ဒီျမိဳ႕ေလးရဲ့ ဒီလမ္းေလးေပၚမွာက်မဘယ္ႏွစ္ေခါက္စက္ဘီးစီးခဲ့ျပီးျပီလဲ။ခုတခါဟာဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္စီးျခင္းလဲ။
က်မ မမွတ္မိႏုိင္ေတာ့၊ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိ က်မျပန္ေတြးၾကည့္ေနမိတယ္။က်မရဲ့ လက္စြဲေတာ္
Hokaido စက္ဘီးေလးကေတာ့သူ႔သခင္ျပန္လာတာျမင္တာနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတယ္လုိ႔ က်မထင္တယ္…။
အဲ့ဒိစက္ဘီးေလးကုိ ေကာက္နင္းျပီး က်မထြက္လာခဲ့တာ။ေနာက္ျပီး က်မေမာင့္ကုိဒီနားလမ္းမေလးေဘးမွာ
ထုိင္ျပီးေမွ်ာ္ေနခဲ့တာ။ဒီလမ္းေလးရဲ့ေဘးကအျပိဳင္ရထားလမ္းတစ္ခုရွိတယ္။က်မထုိင္ေနစဥ္အတြင္းေတာ့
ဘယ္ရထားမွသြားတာမေတြ႕ေသးဘူး၊ဘယ္ကားမွလဲ သြားတာမေတြ႕ေသးဘူး။အဲ့ဒိေလာက္ထိတိတ္ဆိတ္ျငိမ္
သက္တဲ့လမ္းကေလး။
ဒီလမ္းေလးကုိပဲ ကားေတြက ျဖတ္သန္းသြားလာၾကတယ္။ျမိဳ႕ေလးကုိေတာ့ ေကြ႕ေရွာင္သြားတတ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ပဲဒီျမိဳ႕ေလးဟာအရာရာမွာေနာက္က်ေနတတ္တာလားရယ္လုိ႔ က်မေတြးမိေသးတယ္…။
ဘာပဲေျပာေျပာ ခုက်မအဲ့ဒိလမ္းေလးေပၚမွာ ေရာက္ႏွင့္ေနခဲ့ျပီ။အဲ့ဒိလမ္းေလးဟာ ဒီျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လံုးရဲ့ အေခ်ာမြတ္ဆံုးလမ္းအပုိင္းလုိ႔ေျပာရင္လဲရတယ္။လမ္းေဘးမွာ စီစီရီရီေပါက္ေနတာက ကုကၠိဳလ္ပင္ေတြ….။
ကုကၠိဳလ္ပင္ေတြရဲ့သက္တမ္းကရာေက်ာ္ေနျပီ။တခ်ိဳ႕အပင္ေတြကေညာင္ပင္ေတြျမိဳတာခံေနရရွာတဲ့အပင္ေတြေပါ့။
ဒါလဲသိပ္အံ့ၾသစရာေကာင္းတာပဲ။အသက္ရာေက်ာ္ျပီးေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္လက္ႏွစ္ဘက္ဖက္စာေလာက္ရွိတဲ့
ဒီအပင္ၾကီးေတြကုိဘာမွမဟုတ္တဲ့အေစ့ေလးတစ္ေစ့ကေန ၀ါးျမိဳပစ္လုိက္တာ….။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကုကၠိဳလ္ရြက္ေတြနဲနဲလာျပီး၊ေညာင္ရြက္ေတြက အစားထုိးေနရာယူလာတာ….။
ေနာက္ဆံုးပင္စည္ေတြေရာ…အရြက္ေတြေရာ..အားလံုးဘာမွမက်န္ေအာင္ ကုကၠိဳလ္ပင္္ဘ၀ကေန
ေညာင္ပင္ဘ၀ေရာက္သြားရတာေလ…။
ကုကၠိဳလ္ပင္တန္းေတြရဲ့ခပ္လွန္းလွန္းမွာေတာ့ ၀ါတစ္ကြက္၊စိမ္းတစ္ကြက္၊ျပာတစ္ကြက္နဲ႔ စပါးခင္းေတြ...
တခ်ိဳ႕ေကာက္လိႈင္းသိမ္းေနတဲ့လယ္သူမေတြရဲ့စကားသံေတြကလဲ က်မဆီကုိခပ္သဲ့သဲ့ပဲလာရိုက္ခတ္တယ္…။
ေလတင္ေလေအာက္မုိ႔ ထင္ရဲ့။သူတုိ႔စကားသံေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ပီပီသသၾကားေနရတယ္။
ဟဲ့ အဲ့ဒါေဒၚအ၀ွာရဲ့သမီးေလဟယ္..။ဟုိမုဆိုးမေလဟယ္။အယ္..နင္ကလဲ သူ႔အစ္ကုိက ဟုိသူေဌးသမီးနဲ႔ ယူလုိက္တာေလဟယ္၊ဘာၾကာေသးလုိ႔လဲ။အံမယ္ေလး အပုိင္ေနာ္၊အပုိင္၊မပုိင္ရင္ျခင္ေတာင္
ရိုက္တဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး ေအးေလ အဲ့ဒါသူ႔ညီမေလ၊အငယ္ဆံုး၊အငယ္ဆံုး၊
ေအးသူ႔ညီမက်ေတာ့ ဥထားတာေလ…။
ရန္ကုန္မွာေနတယ္။ဒါခုခဏျပန္လာတာေနမွာ။မသိဘူး၊ဘာေတြလုပ္ေနလဲေတာ့ ငါလဲမသိဘူး။
သူ႔မေအၾကီးကလဲ ေမးရင္ဟုိလုိလုိဒီလုိလုိျဖစ္ေနတတ္တာေလ။ခဏ၊ခဏေမးေတာ့လဲမၾကိဳက္ဘူးေတာ္ေရ့ သိလား။
အုိ ေတာ္ပါေတာ့။ေမးခ်င္ရင္က်မလာေမးပါေတာ့လား။က်မဘာေတြလုပ္ေနလဲ။ဘာေတြရည္ရြယ္ထားလဲဆုိတာ
က်မရွင္တုိ႔ေကာင္းေကာင္းသိေအာင္၊နားလည္သြားေအာင္ေျဖရွင္းေပးႏုိင္တာေပါ့။ရွင္တုိ႔ကဘာလုိ႔က်မအေမ
ကုိမွ သြားေမးရတာလဲ။က်မအေမကုိ အဲ့ဒိနည္းနဲ႔ေတာ့ မႏွိပ္စက္ၾကပါနဲ႔။က်မအေမက ဘယ္သူ႕အေပၚမွာမွ
မေကာင္းၾကံစည္မႈမရွိခဲ့ဘူး။က်မအေမက တကယ့္အရုိးခံနဲ႔ ေတာသူၾကီးပါ။ရွင္တုိ႔လုိပဲလယ္ထဲမွာေန၊
လယ္ထဲမွာပဲၾကီးျပင္းလာခဲ့တာ။ဒါေပမယ့္ က်မအေမကရွင္တုိ႔လုိ သူမ်ားအေၾကာင္းကုိ အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး
မေျပာပါဘူး။သူကုိယ္တုိင္လဲ မေျပာဘူး၊သူမ်ားလာေျပာရင္လဲ အားမနာတမ္းေအာ္လႊတ္တတ္တာ။
ကြမ္းေလးတျမံဳ႕ျမံဳ႕နဲ႔ က်မအေမကုိ ဒီအတုိင္းေလးပဲ က်မကေအးေအးေဆးေဆးေနေစ့ခ်င္တာပါ။ရွင္တုိ႔ရဲ့ အဲ့ဒိလုိ အရည္မရ၊အဖတ္မရစကားေတြနဲ႔ေတာ့ က်မအေမကုိစိတ္ဆင္းရဲမခံႏိုင္ဘူးေနာ္။ဒါေပမယ့္ ဒီစကားေတြက
က်မစိတ္ထဲက ေျပာေနမိတာေတြပါ။တကယ့္အျပင္မွာေတာ့ က်မဘာမွမေျပာႏုိင္ဘူး။
က်မေမွ်ာ္ေနတယ္။သူ႔ကုိ၊သူခုထိေပၚမလားေသးဘူး၊ခဏေနရင္ အေနာက္ရုိးမဆီကုိေန၀င္ျပီး အေမွာင္
ေရာက္လာေတာ့မယ္။ေမာင္ေရ..ငါအဲ့ေလာက္ေမွာင္တဲ့အထိေတာ့ နင့္ကုိေစာင့္ႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူးေနာ္။
နင္ခုလာမွ ငါတုိ႔ေတြ႕ရမယ္။နင္ခုလာမွငါတုိ႔ခဏေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ စက္ဘီးတူတူစီးရမွာ၊နင္လာေတာ့ လာမွာပါေနာ္။
ငါနင့္ကုိဆက္ေမွ်ာ္ခ်င္ေနေသးတယ္ေမာင္။
ဒါေပမယ့္ ငါေတြးပူေနမိေသးတယ္။
နင္ေရာက္လာတဲ့အေၾကာင္း၊ေနာက္ျပီး နင္နဲ႔ငါ စက္ဘီးကုိယ္စီနဲ႔ ဒီလမ္းေလးေပၚမွာေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန
္စီးေနၾကတဲ့အေၾကာင္း၊ေမွာင္ရီျပိဳးျပၾကေတာ့မွ ငါတုိ႔လမ္းခြဲသြားတဲ့အေၾကာင္း၊သူတုိ႔ေတြ တစ္ျမိဳ႕လံုးတစ္ရြာလံုး
အႏွံ႔ လုိက္ေျပာၾကလိမ့္ဦးမယ္။ငါ့အေမဆီကုိေတာ့အဲ့ဒိစကားက ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ျပီးမွေရာက္သြား
လိမ့္မယ္။ေမာင္…ငါနင့္ကုိခုခ်ိန္မွာ တကယ္ေတြ႕ခ်င္ေနတယ္ဟာ။ငါ့မွာ နင့္ကိုေျပာစရာစကားေတြနဲ႔ ရင္တစ္ခုလံုးလဲပြက္ပြက္ညံေနျပီေမာင္ရဲ့။ငါနင့္ကုိေျပာျပခ်င္တယ္။ငါ့အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္း၊ငါ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
အေၾကာင္း၊ငါဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းေတြအေၾကာင္းေလ.........။ဒါေပမယ့္ ....................။ငါ့အနာဂတ္ကုိ
ငါမပုိင္တဲ့အေၾကာင္း၊အရင္တုန္းကငါလွမ္းသမွ်ေျခလွမ္းေတြကုိ ခရီးေရာက္ကုိေရာက္ရမယ္လုိ႔ငါရူးသြပ္ခဲ့တာ
ေတြကတကယ္တမ္းက်ေတာ့ျဖစ္မလာႏုိင္ေသးတဲ့အေၾကာင္း…..ဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊အဲ့ဒိအေၾကာင္းေတြ ငါေျပာျပ
ခ်င္တယ္။အဲ့ဒိအခါက်ရင္ ငါအျမဲဆရာလုပ္တာခံရေနက် နင္က ငါ့ညာဘက္နားရြက္ကုိခပ္နာနာေလးျဖစ္သြား
ေအာင္ဆြဲလုိက္ျပီးမွနင္က သိပ္ေလာဘၾကီးျပီး သိပ္ေလာတာကုိးလုိ႔ ေျပာဦးမယ္ေနာ္။
ေျပာေနက်အဲ့ဒိႏွစ္သိမ့္စကားကုိပဲ နင္ကထပ္ခါတလဲလဲေျပာလြန္းရင္လဲ ငါကမၾကိဳက္ျပန္ဘူး၊ငါကတစ္ခါ
ျပန္လာတုိင္းတစ္ခါ အသစ္အသစ္ေသာမေက်နပ္မႈ၊ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြနဲ႔ တုန္ရီေနသေလာက္ နင္ကေတာ့
တခါလာလဲဒီစကား၊တခါလာလဲ ဒီစကားပဲ နဲ႔ႏွစ္သိမ့္လြန္းေတာ့ငါစိတ္တုိတာေပါ့ေမာင္ရယ္။ငါအျပစ္တင္ရင္
ေတာ့ ငါကနင့္လုိမွစကားမတတ္တာ ငယ္ရယ္လုိ႔..နင္ခပ္ေလးေလးညည္းညဴဦးမယ္........။ဒါေပမယ့္
ငါကအဲ့ဒိမရိုးႏုိင္တဲ့စကားေလးကုိပဲ နားေထာင္ခ်င္လုိ႔ နင့္ကုိေစာင့္ေနခဲ့တာေပါ့ေမာင္။
နင္ျမန္ျမန္လာပါေတာ့ေနာ္။ငါ ဒီမိန္းမၾကီးေတြရဲ့ စကားသံကုိလဲ ထပ္ျပီးမၾကားႏုိင္ေတာ့ဘူးေမာင္။
စိတ္ညစ္လာျပီ။သူတုိ႔ကေတာ့သူတုိ႔ေျပာတာေတြငါမၾကားေလာက္ဘူးထင္လုိ႔ ေျပာၾကတာေနမွာ။ငါကသူတုိ႔ေလ
ေအာက္ကဆုိေတာ့ ငါအကုန္ၾကားေနရတယ္ေလေမာင္…။ေၾသာ္ေနာက္ျပီးေတာ့ ေမာင္ေရ..ငါနင့္ကိုေမးဦးမယ္။
ငါ့အေမကုိ ငါဘယ္လုိစကားလံုးေတြနဲ႔ ငါ့အေျခအေနကုိနားလည္ေအာင္ေျပာရမယ္ဆုိတာနင့္စိတ္ကူး
အၾကံဥာဏ္ေလးတစ္ခုေလာက္ငါသိခ်င္တယ္ေမာင္။
ေဟာ ေတြးရင္းကပဲ ေမာင္လာေနျပီ။အင္း..ခုမွ ေမာၾကီးပန္းၾကီးနဲ႔…စက္ဘီးကုိနင္းခ်လာလုိက္တာ၊
ငါ့အနားေရာက္လာေတာ့မွ
"ေဟ့ ငါေနာက္က်ေနတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ဘာလုိ႔အေစာၾကီးလာေစာင့္ေနရတာလဲ..၊
တစ္ေယာက္ထဲရယ္..ေစာေစာလာမယ္ဆုိလဲအိမ္ကုိ၀င္ေခၚလုိက္တာမဟုတ္ဘူး"တဲ့၊
" ေအာ္ေမာင္ရယ္ နင္က နင့္စီးပြားေရးနဲ႔ေလ။ငါလာေခၚလုိက္လုိ႔မွ နင့္ေဖာက္သည္ေတြလြတ္ကုန္ရင္ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ"ဆုိေတာ့ "အံမယ္ ..မယ္မင္းၾကီးမ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရန္ကုန္က ေလသံေတြ ရန္ကုန္မွာပဲ
ထားခဲ့ပါဗ်ာ၊က်ဳပ္တုိ႔ဆီေတာ့ သယ္မလာပါန႔ဲ" တဲ့။"က်ဳပ္တုိ႔ဆီမွာ အခ်ိန္ကေဖာေဖာသီသီပါပဲ" တဲ့။
အဲ့ဒိေမာင္ကေလ..က်မကုိခနဲ႔ဖုိ႔ စကားကုိဆုိ သိပ္ျပီးနားေထာင္ေကာင္းေအာင္ေျပာတတ္ေတာ့တာ။
အေျပာခံရေပမယ့္ နားခံသာေအာင္လဲ သူပဲေျပာတတ္ပ့ါကြယ္။" ေအးပါ ေမာင္ရယ္…ငါတစ္ေယာက္ထဲ
ထုိင္ေနခ်င္တာေၾကာင့္လဲပါပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ငါ၀င္မေခၚခဲ့ေတာ့တာ " ဆုိေတာ့မွ သူျပံဳးလာတယ္။
ေနာက္ျပီးေတာ့ စက္ဘီးေပၚကခုမွဆင္းဖုိ႔သတိရသလုိနဲ႔ ျပာျပာသလဲဆင္းပီး စက္ဘီးကုိဒီအတုိင္း
ကုကၠိဳလ္ပင္ၾကီးေဘးမွာ မွီရပ္ထားလုိက္တယ္။"ေမာင္" ….က်မတခ်က္ေခၚလုိက္တယ္။
"ေျပာ…ဘာေတြျဖစ္လာခဲ့ျပန္ျပီလဲ " တဲ့…။"ငယ့္မ်က္လံုးေတြက ပုိျပီးေၾကာင္စီစီျဖစ္လာတယ္ေနာ္..တဲ့။
ဘာလဲ ညတုန္းကျပန္လာခါနီးကုိ အေတြးနယ္ခ်ဲဲ႕ျပီးေကာင္းေကာင္းမအိပ္ခဲ့ရဘူးလားတဲ့။ေျပာေတာ့ ေမာင္ရယ္၊
နင္က ငါ့အေၾကာင္းအကုန္သိျပီးသားပဲ။နင္ေျပာျပီးရင္ေတာ့ ငါေျပာခ်င္တာေလးေတြေျပာပါရေစေနာ္။
ျငိမ္သက္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာျပီးေတာ့ က်မစိတ္ကူးထားတဲ့၊က်မရဲ့အေမာေတြကုိဖြင့္ခ်လုိက္ျပီးျပီ။က်မမွာ ေျပာစရာစကားေတြကုန္သြားခဲ့ျပီ။ေမာင္က သက္ျပင္းရွည္ၾကီးတစ္ခုကုိ က်မမသိေအာင္တုိးတုိးေလး
မႈတ္ထုတ္လုိက္တာကုိ က်မၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားလုိက္မိတယ္။
နင္အဲ့လုိသက္ျပင္းရွည္ၾကီးခ်လုိက္တာရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြရွိေနမလဲ။ေတာ္ျပီ ငါဆက္မစဥ္းစား
ခ်င္ေတာ့ဘူး။ခြင့္လႊတ္ပါ...ေမာင္..။ငါကနင့္အတြက္ ဘယ္တုန္းကမွ မစဥ္းစားေပးႏုိင္ခဲ့ေသးဘူးေနာ္။
အဲ့ဒါကုိနားလည္ေပးတဲ့အတြက္လဲငါေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္၊နင္ကေလ ဘယ္တုန္းကမွ နင့္အတြက္ဆုိတာမ်ိဳး
ငါ့ဆီမွာမေတာင္းဆုိခဲ့ဘူးေနာ္။နင္က နင့္ဘ၀နဲ႔နင္ အဆင္ေျပေအာင္ေနတယ္တယ္။နင္လုပ္ႏိုင္သေလာက္
္လုပ္တယ္။နင္ငါ့ကုိ ခဏခဏေျပာသလုိပဲ၊ငါ့လုိမ်ိဳးလဲနင္ကေလာဘမၾကီးဘူး၊အိပ္မက္အၾကီးၾကီးေတြလဲ
မမက္ဘူး။ဒီျမိဳ႕ေလးမွာနင္ေနခဲ့တယ္။နင္က ဘယ္ရာဇ၀င္မွာမွ၀င္မပါခ်င္ဘူး။
နင္က ငါ့ကုိေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ငါက နင့္ဆီျပန္လာမယ္ေျပာျပီး နင့္နဲ႔ေ၀းရာကုိ သြားမွန္းမသိ၊သြားမွန္းမသိသြားေနခဲ့မိတယ္...။ဒါေပမယ့္နင္ကေတာ့ငါ့ကုိ ခုခ်ိန္ထိေဖးမတုန္း၊ခုခ်ိန္ထိ
အၾကံေကာင္းေတြေပးတုန္း...။ခုခ်ိန္ထိနင့္ရင္ခြင္က ငါ့ကုိေႏြးေထြးေစတုန္းပဲ....။
နင့္ကုိေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာဖုိ႔ ငါ့ပါးစပ္ေတြက ေစးကပ္ေနၾကတယ္။နင္ကလဲၾကိဳက္မွာ
မဟုတ္ဘူးေလ။ေသခ်ာတဲ့စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ငါနင့္ကုိေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။အဲ့ဒါက ငါနင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ
ခြဲမသြားဘူးဆုိတာပဲ။ခုခြဲေနရတာကလဲ အခိုက္အတန္႔ေလးပဲလုိ႔ ငါေျပာခ်င္ေသးတယ္။ဒါေပမယ့္
အဲ့ဒိအခုိက္အတန္႔ေလးေတြက ဘယ္ေလာက္ထိၾကာသြားမလဲဆုိတာေတာ့ ငါလဲမသိေသးဘူး။သိလဲမသိခ်င္ဘူး
ေမာင္ရယ္။နင္လဲ မသိခ်င္ပါနဲ႔….။
**********************************
ကဲေမာင္ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္…မုိးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္၊အေမစိတ္ပူေနလိမ့္မယ္ ဆုိေတာ့ နင္ကခပ္ယဲ့ယဲ့ေလးျပံဳးတယ္။
နင့္အျပံဳးကုိ ငါမုိ႔လုိ႔ ဖမ္းမိလုိက္တာ၊တျခားသူတစ္ေယာက္ဆုိသိမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။ဟင့္အင္းနင္အဲ့လုိမျပံဳးပါနဲ႔
ေမာင္ရယ္..ေနာ္..။ငါေတာင္းပန္တယ္ေလေနာ္..လုိ႔က်မစိတ္ထဲကေျပာလုိက္မိတယ္။ေမာင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ
စက္ဘီးနားကုိသြားရပ္လုိက္ျပီး " ျပန္မယ္ေလ..လာ ငါလုိက္ပို႔မယ္ "တဲ့…။
"ေမာင္..တစ္ေန႔ေန႔က်ရင္ေတာ့ ခုနင္လုိက္ပုိ႔မယ္အိမ္ကုိ နင့္ကုိအပါ ငါေခၚသြားမယ္သိလား၊အဲ့အခါက်မွ နင္ရွက္မေနရဘူးေနာ္…."လုိ႔က်မစိတ္ထဲကပဲေျပာလုိက္မိတယ္။
*******************************
သူက က်မနဖူးျပင္ကုိ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ခပ္ဖြဖြေလးထိကပ္လုိက္တယ္..။ေနာက္ျပီးေတာ့မွ ေလသံသဲ့သဲ့နဲ႔...........
စိတ္ခ်ပါငယ္…ငါ...အဲ့ဒိရက္ကုိ ေစာင့္ေနခဲ့တာ..၇ႏွစ္ေက်ာ္သြားခဲ့ျပီေလ…ဘာလုိ႔ဆက္မေစာင့္ႏိုင္ရမွာလဲတဲ့…။
*****************************
ဆံုးခမ္းတုိင္ေအာင္ ဖတ္ေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။က်မေမွ်ာ္ေနတာက ေ၀ဖန္အၾကံေပးတဲ့စကားသံမ်ားပါ။
အားမနာ၊ပါးမနာေ၀ဖန္ခဲ့ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။
Friday, January 09, 2009
« Newer Post
Older Post »
9 Responses to “ေခါင္းစဥ္မရွိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားအေၾကာင္း”
နင္က ငါ့ကုိေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ငါက နင့္ဆီျပန္လာမယ္ေျပာျပီး နင့္နဲ႔ေ၀းရာကုိ သြားမွန္းမသိ၊သြားမွန္းမသိသြားေနခဲ့မိတယ္...
ေနာက္ဆံုးက် သြားတဲ့သူကပဲ ပိုနာက်င္ရလိမ့္မယ္ထင္တယ္..
အစ္မ အျဖစ္မွန္ေတြလားဟင္။ တခါတေလမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြအတြက္ ရင္းလိုက္ရတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဟာသိပ္တန္ဘုိးႀကီးေၾကာင္းသိပ္ၾကာလာမွ သိလာတတ္တယ္။
ညီမငယ္
မဆံုးေသးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ကုိ လာခံစားျဖစ္ပါတယ္။
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ဆုိရင္လည္း
အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာပါေစ
နီးစပ္ႏုိင္ဖုိ႔ကုိ ဆႏၵျပဳပါတယ္။
http://winzaw-mdy.blogspot.com
ေစာင့္စားရတဲ့ ရက္ေတြ ျမန္ျမန္ကုန္ဆံုးၾကပါေစ...
မmirror
ဖတ္လို႔သိပ္ေကာင္းတယ္။ အစီအစဥ္ေလးလည္းက်တယ္ ေရးထားတာ။ ဘာမွသိပ္မသိေပမယ္႔ အားမနာပါးမနာေ၀ဖန္ႏိုင္တယ္ ဆိုလို႔ ပိုေကာင္းတာေလးကိုနည္းနည္းေျပာခ်င္တယ္။
"ေျပာေနက်အဲ့ဒိႏွစ္သိမ့္စကားကုိပဲ နင္ကထပ္ခါတလဲလဲေျပာလြန္းရင္လဲ ငါကမၾကိဳက္ျပန္ဘူး၊ငါကတစ္ခါ
ျပန္လာတုိင္းတစ္ခါ အသစ္အသစ္ေသာမေက်နပ္မႈ၊ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြနဲ႔ တုန္ရီေနသေလာက္ နင္ကေတာ့
တခါလာလဲဒီစကား၊တခါလာလဲ ဒီစကားပဲ နဲ႔ႏွစ္သိမ့္လြန္းေတာ့ငါစိတ္တုိတာေပါ့ေမာင္ရယ္။ငါအျပစ္တင္ရင္
ေတာ့ ငါကနင့္လုိမွစကားမတတ္တာ ငယ္ရယ္လုိ႔..နင္ခပ္ေလးေလးညည္းညဴဦးမယ္........။ဒါေပမယ့္
ငါကအဲ့ဒိမရိုးႏုိင္တဲ့စကားေလးကုိပဲ နားေထာင္ခ်င္လုိ႔ နင့္ကုိေစာင့္ေနခဲ့တာေပါ့ေမာင္။"
အဲဒီမွာေလ.. မၾကိဳက္ျပန္ဘူးဆိုျပီး ေနာက္ဆံုးမွာ အဲ႔စကားကိုေစာင့္ေနတာပါလို႔ ေရွ႕ေနာက္ နည္းနည္းေလးလြဲေနလားလို႔။ ထင္တာေျပာတာ။ အစ္မခံစားခ်က္ကိုေရးတာ သားေတာ႔သိပါဘူး။ ဖတ္လို႔တကယ္ေကာင္းပါတယ္။
ျပီးေတာ႔ အစပိုင္းတုန္းက ကိုယ္ကေနေဖာ္ျပတဲ႔ ထုတ္ေဖာ္ဖြင့္ဆိုေရးနည္းနဲ႔ ေျပာသြားျပီး ေနာက္ပိုင္းေရာက္လာေလ ေမာင္ဆိုတဲ႔သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ တိုက္ရိုက္စိတ္ထဲကေျပာလာေလေလ ခံစားရတယ္။ အျမင္ကိုေျပာတာပါ.. စိတ္ဆိုးမယ္ေတာ႔ထင္ေပါင္.. ကြိကြိ.. းD
အမ...စိ္တ္ေတာ့မဆိုးနဲ့ေနာ္။အမေရးတဲ့ပံုစံက ဂ်ဴးပံုစံျဖစ္ေနသလိုပဲ။ေမာင္ဆိုတဲ့ အသံုးအႏွုန္းေျကာင့္လုိ့ သမိးထင္တာ။
ခုမွပဲ နံမယ္လွလွေလး ရေတာ့တယ္။ မေၾကးမံု
ရသေလး တပုဒ္ကို အရသာ ခံပီးဖတ္သြားပါတယ္။ ခံစာဖုိ႕ ႏွလံုးသားကေတာ့..နဲနဲ ရင့္ေနပီ။
ဘန္နာ က..နန္းညီ ဒီဇိုင္းေလးကိ သေဘာက်ေၾကာင္း..နန္းညီကို ေျပာေပးပါ.
ညီညီ..ဟုတ္ပါ့..ကုိယ္ပဲနာက်င္ရမယ္..ထင္တာမဟုတ္ဘူး။တကယ္ျဖစ္ေနတာပဲ။
ေမ့သမီးေရ..အျဖစ္မွန္လားဆုိေတာ့ အမွန္ျဖစ္ေပါ့ေလ.။
ကုိ၀င္းေဇာ္ၾကီးနဲ႔ ကုိေအာင္သာငယ္....ေက်းဇူးတင္ခ်င္တယ္။ခုေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး။ေနာက္မွ။
ေမာင္ေလး Craton..ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိေၾကာင္းပါ..။စိတ္ကဘာေၾကာင့္ ဆုိးရမွာတုန္း..။
နာမည္မေဖာ္လုိတဲ့ Anonymous ေရ..
သိပ္ဟုတ္တာေပါ့.ေမာင္အသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္တင္မဟုတ္ပါ။ဒါမဲ့ ဂ်ဴးပံုစံေပါက္ေနတယ္လုိ႔ မႏႈိင္းယွဥ္ခံ၀့ံပါ။ကုိယ္က ဘာမွမဟုတ္ေသးဘူး။
အစ္မေက..ညီညီ့ကုိေျပာလုိက္ပါ့မယ္။။
ညီမလဲ အစ္မလုိရင့္ေအာင္ၾကိဳးစားေနပါတယ္။
အမွန္ေတြ ေရးေနတာလား
Post a Comment