Monday, June 28, 2010

ၾကယ္လြဲမုိး(တုိးေႏွာင္မုိး)

အေ၀းကုိစီးဖုိ႔
ျမစ္ရဲ့ေျခအစံုကို ေတာင္းပန္
ေကာင္းကင္တစ္ခုျပီးတစ္ခု ဖတ္ခဲ့။
ဘယ္ေတာ့မ်ား ၾကယ္ကုိစုိေအာင္ ရြာမွာလဲ
စၾကာ၀ဠာ က်စ္ဆံျမီးထဲ
ပြင့္ခ်င္တုိင္းပြင့္
လွခ်င္တုိင္းလွ ၾကယ္မေလးေရ...
ငါ့ေကာင္းကင္ လက္တစ္ဆံုးေတာင္
မင္း ပုန္းေနတုန္းပဲလားကြယ့္
အာသီသေတြသာ ရွိျပီး
သင္ယူလုိ႔ မရတဲ့မုိးဟာ ငါပဲေပါ့။

တုိးေႏွာင္မုိး

ဆုိဒ္ဘားမွာ တင္ထားျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာျပီမုိ႔ ဘေလာ့လည္မိတ္သဟာမ်ားလဲ ဒီကဗ်ာကုိ ရင္းႏွီးႏွင့္ျပီးသား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ကဗ်ာအသစ္လဲ လဲခ်င္၊အေဟာင္းလဲ မျပစ္ရက္... ဘာလုပ္ရမယ္မွန္းမသိနဲ႔.. လူက ဒြိဟျဖစ္ေနမိပါေသးတယ္။ ဒီကဗ်ာကုိ တန္ဖုိးထားမိေစတဲ့ အျခားေသာအေၾကာင္းခ်င္းရာမ်ားလဲ ရွိေနေသးတဲ့အတြက္ ဘေလာ့မွာ အမွတ္တရ သိမ္းထားလုိက္ပါတယ္။

စကားစပ္ျပီးေျပာရရင္ သေရေခတၱရာျမိဳ႕သား ကဗ်ာဆရာတုိးေႏွာင္မုိးရဲ့ ကဗ်ာေတြကုိ ကေလးဘ၀ထဲက စြဲလန္းခဲ့မိခဲ့တယ္။မွတ္မွတ္ရရ သူနဲ႔အတူ စာေရးဆရာမ ေသြး(စစ္ကုိင္း) လဲပါတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္တအုပ္ ဖတ္ဖူးရဲ့။ "သက္ျပင္းမႈတ္သံ တဟူးဟူး" ဆုိတဲ့အသံုးကုိ တအားသေဘာက်လြန္းလုိ႔ ခုထိ စြဲေနတာ။အဲ့ဒီ စကားလံုးက သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ေယာက္ ေရးတာပါပဲ။ဘယ္သူလဲသာ မသိတာ။

မွတ္မိခ်င္တာေတြကုိသာ မွတ္မိတတ္ျပီး မမွတ္ခ်င္တာေတြကုိ အကြက္လုိက္၊အကြက္လုိက္ ေမ့သြားတတ္တဲ့ အက်င့္က ဘယ္ကဘယ္လုိ ကုိယ့္ဆီ တိတ္တဆိတ္၀င္ေရာက္ခဲ့သလဲ မသိပါဘူး။
ဒါကစကားခ်ပ္။ း)

Tuesday, June 22, 2010

အခ်စ္၏ မီးခုိးတန္းမ်ား

တံဆိပ္နားထိေလာင္ကၽြမ္းျပီးျဖစ္တဲ့ လက္ထဲကစီးကရက္ကုိ ေသခ်ာၾကည့္လုိက္မိတဲ့အခါ ႏွေျမာသလုိခံစား ရသည္။ကုန္သြားတဲ့ေဆးလိပ္ကုိ ႏွေျမာတာလား၊နစ္ကုိတင္းေတြ၀င္သြားလုိ႔ အထုိက္အေလ်ာက္ ေလ်ာ့ပါးသြား ႏုိင္ေခ်ရွိတဲ့ သူ႔အဆုတ္က်န္းမာေရးကုိ ႏွေျမာတာလား။

ရွဴသြင္း၊မႈတ္ထုတ္ထားေသာ မီးခုိးေငြ႕အခ်ိဳ႕က ေလႏွင့္အတူခပ္ေ၀းေ၀းထိလုိက္ပါ ေပ်ာက္ရွသြားသည္။ကုိယ့္ အနားမွာတုန္းက မီးခုိးေငြ႕ေတြက အျဖဴလုိလုိ၊ခဲလုိလုိအေရာင္၊ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ့အစိမ္းေရာင္လုိ။ ခဏေနေတာ့ လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။တခ်ိဳ႕မီးခုိးေငြ႔မ်ား ကုိယ့္ဆီသုိ႔ ျပန္လာၾကသည္။မ်က္လံုးထဲ၀င္လာ မွာစုိးျပီး ေမွးစင္းထားလုိက္မိသည္။

"စီးကရက္ကုိ ၾကိဳက္တတ္ရင္ စီးကရက္မီးခုိးမ်က္စိထဲ ၀င္တာေလာက္ေတာ့ ခံႏုိင္ရည္ရွိရမယ္" ဆုိတဲ့ သီခ်င္း စာသားတခ်ိဳ႕က ေခါင္းထဲသုိ႔ အလုိအေလ်ာက္ ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ခံယူလုိ၊ေပးအပ္လုိပါက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာရဲ့ေနာက္မွာ တပါတည္းပါလာေသာ လြမ္းဆြတ္မႈ ေ၀ဒနာကုိလဲ လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔လုိသည္။
စီးကရက္ကုိၾကိဳက္တတ္မွေတာ့ စီးကရက္မီးခုိးေငြ႕မ်ား မ်က္စိထဲ၀င္လာတဲ့ အခါ အျပံဳးမပ်က္ ရွိေနသင့္တယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္တာမ်ားလား။ေတာင္စဥ္ေရမရ လုိက္ျပီးေတြးေနမိသည္။

မိဘခ်စ္၊ေမာင္ႏွမခ်စ္၊သူငယ္ခ်င္းခ်စ္...ျပီးေတာ့ ခ်စ္သူ ခ်စ္။ခ်စ္ျခင္းေမတၱာထားမိေလတုိင္း လြမ္းဆြတ္မႈ ေ၀ဒနာက ေနာက္ေတာ္ပါးကေန အရိပ္လုိ ကပ္ပါလာတတ္စျမဲ။

တခါတေလေတာ့ စိတ္နဲ႔ဆံ့သေလာက္ ခံစား တတ္ေသာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မုန္းတီးမိျပီး ဘာကုိမွ်မခံစားတတ္ေသာ လူတဦးအျဖစ္ ရပ္တည္ခ်င္မိျပန္သည္။ ျပီးေတာ့ ကုိယ့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကုိ ယံုၾကည္ဖုိ႔၀န္ေလးေနေသာ သူ႔အား သက္ေသျပခ်င္ပါသည္။

+++++++

ဘယ္သူ႔ကုိ အခ်စ္ဆံုးလဲ သူခဏခဏ ေမးေလတုိင္း ကုိယ္လြယ္လင့္တကူေျဖျဖစ္တာက မင္းကုိအခ်စ္ဆံုး၊ ၾကယ္ကေလးကုိ အခ်စ္ဆံုး လုိ႔ ဟု။...။

စကားစပ္ျပီးေျပာရရင္ သူက ကုိယ့္ရဲ့ ၾကယ္ကေလး ေပါ့..။

ကုိယ္မေတြ႕ခ်င္ဘူးဟု ေရွာင္ဖယ္ေနခဲ့ဖူးေသာ ၾကယ္ပြင့္ေလးတခုက ကုိယ့္ဘ၀လမုိက္ညမ်ားမွာ တပြင့္ထဲ ထည္ထည္၀ါ၀ါ ကိုယ့္အတြက္ လင္းေပးခဲ့သည္။ခုေတာ့ ေမ့ေမ့ေမ်ာေမ်ာနဲ႔ သူ႔ကုိ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ ၾကည့္ယူရသည္ထိ။
သူ႔လင္းခ်င္းမႈမ်ားက ကုိယ့္အေပၚ ျဖန္႔က်က္ေနရာယူႏုိင္လြန္းေလစြ...။

+++++++

စိတ္၏အရွိအတုိင္းဆုိရင္ျဖင့္ ကုိယ္မ်က္ေစ့ထဲ စီးကရက္မီးခုိးေငြ႕မ်ား အ၀င္မခံခ်င္။မီးခုိးေငြ႕မ်ားေၾကာင့္ ကုိယ့္မ်က္လံုးမ်ား စုိစြတ္မခံခ်င္ေတာ့။

ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ရင္ဘတ္ထဲကေန ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအား ခံစားတတ္ေစေသာ အပုိင္းအစအခ်ိဳ႕ကုိ အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာ ဖယ္ထုတ္ထားခဲ့ဖူးသည္။ ကုိယ့္ဆီကုိ ဘယ္လုိစိတ္ခံစားမႈ အတိမ္အနက္ကုိမွ ေရာက္မလာေစခ်င္ ေတာ့ဟု ဆုိကာ ကုိယ့္ရင္ခြင္အခန္း တံခါး ကုိယ္ပိတ္ျပီး ျငိမ္သက္စြာ ေနခဲ့သည္။
မင္းက ေရာက္လာတာလား၊ကုိယ္က မင္းဆီေလွ်ာက္လာတာလား။ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္လဲ သိပ္ေတာ့မေသခ်ာ။ အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြ ကုိယ္ေျပာျပတဲ့ညတုန္းက မင္းက ျပံဳးျပီးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။

အ့ဲ့ဒီညက ကုိယ္တုိ႔ႏွစ္ဦး... စီးကရက္ကုိ မီးစတင္ညွိလုိက္မိၾကျပီ..။

တရုိက္မက္မက္ ဖြာပစ္မိခဲ့ၾကသည္။မီးဖြားေတြ တဖြားဖြား။ လုိခ်င္တပ္မက္မႈအခ်ိဳ႕က ရဲ ကနဲ..။ ရဲ ကနဲ...။

+++++++++++

ေဆးလိပ္မီးေတြ ကုိယ့္ဆီမလာေစခ်င္ဘူး။ ဘာလုိ႔ဆုိ ကုိယ့္မ်က္၀န္းမ်ား မစုိစြတ္လုိဘူး။

++++++

ကုန္သြားတဲ့ေဆးလိပ္ကုိ ဖိေခ်ျပီး ေနာက္တလိပ္ ထပ္ေသာက္ရ ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိသည္။ ေတာ္ပါျပီ။ မီးခုိးေတြ အလြန္အမင္းျဖစ္ကုန္ေရာ့မယ္။

လဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ရာ အခန္းဘက္ဆီသုိ႔ ျပန္လာရင္း ေရေအးတဗူးကုိ ဆြဲလာမိလ်က္သား။ျပီးေတာ့ ေမာ့ခ် လုိက္သည္။ေအးျပီးသားေရက လည္ပင္းထဲမွာ ပုိျပီး ေအးျမသြားသည္။ ျပီးေတာ့ ခါးသည္။ ျပီးေတာ့ အခါးမွ အခ်ိဳသုိ႔ ကူးေသာ အမ်ိဳးအမည္တပ္ရခက္ခဲသည့္ အရသာတခုကုိ ခံစားမိသည္။

အဲ့ဒီ ေအးျမမႈ၊ခါးသီးမႈ၊ခ်ိဳျမိန္မႈ စတဲ့ခံစားမႈေတြကုိပဲ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟု ကုိယ္က ကုိယ္တဦးတည္းပုိင္အျဖစ္ နာမည္တပ္လုိပါသည္။

++++++

Friday, June 18, 2010

ညေနခင္း

ပြတင်းတံခါးတွေကို
ဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။
အလွမ်းတွေ သွားလိုရာ သွားစေဖို့..
(ဆိုကာမှ..)
သူတို့ခမျာ လမ်းစပျောက်နေရှာ...။

mirror

ဒီကဗျာရေးပြီးတော့ ရေးခဲ့ဖူးတဲ့ ဒီကဗျာကို သွားသတိရတယ်။အဲ့ကဗျာရေးတုန်းက ညဘက်။ခု ညနေဘက်ပေါ့။
စိတ်၏စေရာက အတူတူပါပဲ..။

Monday, June 14, 2010

ခရမ္းေရာင္ စာမ်က္ႏွာ

ဒီမနက္ ခရမ္းေရာင္ပန္းေတြ ပြင့္တယ္။ခရမ္းေရာင္ အျပံဳးေတြ ေ၀ဆာတယ္။ခရမ္းေရာင္ ႏူးညံ့မႈအခ်ိဳ႕ က်ေနာ္ အမိအရ ပုိင္ဆုိင္ရတယ္။ခရမ္းေရာင္ မနက္ခင္းတခုကုိ က်ေနာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးျပီ။
အင္း...အေရာင္ဆုိလုိ႔ က်ေနာ္က အေရာင္ေတြအေၾကာင္း သိပ္ျပီးခံစားတတ္လွတာ မဟုတ္ပါဘူး။

++++++

အေရာင္ေတြကုိ က်ေနာ္ နာမည္တပ္ျပမိတဲ့အခါတုိင္း က်ေနာ့္ အေရာင္ေတြအေပၚ သေဘာတက် ရယ္ေမာတတ္သူတေယာက္ကုိ က်ေနာ္သတိရမိပါရဲ့..။
အခုလဲ ခရမ္းေရာင္ မနက္ခင္းတခုကုိ က်ေနာ္မိန္းမူးသာယာေနတာ သူသိသြားရင္ က်ေနာ့္ကုိ ျပံဳးေနဦးမွာလား။ က်ေနာ္ နာမည္တပ္ျပတဲ့အေရာင္ မွားယြင္းလုိ႔လား သုိ႔မဟုတ္ ခံစားတတ္လြန္းတယ္ကြယ္ ဆုိျပီးေတာ့လား.. သူျပံဳးေနဦးမွာပါ။ သူ႔အျပံဳးရဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိေတာ့ သူပဲ သိပါလိမ့္မယ္။

က်ေနာ့္လုိခပ္တံုးတံုးေကာင္က အေရာင္ေတြအေၾကာင္း မသိရံုမက သူ႔အျပံဳးအခ်ိဳ႕ကုိလဲ နားမလည္ပါ။ အေရာင္ေတြကုိ မခံစားတတ္ေပမယ့္ သူ႔အျပံဳးေတြကုိေတာ့ ခံစားတတ္ေနမိျပန္တယ္။အဲ့ဒီအေၾကာင္းကုိ က်ေနာ္ သူ႔ကုိမေျပာခဲ့မိပါ။အင္းေလ..အခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာေတြမွာက စကားလံုးေတြ သိပ္ျပီး လုိအပ္လွတာ မဟုတ္ပါဘူး။
စိတ္ကုိ စိတ္နဲ႔ျမင္ေအာင္ ၾကည့္တတ္၊ခံစားတတ္ဖုိ႔ပဲ လုိတာပါ။ စိတ္ကုိ စိတ္နဲ႔နားလည္ယူလုိ႔ရေၾကာင္း သူနဲ႔ ဆံုျပီးမွ က်ေနာ္နားလည္တတ္လာတယ္။

++++++

သူ႔စိတ္ကုိဖတ္ဖုိ႔ က်ေနာ့္စိတ္ကုိ ရြက္ကုန္လႊင့္ထားရတယ္။ သူ႔စိတ္အလ်င္ကုိ က်ေနာ္က အျမဲတမ္း မမွီမကမ္း လုိက္ရတယ္။အဲ့ဒီအခါတုိင္း က်ေနာ္ေမာပန္းမိပါရဲ့။ေျခကုန္လက္ပမ္း က်မိပါရဲ့။ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က သူ႔စိတ္မွာ အဲ့လုိစီးေျမာရတာကုိပဲ ႏွစ္သက္ေနမိျပီး ရပ္တန္႔ပစ္ဖုိ႔လဲ စိတ္မကူးမိေသးပါဘူး။

ဒီလုိဆုိရင္ သူ႔ဘက္ကေရာ... သူဟာ သာမာန္ေနထုိင္မႈပံုစံထဲမွာပဲ ရွိေနပါတယ္လုိ႔ ခဏခဏေျပာဖူးတယ္။ သူ႔စိတ္ကုိ မဖတ္ဖုိ႔လဲ တားျမစ္လား တားျမစ္ရဲ့။ေနာက္ဆံုးေတာ ့သူ႔ဘ၀ထဲ ေလွ်ာက္၀င္မလာဖုိ႔ပါ ဟန္႔တားထား တတ္ေသးတယ္။က်ေနာ့္အဖုိ႔ေတာ့ ရပ္ပါလုိ႔ တားဆီးေနတာက ေရွ႕သုိ႔ျမန္ျမန္လုိ႔ တြန္းပုိ႔ေနသလုိ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိတာ က်ေနာ္သူ႔ကုိ မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
သူ႔စိတ္ကုိ ညစဥ္ညတုိင္း ၾကိဳးစားျပီးဖတ္ေနတုန္းပါပဲ...။က်ေနာ့္ စာမ်က္ႏွာတရြက္ ေနာက္ကုိေရြ႕တဲ့ေန႔ဟာ ေနာက္တေန႔မွာ ခရမ္းေရာင္ပန္းေတြ ပြင့္တဲ့ေန႔ေပါ့...။

ခရမ္းေရာင္ပန္းေတြ၊ခရမ္းေရာင္လမ္းေတြ..ျပီးေတာ့ ခရမ္းေရာင္အျပံဳးေတြ ခပ္မ်ားမ်ားပြင့္ေစဖုိ႔.. က်ေနာ္ကေတာ့ျဖင့္ သူ႔စိတ္ကုိ ၾကိဳးစားပမ္းစား ဖတ္ေနရဦးမွာပါပဲ...။....။

+++++++