ေခါင္းကုိက္ျခင္း

တဒိတ္ဒိတ္နဲ႔ ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္တုိ္င္တဲ့အထိ မေပ်ာက္ႏုိင္ေအာင္ ကုိက္ခဲေနတဲ့ က်ေနာ္႔ရဲ႕ ဦးေခါင္းထဲက ဦးေဏွာက္ကုိ ေဖာက္ထုတ္ျပီး တစ္ေနရာရာကုိသာလႊင့္ပစ္ခ်င္မိေတာ့တယ္။

က်ေနာ့္အခန္းေလးကမ်ား သိပ္ျပီးက်ဥ္းေမွာင္ေနလုိ႔လား..။

အသက္၀၀ရွဴလုိက္ရရင္ က်ေနာ္နဲနဲမ်ား သက္သာေလမလားဆုိတဲ႔ အေတြးနဲ႔ ေလသန္႔သန္႔ေလးရႏုိင္ဖို႔ အခန္းအျပင္ဘက္ကုိ က်ေနာ္ထြက္ရပ္မိတယ္..။

ေလက မုိးေငြ႕ပါတယ္..။ ျပင္းရွရွနဲ႔ အႏုဆံုးအလတ္ဆံုးေလကုိ က်ေနာ္ရွဴရႈိက္ခြင့္ရတယ္..။

က်ေနာ့္စိတ္ေတြအလုိလုိၾကည္ႏူးလာတယ္..။ ေခါင္းကုိက္တဲ့ေ၀ဒနာလဲ ခဏတာေတာ့ သက္သာသြား သလုိရွိတယ္..။ေခါင္းသိပ္မာလြန္းတဲ့က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူဘယ္ေလာက္ ေခါင္းကုိက္ ေနပါေစ၊ဘယ္တုန္းကမွ က်ေနာ့္လုိစိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ အလုိလုိေခါင္းကုိက္ေပ်ာက္သြားတဲ့အထိမေစာင့္ပါ။သူ႔အိတ္ထဲမွာ မပါမျဖစ္ပစၥည္းတစ္ခုအျဖစ္ ပါရာစီတေမာလ္ေတြ ကဒ္လုိက္၊ကဒ္လုိက္ ရွိေနတတ္သည္။

"ေဟ့ေရာင္..မင္းအဲ့ဒါေတြသိပ္မသံုးနဲ႔ကြာ" လုိ႔ က်ေနာ္ေျပာသင့္မွန္း သိေပမဲ့ က်ေနာ္ဘယ္တုန္းကမွ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ။ဘာလုိ႔ဆုိ အဲ့ဒိေခါင္းကုိက္တဲ့ေ၀ဒနာကုိ က်ေနာ္ကုိယ္ခ်င္းစာလု႔ိျဖစ္သည္။

စိတ္ျမန္တဲ့သူ႔အတြက္ အဲ့ဒီလုိနည္းလမ္းကအဆင္ေျပဆံုးျဖစ္သည္။ မဟုတ္ရင္ သူေခါင္းကုိက္လြန္းျပီး ေ၀့ပတ္ရမ္းတဲ့လူေတြထဲ က်ေနာ္ကထိပ္ဆံုးကပါလာမွာကုိ က်ေနာ္သိေနလုိ႔ျဖစ္သည္။

အစာအိမ္နာနဲ႔ အျမဲႏွစ္ပါးသြားေနရတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ သူ႔လုိအလ်င္အျမန္ေပ်ာက္ကင္းမယ္႔ ေဆးေတြလဲ မီွ၀ဲလုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ပါ။

ဘာေၾကာင့္က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခါင္းကုိက္တတ္ၾကမွန္းမသိပါ။ေခါင္းကုိက္ေရာဂါဟာ ကူးစက္ေရာဂါမဟုတ္ေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ တစ္စတစ္စနဲ႔ လူေစ့ေအာင္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အဲ႔ဒီေခါင္းကုိက္ေ၀ဒနာကုိ စတင္သယ္ေဆာင္လာခဲ့သူက က်ေနာ္ျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ေလာက္တုန္းက က်ေနာ္စတင္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေခါင္းကုိက္ေ၀ဒနာကုိ က်ေနာ္ျပန္လို႔ပင္္မစဥ္းစားခ်င္ပါ။ ခုျပန္ေတြးရင္ ခုတဒိတ္ဒိတ္ကုိက္လာသလို ခံစားရသည္။ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္လဲဆုိတဲ့ ေရာဂါ ဇစ္ျမစ္ကုိလုိက္ရွာရင္းကပဲ က်ေနာ္လဲ မ်က္မွန္ေလးတစ္လက္အေဖာ္ရလာခဲ့သည္။

ပံုမွန္ၾကည့္ေနက်ျဖစ္တဲ့ အမဲေရာင္ေက်ာက္သင္ပုန္းေနရာမွာ အျဖဴေရာင္အစားထုိးလာတာ၊ ေနာက္ျပီး အဲ့ဒီအျဖဴေရာင္ေပၚမွာ အနီေရာင္နဲ႔မွ လူ႔ေသြးေၾကာေတြ၊ကလီစာေတြကုိ ဆြဲျပတတ္တဲ႔ ဆရာမေၾကာင့္က်ေနာ္ေခါင္းကုိက္တဲ့ေ၀ဒနာရခဲ့တာလုိ႔ေျပာေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ မင္းငရဲၾကီးမယ္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက၀ုိင္းလုိ႔အျပစ္တင္ၾကသည္။

ခုေတာ့ သူတုိ႔လဲက်ေနာ့္ကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္ေလာက္ျပီဟု ထင္ပါသည္။က်ေနာ္ကေန စလုိက္တဲ့အဲ့ဒိေခါင္းကုိက္ေ၀ဒနာဟာ ခုဆုိက်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္စလံုးမွာ ကူးစက္ခံေနရျပီျဖစ္သည္။

သူတုိ႔ဆီကုိ အဲ့ဒိေရာဂါေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကျဖင့္ေခါင္းကုိက္ျခင္းနဲ႔ ေနသားက်ေနခဲ့ျပီ။ေ၀ဒနာက သက္သာလာတာမဟုတ္ပဲ ေ၀ဒနာကုိခံႏုိင္လာတာျဖစ္သည္။

အဂၤလန္နဲ႔စင္ကာပူ ကေန ဘြဲ႔လြန္ေတြယူျပီးျပီး လာတဲ့မိတ္ေဆြဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အသက္သာဆံုးနဲ႔လြယ္လင့္တကူအျဖစ္ဆံုးေဆးနည္းတစ္ခုက်ေနာ့္ကုိေျပာသည္။ မင္းေခါက္ကုိက္လာျပီေဟ့ဆုိတာနဲ႔ ေရေတြတစ္ပုလင္းျပီးတစ္ပုလင္းသာေသာက္ကြာ၊ ၿပီးရင္ အဲ့ဒိေသာက္သမွ် ျပန္သာထုတ္ပစ္လုိက္။

အဲ့လုိဆုိ မင္းသက္သာသြားလိမ့္မယ္ ..... မုခ် ..... လုိ႔ျဖစ္သည္။က်ေနာ္ စမ္းသပ္ၾကည့္ဖူးပါသည္။သူ႔နည္းကအတန္အသင့္ အဆင္ေျပပါသည္။

က်ေနာ့္မိခင္ကေတာ့ ၀မ္းတစ္လံုးေကာင္းလုိ႔ေခါင္းမခဲတဲ့...။"သားတုိ႔ေခတ္ပညာေတြ သင္တာလဲသင္ေပါ့။ဒါေပမယ့္ေရွးအယူလဲမပယ္ရဘူး။၀မ္းမွန္ေအာင္သာဂရုစုိက္"လုိ႔က်ေနာ္နဲ႔အဆက္အသြယ္ရတုိင္း ေျပာတတ္သည္။ ဒါေပမယ့္ မည္သုိ႔မွမသက္သာခဲ့ပါ။ က်ေနာ့္မိခင္ကုိေတာ့ ေခါင္းကုိက္တာ ေသေကာင္ေပါင္းလဲေရာဂါမဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္လုိ႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ က်ေနာ္ျပန္ေျပာခဲ့မိခဲ့သည္။

က်ေနာ့္ခ်စ္သူကေတာ႔ ေဆးလိပ္နဲ႔အရက္ကုိေလွ်ာ့ေသာက္၊ ေနာက္ျပီးညနက္နက္ထိ သိပ္မေနနဲ႔၊ အက်င့္ပ်က္သလုိ ေခါင္းကုိက္တာအဲ့ဒါေၾကာင့္ေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလားလုိ႔ သတိေပးဖူးပါသည္။

ဟုိတေလာဆီက က်ေနာ့္အိမ္နားကေစ်းေရွ႔မွာ မိတ္ေဆြေဟာင္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ျပန္ေတြ႔သည္။ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းသူကက်ေနာ့္လက္ကုိအားရပါးရဆြဲကုိင္ႏႈတ္ဆက္သည္။ အလုိက္သင့္ျပန္ႏႈတ္ဆက္လုိက္ရင္းက သူ႔လက္ေတြအလြန္ပူေနတာကုိ သတိထားမိလုိ႔ ေနထုိင္ေကာင္းရဲ့လားလုိ႔ က်ေနာ္ေမးၾကည့္သည္။သူက သူ႔ဦးေဏွာက္ထဲမွာ အၾကိတ္ေတြလုိ႔ ဓာတ္ကင္ကုထံုးနဲ႔ ခုေနေနရသည္လုိ႔ေျပာေတာ့က်ေနာ္ ေခါင္းနားပန္းၾကီးသြားမိတာ ၀န္ခံရပါမည္။

က်ေနာ္ ေတြးၾကည့္မိပါသည္။ က်ေနာ္သိသေလာက္နဲ႔တင္ က်ေနာ္႔ေဘးမွာ ေခါင္းကုိက္တဲ႔ လူငယ္ေတြ က်ေနာ္အပါအ၀င္ သံုးေယာက္ရွိသည္။

က်ေနာ့္လုိ လူငယ္ေတြဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေခါင္းကုိက္ေနၾကသလဲလို႔ ေတာင္ေတာင္အီအီ က်ေနာ္ စဥ္းစားၾကည့္ေနမိတာျဖစ္သည္။

ေခါင္းတစ္လံုးဆုိတာ ေခါင္းကုိက္ေနရံုနဲ႔ဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွအနက္အဓိပၸါယ္မရွိဘူးလုိ႔ က်ေနာ္ထင္ပါသည္။

ဒါဆုိက်ေနာ့္ေခါင္း၊သုိ႔မဟုတ္ ဦးေဏွာက္ ... အတူတူပါပဲေလ ...။ အဲ့ဒါကလဲ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ ဦးေဏွာက္ေပါ့..။

က်ေနာ္႔လိုဘဲ ေခါင္းကုိက္ေနတဲ့လူငယ္ေတြကေရာ...။ က်ေနာ္ကလြဲျပီး တျခားလူေတြကုိ က်ေနာ္ မည္သုိ႔မွ် ထင္ျမင္ခ်က္မေပးခ်င္ပါ။ ေပးဖုိ႔လဲက်ေနာ္႔မွာ ခြန္အားမ႐ွိပါ။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္.. မနက္ျဖန္ မနက္မုိးလင္းရင္ အဆင္ေျပေအာင္ အရင္းထိေရာက္ေနတဲ့ ေဆးေပါ့လိပ္တုိကို လက္ထဲကပစ္ထုတ္ျပီး၊ ေရေအးေအးတစ္ခြက္ေသာက္လုိ႔၊ အခန္းထဲ ျပန္၀င္ျပီး က်ေနာ္အိပ္သင့္ျပီ။

ဒါမွ ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ က်ေနာ့္ေခါင္းေတြကြဲထြက္ မသြားႏုိင္ဘူးလုိ႔ က်ေနာ္အာမ မခံရဲပါ။

က်ေနာ္ေခါင္းေတြကြဲထြက္မသြားခင္ ခုလုိအရည္မရ အဖတ္မရေတြစဥ္းစားေနမိတဲ့ က်ေနာ္ေခါင္းကုိ ေခါင္းဦးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေပၚတင္ျပီး အနားေပးလုိက္ပါဦးမည္.။