မုိးရာသီ အလြမ္း

ိ

ရြာေနလက္စ မုိးကခုထိမရပ္ေသးပါလား။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပုိလုိ႔ေတာင္ သည္းထန္လာတယ္လုိ႔ ထင္မိသည္။ မုိးစက္ေတြကအေရွ႕ဘက္သုိ႔ ေစြေစာင္းျပီးရြာေနတာ။မွန္ျပတင္းတံခါးေတြမုိ႔ မုိးစက္ေတြရဲ့ေရြ႕လ်ားမႈကုိ ေသခ်ာ ကြဲကြဲျပားျပားျမင္ရသည္။

ထုိင္ေနရာကေန ရုတ္တရက္ထလုိက္မိျပီး သီခ်င္းဖြင့္ဖုိ႔ စိတ္ကူးရသည္။ ျဖဴသီရဲ့ လြမ္းေငြ႔တေ၀ေ၀နဲ႔ အတူ အလြမ္းေတြ ေ၀ေနမိသည္။လြမ္းဆြတ္ျခင္းဆုိတာ လက္နဲ႔ဆုပ္ကုိင္ျပလုိ႔ရတဲ့ အရာမဟုတ္။သုိ႔ေပမယ့္ ခံစားရင္ ခံစားႏုိင္သေလာက္ လူကုိ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းေစသည္။

-----------------

အကၤ်ီကုိခၽြတ္ျပီး အိမ္ထဲသုိ႔ ပစ္ထည့္ခဲ့လုိက္သည္။ျပီးရင္ ဒီအကၤ်ီကုိ ျပန္၀တ္မွာမဟုတ္လုိ႔ ပစ္ထည့္လုိက္တာ ဘယ္ေနရာေရာက္သြားလဲ သိစရာမလုိပါ။
မုိးစက္ေအးေအးမ်ားက ကုိယ္ေပၚေရာက္လာသည္။ေအးလုိက္တာ...။ စိမ့္ခနဲ ေနတာပဲ။

"တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွာပဲ ခ်ိဳးေနာ္...အေ၀းၾကီးမသြားနဲ႔ "ဆုိတဲ့အေမ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။အေမ့အသံ မၾကား ရေတာ့ဘူး။ျငိမ္ျပီးေတာ့မ်ား ညေနစာခ်က္ဖုိ႔ ဆန္ထဲကေန စပါးလံုးေတြ ေရြးထုတ္ေနသလား...။အေမက မ်က္စိမမႈန္ေသးေတာ့ ၀ုိင္းကူေရြးေပးစရာ မလုိ...။

ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ဓနိမုိးေပၚကေနလိမ့္ေလွ်ာဆင္းလာတဲ့ မုိးေရေတြကအညိဳေရာင္လုိလုိ။လက္ခုပ္ေလးနဲ႔ ခံလုိက္ေတာ့လဲ "ၾကည္"လုိ႔ပါလား။ဒါဆုိ အင္တံုထဲထည့္လုိက္ေတာ့ ဘာလုိ႔ညဳိသြားျပန္တာလဲမသိ။လက္ခုပ္ ေလးနဲ႔ ေရေတြခံလုိက္၊ အင္တံုထဲေျပးထည့္လုိက္။မုိးေရကုိေအးလုိ႔ေအးရေကာင္းမွန္းမသိ။ဒီလုိပဲေပါ့။အေမ့အိမ္ မွာ ရြာတဲ့မုိးမုိ႔ ထင္ပါရဲ့...မုိးေရေတြက ေအးစက္မေန...။

"ပ်ိဳးဆုပ္ေတြ... ပ်ိဳးဆုပ္ေတြ...အေမ ေရ ၁၇၂ ဆုပ္ရွိသြားျပီ..."
"ေဟာ.. ဟုိမွာ ႏြားၾကီး တေကာင္.."
"အာ မဟုတ္ပါဘူး.. အဲ့ဒါ သစ္တံုးၾကီးပါ..." အမငယ္က ၀င္ေျပာသည္။ခပ္လွန္းလွန္းမုိ႔ ေခ်ာင္းေရထဲေမ်ာပါ လာတဲ့ သစ္တံုးကုိ ႏြားေသ ေကာင္လုိ႔ ျမင္ေနမိတာ။
မုိးလင္းလင္းခ်င္း အိမ္ေနာက္ေဖးကုိၾကည့္မိေတာ့ ေခ်ာင္းထဲကေရေတြက ခါတုိင္းထက္ပုိမ်ားေနသည္။ မုိ႔ေမာက္လွ်ံက်ေနသည္။ေခ်ာင္းစပ္က အရင္လုိ အိမ္နဲ႔ခပ္ေ၀းေ၀းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ အိမ္ေျခရင္းကုိကပ္လုိ႔။

၀ါးတလံရုိက္ေလာက္ေ၀းတဲ့ ေခ်ာင္းစပ္နားမွာကတီေကာင္ေတြ..တီေကာင္ေတြ အေထြးလုိက္။အေထြးလုိက္။ အမငယ္က "နင္ ေခါက္ဆြဲေၾကာက္စားမလား.." တဲ့..။
အုိ.. ရြံ လုိက္တာ..အမငယ္က အျမဲ ညစ္တီးညစ္ပတ္ႏုိင္လြန္းသည္..။
အဲ့ဒီရက္ေတြတုန္းက လူၾကီးေတြက ေျခမကုိင္မိ၊လက္မကုိင္မိ ျဖစ္တဲ့အထိ အပ်က္အစီးအဆံုးအရႈံးမ်ား အတြက္ ပူပင္ေသာကေရာက္ေနရေပမယ့္ သူတုိ႔ညီအမ ၂ေယာက္မွာျဖင့္ ေပ်ာ္လုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ...။

င၀န္ျမစ္နဲ႔ ျမိဳ႕ေလးကုိ ကန္႔ထားတဲ့တမံၾကီးေပါက္ၾကျပီး သူတုိ႔ျမိဳ႕ကေလးဆီ ေရေတြဒလေဟာနဲ႔ ေျပး၀င္လာ ၾကေတာ့ မုိးေရတေဖြးေဖြးမွာ ေရျပင္က်ယ္က်ယ္ၾကီးနဲ႔ေနရတာဟာ အတုိင္းမသိေပ်ာ္စရာ..။အေမလုပ္ေကၽြးတဲ့ ဆန္ႏွစ္နဲ႔လုပ္တဲ့ မုန္႔ေတြကုိ ေမာင္ႏွမေတြ လုယက္စားၾကသည္။ငါးပိ၊ထန္းလ်က္နဲ႔ ဆန္ကလြဲျပီး တျခားစား စရာမရွိ။အဲ့ဒီသံုးမ်ိဳးကုိ တမ်ိဳးျပီးတမ်ိဳး မရုိးေအာင္ လုပ္စားၾကရင္း မုိးေအးေအးမွာ ကုိယ္တုိ႔မိသားစုေလး ေႏြးလုိက္သည့္ျဖစ္ျခင္း...။ ....။

-------------------

မွိတ္ထားမိတဲ့ မ်က္လံုးေတြကုိ ဖြင့္လုိက္ျပီး မ်က္လံုးေရွ႕တည့္တည့္ဆီမွ မ်က္ႏွာက်က္ျဖဴျဖဴ၊နံရံျဖဴျဖဴမွာ တစံုတရာကုိ ရွာေဖြမိသည္။ဘယ္လုိ အရိပ္အေယာင္၊အေျပာင္းအလဲကုိမွ မျမင္ရ၊ မၾကားရပါ..။

-------------------