပါသလား။
( သို့မဟုတ်....)
အမေရိကန်ဆိနိတ်တာတွေ မြန်မာ့ဒီမိုကရေစီ ခေါင်းဆောင် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်ကိုသွားရောက်
တွေ့ဆုံရခြင်းကများ ခွဲခွာခြင်းကို ပိုမိုလေးနက်စေပါသလား။
လူဦးရေတစ်သန်းရဲ့ ခွဲခွာခြင်းခံစားမှုဟာ လူသန်းခြောက်ဆယ်ကျော်ရဲ့ နေ့စဉ် ရပ်တည်မှုနဲ့ ယှဉ်ထိုးစဉ်းစား ကြည့်တဲ့အခါ ကျောက်မြောင်းဘီယာဆိုင်တစ်ဆိုင်က စားပွဲထိုးလေးတစ်ဦးရဲ့ ညနေထမင်း တစ်နပ်စာ လောက်တောင် စိတ်ဝင်စားစရာ မကောင်းတော့ပါဘူး။ ဒီတော့ အဲ့ဒီ ခွဲခွာခြင်းအကြောင်းကို စာဖွဲ့ပြောနေတာထက်စာရင် တုပြိုင်ပြုံးဖို့ ကြိုးစားနေရတာမှ နည်းနည်းလေးပိုပြီး နေသာထိုင်သာ ရှိစေလေမလား...။
=======
ခွဲခွာခြင်းအကြောင်းကို ခုလိုနှစ်သစ်ကူးရာသီတိုင်း ခံစားမိတာပါပဲ။
အဲ့ဒီလို ခံစားတဲ့အခါတိုင်းမှာ..
မှန်တချပ်ပဲခြားထားတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေအကြောင်းပါမယ်။ ။
ချာချာလည်မူးအောင်စီးခဲ့ရတဲ့ လေယာဉ်ပျံကြီးအကြောင်းလဲ ပါတဲ့အခါပါမယ်။
ရပ်ကွက်လေးတစ်ခုဆီက ရွှေရောင်တပြောင်ပြောင်နဲ့ ဘုရားလေးတစ်ဆူအကြောင်းလဲပါမယ်။
စိမ်းမြမြကွင်းပြင်ကျယ်ကြီးနဲ့ ကန့်လန့်ဖြတ် မြစ်ချောင်းအင်းအိုင်တွေအကြောင်းလဲ ပါမယ်။
လွှတ်တော်ထဲက အမတ် ၄၈ နေရာအကြောင်းလဲပါမယ်။
======
ဒီနေ့ရက်တွေရဲ့ နာရီတွေဟာ မြန်မာအတာသင်္ကြန်ကို အမှတ်ရစရာ အချက်အလက်တွေပါပဲ။ ကဗျာဆရာကြည်မောင်သန်းရဲ့ ကဗျာထဲကလိုပြောရရင် ဒီရက်တွေဟာ ပြက္ခဒိန်မှာအနီရောင်နဲ့
ပုံနှိပ်ထားတဲ့နေ့တွေပေါ့..။ ဒါပေမယ့် သူ့ကဗျာထဲကလို တနင်္ဂနွေတစ်ရက်ထဲတော့ မဟုတ်ဘူးလေ။
ရောက်ရှိနေရာအရပ်ဒေသရဲ့ ပြက္ခဒိန်ထဲမှာတော့ ဒီကာလတွေထဲ အနီရောင်နဲ့ ပုံနှိပ်ထားတဲ့နေ့တွေ ခြေချင်းလိမ်နေတယ်။ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကတော့ သူရဲ့ညနေခင်းမှာ ပလက်ဖောင်းပေါ်ထိုင်ပြီး ဖြတ်သွားဖြတ်လာလူတွေရဲ့ မျက်နှာတစ်ခုချင်းစီပေါ်က
အပြုံးတစ်ခုချင်းစီကို လိုက်ပြီးခံစားနေမိသတဲ့။ သူ့အဖို့တော့ စာအုပ်စင်လေးနားရပ်ပြီး ကဗျာတစ်တို၊ စာတစ်တိုဖတ်ဖို့ စဉ်းစားကာ သူ့ညနေတွေကို အသက်သွင်းနေမိတော့တာပါပဲ။
Mirror
၂၃-၀၁-၂၀၁၂
=======
Related Posts :
လရောင်ဖျောက်သောလမ်း
ညနေအိပ်မက်
ကူးစမ်းကွဲ့ငါး
လိုက်ရင်းပြေးရင်း ရှူဖွာတိုပစ်
လွမ်းအောင်ကူချွဲ
ခေါ်သံများ
အရိပ်သွင်ထင်နေဆဲများ
၂၃ ရက်၊ ဇန်န၀ါရီလ အထိမ်းအမှတ်အနေနဲ့ စာလေးတစ်တို၊နှစ်တို ချရေးမိတာပါ။ အမှတ်တရရေးတဲ့ ပိုစ့်က အပေါ်မှာ ပြီးသွားခဲ့ပေမယ့် တစ်လက်စတည်း ရေးခဲ့ဖူးတဲ့ပိုစ့်တချိုကို လင့်ခ်တွေချိတ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါတွေဟာ မကြေးမုံတစ်ယောက် သူ့အလွမ်းတွေကို စမ်းရေထဲမျှောခဲ့မိသမျှထဲက တချို့ဆိုပါတော့...း)
