မေန႔တုန္းက နယ္ကေရာက္လာတဲ့ အစ္ကုိနဲ႔သူ႔အမ်ိဳးသမီး(က်မေယာင္းမ)၊က်မ အစ္မငယ္တုိ႔ကုိ မနက္ ေစာေစာမွာ ေရႊတိဂံုဘုရားကုိလုိက္ပုိ႔တယ္...။
အဲ့ဒိလုိ မနက္ေစာေစာ အေရာက္သြားႏုိင္ဖုိ႔ အိပ္ယာကေန မနည္းကံုးရံုးျပီးထယူရတယ္..။ခုေနာက္ပုိင္းမွာ အရင္တုန္းက ငယ္ငယ္ကနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။ အိပ္ယာ၀င္တာလဲေနာက္က်သလုိ အိပ္ယာထတာလည္း သိသိသာသာၾကီးကုိ ေနာက္က်လာတယ္။အရင္တုန္းက ဒီလုိမဟုတ္ဘူး။ေစာေစာမအိပ္ရလဲ မနက္က်ရင္ ေစာေစာႏုိးေလ့ရွိတယ္...။တမင္ေနာက္က်ျပီးမွ ထတာမဟုတ္ဘူး။ႏုိးကုိ မႏုိးတာ။တစ္ခါတစ္ေလဆုိ အိပ္လြန္းလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလဲ ေဒါသေတြထြက္မိတယ္....။ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး။ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ တစ္ခုခုအစီအစဥ္ရွိရင္ ထံုးစံအတုိင္း Alarm နာရီနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏႈိးရတယ္။
အိပ္ယာကႏုိးေတာ့ ႏုိးႏုိးခ်င္းပဲ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတဲ့အစ္ကုိအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိတယ္...။ သူနဲ႔သာဆုိရင္ က်မဒီလုိ မထခ်င္သလုိလုိ လုပ္ေနလုိ႔ဘယ္ရလိမ့္မလဲ....လုိ႔ေတြးမိတယ္...။
က်မ ဆယ္တန္းတုန္းကဆုိရင္ ၾကမ္းတေျပးထဲအတူတူအိပ္ေနရင္းနဲ႔ သူ႔လက္ၾကီး အၾကီးၾကီးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ကုိ ဘုန္း ခနဲဆုိပုတ္လုိက္တာနဲ႔ေငါက္ခနဲ ထထုိင္ရတာ။စာက်က္ရင္းက တစ္ေယာက္ထဲတိတ္တိတ္ေလး ျငိမ္ျပီးငုိက္ေနရင္လဲ...ဘယ္အခ်ိန္မွာ သူက ႏုိးေနသလဲမသိ။တစ္ခါ အုန္း ဆုိထုျပန္ေရာ.။
ဒီလုိနဲ႔ ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့ရတာ..။ကုိယ့္၀ီရိယနဲ႔ ကုိယ္သာဆုိ ဆယ္တန္းေတာင္ေအာင္ပါ့မလား မသိဘူး...။
******************************
သူတုိ႔တည္းတဲ့ ဟုိတယ္ကုိက်မေရာက္သြားေတာ့ မနက္ ၇နာရီ..။
သူတုိ႔ကုိေခၚျပီးေတာ့ ဘုရားသြားဖုိ႔ကားငွားၾကတယ္..။အဲ့ဒိမွာ က်မအစ္ကုိလုပ္သူက ေရွ႕႕ကေနသြားေနရင္းက
ကားနားေရာက္ခါနီးမွ တစ္ခ်က္ဆတ္ခနဲဆုိ ရပ္လုိက္တယ္။ျပီးေတာ့ က်မဘက္ကုိလွည့္ျပီး...ေျပာ...ဆုိတဲ့ပံုမ်ိဳး
လုပ္ျပတယ္။သူမ်ားအျမင္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာမထူးဆန္းဘူးဆုိေပမယ့္ က်မအတြက္ေတာ့ အဲ့ဒိအမူအယာက ထူးဆန္းေနပါတယ္။အစ္ကုိက က်မကုိ ေရွ႕တင္ေပးလုိက္တာ ဆုိေပမယ့္ က်မကအဲ့လုိမ်ိဳးမေနခ်င္ဘူး။
က်မဘာသာ တစ္ေယာက္ထဲရပ္တည္ေနရင္ေနပါမယ္..။ဒါေပမယ့္ အစ္ကုိ႔ေရွ႕မွာေတာ့ အဲ့လုိမ်ိဳးေရွ႕က မေနခ်င္ဘူးေလ၊အဲ့လုိမ်ိဳးသူက လုပ္ျပေတာ့မသြားပဲလဲ ေနလုိ႔မရဲေတာ့ က်မကပဲ ကားသမားနဲ႔ စကားေျပာျပီး
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘုရားေပၚကုိေရာက္လာခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္ က်မစိတ္ထဲမွာ အစ္ကုိ႔ကုိ တယ္ျပီး ဘ၀င္မက်ခ်င္လွဘူး။
သူဘာလုိ႔ငါ့ကုိ အဲ့လုိလုပ္တာလဲ........။ငါ့ကုိ သူအဲ့လုိဆက္ဆံစရာအေၾကာင္းမရွိဘူးလုိ႔လဲ ေတြးမိေသးတယ္..။
တစ္သက္လံုးက သူ႔ဦးေဆာင္မႈေနာက္မွာ က်မကလုိက္လာခဲ့ရတာ..။ခုခါမွ သူကဘာလုိ႔ငါ့ကုိ ဦးေဆာင္ေနေစတာလဲ......။အဲ့ဒိေန႔က တစ္ေန႔လံုးသြားသမွ်မွာလဲ ေနရာတုိင္းမွာ က်မကပဲ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး...ကုိယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ကုိယ္ လုပ္ခဲ့ရတယ္.......။
ညဘက္ေရာက္ေတာ့ က်မဘာသာတစ္ေယာက္ထဲ ျပန္ျပီးေတြးေနမိတယ္......။အစ္ကုိ႔ေျပာင္းလဲမႈေတြလား..
ဒါမွမဟုတ္..က်မရဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြလား...ဒါမွမဟုတ္ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြလား....လုိ႔...
ျပန္စဥ္းစားေနမိတယ္...။
************************************
အေဖဆံုးေတာ့ အေမနဲ႔ က်မတုိ႔ ေမာင္ႏွမ ငါးေယာက္က်န္ခဲ့တယ္။အၾကီးဆံုး ၂ ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အစ္မနဲ႔ အစ္ကုိ
က အေဖဆံုးျပီးလုိ႔ ၁ ႏွစ္အတြင္းမွာပဲ ေရွ႕ဆင္ေနာက္ဆင့္အိမ္ေထာင္ေတြျပဳလုိက္ၾကတယ္။အဲ့ဒိအခ်ိန္မွာ က်မအစ္ကုိက အသက္ ၁၆ ႏွစ္လားပဲရွိေသးတယ္။သူနဲ႔ က်မနဲ႔က အသက္ ၁၃ ႏွစ္နီးပါးကြာၾကတယ္။သူနဲ႔ က်မနဲ႔ ၾကားမွာ အစ္မတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္။အစ္မနဲ႔ က်မက ၆ ႏွစ္ၾကီး၊၆ ႏွစ္ငယ္ေတြ၊အၾကီးဆံုး ၂ ေယာက္ထြက္သြားျပီးေနာက္ပုိင္းမွာ က်မအစ္ကုိေလးက သူပဲအၾကီးဆံုးဆုိျပီး က်မတုိ႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ကုိ
ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့တယ္.....။အေမက အေဖဆံုးကာစတုန္းက စိတ္ေတြေလလုိ႔....... ခ်က္ခ်င္းအနည္မထုိင္ေသးခင္မွာ အစ္ကုိကအေမ့ကုိ တစ္ဖန္ျပန္ျပီး ဦးေဆာင္ခဲ့တယ္..။ဒါ့အျပင္ အၾကီးဆံုး နွစ္ေယာက္က ထားခဲ့ေတာ့လဲ က်မတုိ႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ကုိ သူကအားေပးႏွစ္သိမ့္ခဲ့တယ္...။
သူ႕ကိုက်မတုိ႔ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္လံုးက သိပ္ေၾကာက္ခဲ့ၾကတယ္။သူတစ္ခြန္းဆုိ မီးခဲကုိေရျဖန္းသတ္လုိက္တာနဲ႔အတူတူပဲ...။ခ်က္ခ်င္းျငိမ္သြားၾကရတာ...။ျပီးမွသာ ၾကိတ္ျပီး ရန္သတ္ရင္သတ္ၾက..။သူ႔ေရွ႕မွာေတာ့ ရန္ျဖစ္ဖုိ႔ေ၀းလုိ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေစာင္လုိ႔၊မဲ့လုိ႔ေတာင္မရဘူး
က်မတုိ႔ငယ္ငယ္တုန္းက ရြာမွာဗြီဒီယုိရံုမွာဗြီဒီယုိသြားၾကည့္ၾကရတယ္။အဲ့လုိသြားၾကည့္ခ်င္တာ။ေနၾကာေစ့၊
ဇီးငံေစ့ေတြ တစ္ခုတ္ခုတ္စားျပီး....လူေတြၾကပ္ၾကပ္ထဲမွာ တုိးေ၀ွ႔ျပီးၾကည့္ရတာကုိ အရသာေတြၾကတာ...။ အဲ့လုိညဘက္သြားၾကည့္ဖုိ႔ဆုိ...မနက္ေလာက္ထဲက အေမ့ကုိေျပာရတာ။အေမက "နင္တုိ႔ေရခပ္ရင္ သြားရမယ္၊ ထမင္းအုိး၊ငါးပိခ်က္အုိး စံုေအာင္တည္ရင္သြားရမယ္" ဆုိရင္ တစ္ေနကုန္ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္သားမွာ ၾကိဳးစားရတာ..။ညလဲေရာက္လုိ႔ အိမ္ေရွ႕မွာ အေဖာ္ေတြကလာေခၚလွည့္ေရာ...အစ္ကုိလုပ္သူက ဘယ္သူလဲ သြားခ်င္တာ...လာစမ္းဒီနားလာစမ္းဆုိတာနဲ႔...ဘယ္သူကမွ မသြားခ်င္သလုိနဲ႔.....သူ႔အနားလဲ မသြားရဲသလုိ..အိမ္ေရွ႕ကအေဖာ္ေတြကုိလဲ အခ်က္ျပျပီး သြားေတာ့လုိ႔ေျပာခဲ့ရတာ...။သူတုိ႔ေတြသြားၾကလုိ႔ ဗြီဒီယုိရံုမွာ ဇာတ္ကားေတာင္ျပီးေရ့ာမယ္...က်မတုိ႔အိမ္က လက္ခ်ာက မျပီးတတ္ေသးဘူး။
အဲ့ဒိအခ်ိန္တုန္းက နင္အမုန္းဆံုးလူကဘယ္သူလဲလုိ႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကုိ
တစ္ေယာက္ၾကိတ္ျပီး ေမးျဖစ္ၾကတယ္။ႏွစ္ေယာက္လံုးက ညီညီညာညာပဲ "အစ္ကုိေလး " လုိ႔ ေျဖခဲ့ၾကတယ္.........။
ဒါေပမယ့္ အမွတ္မရွိတဲ့က်မတုိ႔ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္က အိပ္ယာထဲေရာက္ရင္သာ ၾကိတ္ငိုၾကတာ ညတုိင္းေပမယ့္ ေနာက္ေန႔ေတြမွာလဲ အေမ့ကုိ ထမင္းအုိး၊ဟင္းအုိး ကူခ်က္ေပးရင္း ညဘက္က်ရင္ ဗြီဒီယုိရံု သြားရဖုိ႔ ၾကိဳးစားျမဲပါပဲ...။
က်မအသက္ ၁၀ ႏွစ္သမီးမွာ နားေရာဂါအၾကီးအက်ယ္ခံစားရပါတယ္။ေဆးရံုကုိ သံုးလေလာက္တက္ ယူ ရတဲ့အထိျဖစ္ခဲတယ္။အဲ့ဒိတုန္းက အိမ္မွာအစ္မတစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့ျပီး အေမေရာ၊ အစ္ကုိေရာ ႏွစ္ေယာက္စလံုး က်မနားမွာလုိက္ေနခဲ့ၾကတယ္..။ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္က သၾကၤန္တြင္းၾကီးဆုိေတာ့ ပုသိမ္ေဆးရံုက ဆရာ၀န္က ဇာတိေတာင္ၾကီးကုိျပန္ျပီးရဟန္း၀တ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ရန္ကုန္ကုိလာဖုိ႔ကလဲ ပုိက္ဆံမတတ္ႏုိင္ေတာ့
ပုသိမ္မွာပဲ ေက်ာက္ခ်ျပီး ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမယ္မွန္းမသိတဲ့ နား၊ႏွာေခါင္းလည္ေခ်ာင္းအထူးကုဆရာ၀န္ကုိ
က်မတုိ႔သားအမိသံုးေယာက္ ေစာင့္ေနခဲ့ၾကတယ္။က်မက သတိလြတ္သြားလုိက္၊ျပန္လည္လာလုိက္နဲ႔... ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ေနာက္မွျပန္သိရတာက အဲ့ဒိတုန္းက အစ္ကုိက စိတ္ညစ္လုိ႔ က်မတုိ႔တည္းတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ထဲက ေရတြင္းနားမွာ ညတုိင္း သြားသြားထုိင္ျပီး ငုိေနခဲ့တာတဲ့..။
အဲ့ဒိတုန္းက က်မကႏွစ္ခါျပန္ျပီးခြဲစိတ္ခဲ့ရတယ္။ေနာက္တစ္ၾကိမ္ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ရေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ က်မကမ၀င္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ေသရင္လဲေသပါေစေတာ့ဆုိေတာ့ ခြဲမွာ မဟုတ္၊ေဆးထည့္ရံုသက္သက္ပဲလုိ႔ေျပာျပီး
အစ္ကုိက က်မကုိညာလုိ႔ ခြဲခန္းထဲကုိပုိ႔ခဲ့တယ္။အထဲေရာက္ေတာ့မွ သူညာမွန္းသိတဲ့က်မက သူ႔ကုိမုန္းလုိက္တာ။စိတ္ေတြလဲ အလြန္တုိခဲ့မိတယ္။ဘယ္ေလာက္ထိစိတ္ထဲတုိေနခဲ့သလဲဆုိေတာ့ ခြဲခန္းကထြက္လာေတာ့ ေမးေဆးကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ကုိပဲ အစ္ကုိေလးညာတယ္၊အစ္ကုိေလးညာတယ္လုိ႔
ေယာင္ေနခဲ့တယ္တဲ့...ေလ။
က်မရွစ္တန္းေက်ာင္းသူျဖစ္ေတာ့ သားေရဖိနပ္ေလးေတြဆုိ သိပ္စီးခ်င္တာ။အေမ့ကုိမရရေအာင္ ပူဆာျပီး သားေရဖိနပ္အမာ(ေယာက်္ားစီးဖိနပ္လုိမ်ိဳး)ကုိစီးေတာ့ ေျခေထာက္ေတြမာကုန္လိမ့္မယ္ဆုိျပီး ....အစ္ကုိက တားခဲ့ဖူးတယ္။ဒီစကားဟာ က်မတစ္သက္လံုးမွာ သူ႔ဆီကၾကားရဖူးတဲ့ ႏူးညံ့ၾကင္နာတယ္လုိ႔ယူဆလုိ႔ရတဲ့ စကားတစ္ခြန္းပါပဲ..။အဲ့ဒိတစ္ခါကစျပီး ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွလဲ မၾကားရေတာ့ပါဘူး။ဒါေပမယ့္က်မကလဲ ခုခ်ိန္ထိ အဲ့ဒိဖိနပ္ကုိစီးေနျဖစ္တုန္းပါပဲ...။
ရန္ကုန္ကုိေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္သားလာခဲ့ၾကေတာ့....သူက်မအတြက္စိတ္ေတြပူေနခဲ့တယ္လုိ႔
က်မထင္တယ္။ရန္ကုန္မွာ လူေတြကုိသိပ္မယံုနဲ႔ဆုိတဲ့ စကားကုိသာတြင္တြင္မွာေနခဲ့တယ္...။ဒါေပမယ့္ က်မအစ္ကုိက က်မကုိစိတ္ခ်ယံုၾကည္စြာနဲ႔ အမ်ိဳးအေဆြရယ္လုိ႔တစ္ေယာက္မွ မရွိတဲ့ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးမွာ တစ္ေယာက္ထဲထားခဲ့တာ .....ခုဆုိ ၈ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္...။
က်မဆယ္တန္းမေအာင္ေသးခင္တုန္းက အစ္ကုိ႔ကုိ သူတကာက ဘယ္ေတာ့ မိန္းမယူမွာလဲလူပ်ိဳၾကီး လုိ႔ေမးရင္ က်ေနာ့ညီမေလးဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ ယူမွာေပါ့ဗ်ာလုိ႔ သူေျဖတာၾကားမိတယ္..။
က်မဆယ္တန္းေအာင္ျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့ညီမေလးေက်ာင္းျပီးေတာ့ေပါ့ဗ်ာလုိ႔ သူေျဖခဲ့တယ္..။
တကယ္လဲ က်မအစ္ကုိဟာ လူပ်ိဳၾကီးအျဖစ္ရည္းစားလဲ (က်မသိသေလာက္)တစ္ေယာက္မွ မထားခဲ့ဘဲ ေနခဲ့တယ္။
က်မ တကၠသုိလ္တတိယႏွစ္ေရာက္ေတာ့ သူႏွစ္သက္တဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ ညီမေလး ဘယ္လုိသေဘာရသလဲလုိ႔က်မကုိသူ႔မိန္းကေလးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္...။ေနာက္ဆံုးေတာ့
က်မရဲ့သေဘာတူညီမႈနဲ႔ သူနဲ႔သူ႔အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ က်မေက်ာင္းျပီးေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳျဖစ္ၾကတယ္...........။
သားသမီးေတြကုိ ဘယ္တစ္ေယာက္ကုိမွ အားမကုိးဘူး၊ငါ့လက္ငါ့ေျခပဲ အားကုိးတယ္၊အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးတာနဲ႔ ငါ့အနားမွာတစ္ေယာက္မွ မေနေတာ့နဲ႔...နင္တုိ႔ေ၀းရာကုိသြားလုိ႔...အေမက အျမဲေျပာတတ္ေပမယ့္ သူ႔သားၾကီး ကုိေတာ့ အဲ့လုိမေျပာခဲ့ဘူး။အစ္ကုိကလဲ အေမ့အိမ္ အနားကတစ္ဖ၀ါးမွ မခြာခဲ့ဘူး။ခုခ်ိန္ထိ အေမ့နားမွာပဲ ေနျပီး " အေမေရကြမ္းေလး ယာေပးပါဦး၊" "အေမေရ...အသုတ္ေလး သုပ္ေကၽြးပါဦး.."လုပ္ေနတုန္းပါပဲ...............။
က်မစဥ္းစားခန္းေတြ အဆံုးသတ္မရပါဘူး...ဒီလုိပဲ အေျဖလဲ ထုတ္လုိ႔မရခဲ့ပါဘူး.........။
တခါတေလေတာ့လည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြးၾကည့္မိခ်င္ပါတယ္.........။
« Newer Post
Older Post »
14 Responses to “အစ္ကုိ”
ေကာင္းလိုက္တဲ့အစ္ကိုေလး
ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ အလည္လူေပမယ့္ တာဝန္ယူတတ္တဲ့ အစ္ကိုအစ္မေတြ ရွိတတ္တယ္...
မိဘေတြအတြက္ ဘုရားေပးတဲ့လက္ေဆာင္မြန္ပါပဲ..
ညီမကို ကိုယ့္လမ္းကိုေလွ်ာက္ေစခ်င္လို႕ ေရွ႕က သြားခိုင္းတာထင္ပါတယ္...
သိတ္မေတြးပါနဲ႕ေလ.
။အစ္ကုိ႔ေျပာင္းလဲမႈေတြလား..
ဒါမွမဟုတ္..က်မရဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြလား...ဒါမွမဟုတ္ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြလား
------------
အဲဒါ..အရြယ္ရဲ႕ေျပာင္းလဲမူ မဟုတ္ဘူးလား။ း)
ဒီလိုအစ္ကိုရိွတာ ညီမေလးကံေကာင္းတာေပါ့။
ၾကည္
အေတြးေလးေတြကိုလာမွ်ေဝခံစားသြားတယ္ ...
အမ....
အကိုေကာင္းတစ္ေယာက္ ရထားတာပဲ။
ကံေကာင္းတာေပါ့။
အနည္းဆံုးေတာ့ အမမွာ ျပန္ေတြးစရာ ၊လြမ္းစရာ အမွတ္တရေလးေတြ တပံုတပင္ၾကီး ရွိေနေသးတာပဲေလ။
ညီမမွာေတာ့....
ညီမေလးရဲ့ပို႔စ္ကိုဖတ္ရတာ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုခံစားရမွန္းေတာင္မသိဘူး...ဘိုၿဖဴရဲ့သီခ်င္းတပုဒ္ကိုလည္း ေၿပးၿပီးသတိရမိတယ္...
လူဆုိတာ ေျပာင္းလဲတတ္တယ္ ထင္တာပဲ၊ သုိ႕မဟုတ္
ရင္လည္း ေျပာင္းလဲျခင္းက လူကို ၀ါးျမိဳတယ္ထင္တယ္။
ေတာ္ေတာ္အေမ့အေပၚမွာေရာ၊ ညီမအေပၚမွာေရာ ေကာင္းတဲ့အစ္ကိုပဲ။ ကိုယ့္မွာလည္းအစ္ကိုရိွတယ္။ အေမ့စကားလည္း အရမ္းနားေထာင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုသိပ္ဆူဘူး။ အသက္၂ႏွစ္ပဲကြာတာကို။ ကိုယ္ဘာေျပာေျပာရယ္ေနတတ္တယ္။ ပုသိမ္ကိုလာရတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ရြာကလဲ။ ေဆးရံုတက္တုန္းက အေၾကာင္းၾကားလိုက္ရင္ၿပီးေရာ။ လာၾကည္႕မွာေပါ့။ ကိုယ္က ပုသိမ္သူေလ။ :P
ေမာင္ႏွမေတြ အမ်ားႀကီးရွိတ့ဲ အိမ္ကုိ အားက်တယ္။ တစ္ေယာက္ထဲေနရတဲ့ အေဖာ္မဲ့တဲ့ တစ္ေကာင္ၾကြက္ဘ၀ကုိ မလုိခ်င္ဆံုးပဲ။
ဖတ္ျပီးရင္ထဲမွာ ခံစားရတယ္
ေအးေလ ပုသိမ္ကို ေဆးရံုလာတက္ရတယ္ဆုိေတာ့ ဘယ္ေနရာကလဲ။ ဒီလိုအကိုမ်ိဳးရတာ ကံေကာင္းတာေပါ့။ ကိုယ္ကလဲ ညီမေကာင္းတေယာက္ျဖစ္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါလဲ ေက်းဇဴးဆပ္ျခင္းတမ်ိဳးေပါ့ေလ..
အင္း ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့အကိုပဲ
ရွိတာကို ေက်းဇူးတင္ ညီမေလး
Post a Comment