မျဖစ္လာေသးေသာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ဘ၀မ်ား

ကုိယ့္အေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ ေရးတဲ့ ကုိယ္ရည္ေသြးတီးလံုးမ်ား ျဖစ္ေနမလားပဲ။ ဒါေပမယ့္.. အေညာင္းမိေန ရွာတဲ့ ခံစားမႈေတြကုိ ခုလုိေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလးေတြးျပီး၊ဒီလုိနည္းနဲ႔ ေဖ်ာ့ေလွ်ာ့ပါရေစ..။

ငယ္ငယ္တုန္းက ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေတြေပါ့..။ငယ္ငယ္တုန္းက ဆုိေပမယ့္ ကေလးဘ၀ကုိမွ ဆုိလုိခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ဒီေန႔မဟုတ္ရင္ မေန႔ကဆုိရင္ပဲငယ္ငယ္တုန္းကလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရတာေပါ့။ မဟုတ္ဘူးလား။

တခ်ိဳ႕မိတ္ေဆြ၊သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိ ငယ္ငယ္ေလးထဲက "ငါၾကီးလာရင္ ဘာျဖစ္ရမယ္။ ငါ ကေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘာျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ။ခုေတာ့ ဘာျဖစ္လာတယ္" စသျဖင့္ အဲ့လုိမ်ိဳးေလးေတြ ရွိၾကတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခုိင္မာျပတ္သားတယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ရမလားပဲ။ အဲ့လုိလူေတြကုိ အားက်မိတယ္။ ကုိယ့္မွာေတာ့ အဲ့လုိေတြ မရွိခဲ့ဘူး။ အလ်င္းသင့္သလုိ ေနထုိင္၊ၾကီးျပင္း၊ရွင္သန္၊ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။

အေမရွိတဲ့ျမိဳ႕ေလးမွာတုန္းက ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ စာအုပ္ဆုိင္ပုိင္ရွင္ တစ္ေယာက္ေပါ့။ စာအုပ္ဆုိင္ပုိင္ရွင္ ဆုိေပမယ့္ ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြပဲ ငွားတဲ့၊ေရာင္းတဲ့ဆုိင္လား ဆုိေတာ့ အဲ့လုိလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ စာအုပ္ခ်ဳပ္၊ ေကာ္ပီကူး၊ဖိတ္စာရုိက္ စတဲ့ စာစီစာရုိက္အလုပ္ေတြပါ တြဲလုပ္ခ်င္ေသးတာ။ေစ်းေရာင္း၊ေစ်း၀ယ္ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ အေမက သူနဲ႔သိပ္မရင္းႏွီးတဲ့အလုပ္ ဆုိေပမယ့္ အဲ့ဒီကေလးဘ၀တုန္းကတည္းက အားေပးရွာပါတယ္။ လုပ္ခ်င္ရင္ သူလုပ္ေပးပါမယ္ ေပါ့။ေက်ာင္းျပီးျပီးခ်င္း အလုပ္ေတြဆက္တုိက္လုပ္ျဖစ္ျပီး ၂ ႏွစ္ ေလာက္ၾကာေတာ့ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနတုန္း၊ စာေတြအစက ျပန္သင္ေနတုန္းက အေမက အဲ့ဒီစိတ္ကူးေလးကုိ
သတိတရ အစေဖာ္ေပးရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာက်ေတာ့ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာက စာအုပ္ဆုိင္ပုိင္ရွင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

နတ္ေမာက္မွာအလုပ္သြားလုပ္ေနတုန္းက အလုပ္အတူတြဲလုပ္ရတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာ အကုိတစ္ေယာက္နဲ႔ ၾကံဳတဲ့ အခါ ျဖစ္ခ်င္တာေတြက ေျပာင္းသြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။တကယ္တမ္း ကုိယ္လုပ္ရမယ့္အလုပ္က လူေတြ ေရွ႕ရပ္၊ ဟုိဟုိဒီဒီေျပာ... ေပါ့။ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါေတြထက္ ပုိျပီး စိတ္၀င္စားတာက အဲ့ဒီအကုိၾကီးနဲ႔လုိက္ျပီး ေရခ်ိန္တုိင္းတာ၊ ပဋက္ရုိက္၊ေျမတုိင္း ..အဲ့လုိ အလုပ္ေတြ။Rain water collecting tank လုိ႔ေခၚတဲ့ ပံုသ႑န္၀ုိင္း၀ုိင္းနဲ႔ေရေလွာင္ကန္ေတြ ေဆာက္တဲ့ေနရာေတြမွာပါ..။ ကုိယ့္တာ၀န္ကုိ ကုိယ္ျမန္ျမန္ျပီးေအာင္ လုပ္၊ ျပီးတာနဲ႔သူနဲ႔သာ လုိက္ကူညီေနမိတာပဲ။ အင္ဂ်င္နီယာရယ္လုိ႔ မယ္မယ္ရရျဖစ္ခ်င္တာမဟုတ္ေပမယ့္ အဲ့ဒီအလုပ္ေတြကုိ လုပ္ခ်င္တာပါ။သူ႔လုိမ်ိဳး အေဆာက္အဦတစ္ခုကုိ ကုိယ္တုိင္စိတ္ကူး၊ကုိယ္တုိင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္၊ ျဖစ္လာသမွ် ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ေခါင္းခံေျဖရွင္း၊အဲ့လုိမ်ိဳးဘ၀ ေလးလဲ ရခ်င္ခဲ့ဖူးတာပဲ။

ျမန္မာျပည္မွာဆုိ မၾကာခဏဆုိသလုိ ခရီးထြက္ျဖစ္ပါတယ္။ရန္ကုန္ကေန ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ျပန္တာလဲ ခရီး ထြက္တာပါပဲ။ ေနာက္ အတူေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းရဲ့ မြန္ျပည္နယ္ကုိလဲ မၾကာခဏ လုိက္လည္ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ေမာက္-ရန္ကုန္ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္လုပ္တာကလဲ အေခါက္ေပါင္းမနည္းပါဘူး။ အဲ့ဒီလုိ ခရီးေတြသြားတုိင္း
ဟုိက္ေ၀းကားေမာင္းဆရာ ျဖစ္ခ်င္မိတယ္။ လူစီးကားမဟုတ္။ ကုန္တင္ကားေတြ ေမာင္းခ်င္တာပါ။ ဟုိက္ေ၀းကား အေတာ္မ်ားမ်ားက ကားအေကာင္းေတြမ်ားသလုိ၊မီးေရာင္လွလွေတြလဲ ဆင္ထားၾကေတာ့.. ကားေတြဟာ တစ္စီးကုိ တစ္စီးေစာင့္ျပီးမွ ေမာင္းၾကတဲ့အခါ ကားရဲ့ဦးေခါင္းပုိင္းမွာရွိတဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ပံုေတာ္ေလးေတြက အစီအရီ...နဲ႔။အင္မတန္မွ ၾကည့္လုိ႔အဆင္ေျပပါတယ္။ ကားရဲ့ ဘယ္ညာ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ အလွဆင္ထားတဲ့မီးေတြက်ေတာ့ သူတုိ႔ဘာနဲ႔လုပ္သလဲ ေသခ်ာမသိေပမယ့္ အဲ့ဒီ မီးခြက္ေလးေတြဟာ ရန္ကုန္က တခ်ိဳ႕လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ေတြက အၾကမ္းခြက္ေလးေတြနဲ႔ အင္မတန္ တူပါတယ္။ အမွတ္တမဲ့ဆုိရင္ အၾကမ္းခြက္ေလးေတြကုိ ေဆးေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးသုတ္ျပီး တပ္ထားသလားေတာင္ ထင္ရပါတယ္။ မီးေရာင္စံုနဲ႔ အဲ့လုိဟုိင္းေ၀းကားၾကီးေတြကုိ စိတ္ကူးနဲ႔ ေမာင္းၾကည့္ဖူးရဲ့..။

အခုေလာေလာဆယ္၊ မေန႔က သုိ႔မဟုတ္ ဒီေန႔မနက္ကအထိျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေတာ့ လူနဲ႔သူနဲ႔တူတဲ့အစုိးရတစ္ခုရဲ့ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ေနမိတယ္။ စာပုိ႔သမားေလးတစ္ဦးအျဖစ္ ဘ၀ကုိ ရပ္တည္ခ်င္မိတယ္။ အစုိးရက ေပးထားမယ့္ စက္ဘီးေလးရဲ့ ေရွ႕ျခင္းထဲမွာ စာေတြထည့္၊ အိတ္ကေလးတစ္လံုးလြယ္ျပီး ကုိယ္တာ၀န္က်တဲ့ ရပ္ကြက္၊ေက်းရြာအႏွံ႔ စာေလးေတြ လုိက္ျပီးေ၀ငွရရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းလိုက္မလဲ။ စာေမွ်ာ္ေနတဲ့လူေတြဆုိတာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကုိယ့္နာမည္နဲ႔လိပ္စာတပ္ထားတဲ့ စာေလးေတြရတဲ့အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီလုိသာဆုိ.. ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်ိဳးရွိမယ့္ အလုပ္ေပါ့..။

ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ ေတာ္သင့္ျပီ ထင္ပါရဲ့ေလ။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြသာ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း ေရးရရင္ ဖတ္သူေတြ မ်က္စိေညာင္းမွာ စုိးမိပါရဲ့...။ စကားမစပ္တာကုိ စပ္ျပီးေျပာရရင္ အကုိအမေတြ၊သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဖူးတာေတြအေၾကာင္း သိခ်င္မိပါတယ္။ ေျပာျပၾကပါဦး..။

၁။ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္မ်ိဳး
၂။ ဦးလင္းဒီပ
၃။ ေဒၚဂ်ဴနီယာ
၄။ နံရုိးေလးဖု ေနတဲ့ ညီမေလး ညီညီ

(ကုိယ္တပ္ခ်င္တဲ့ ေခါင္းစဥ္တပ္ၾကပါ။မယ္ရာက ထံုးစံအတုိင္း ေခါင္းစဥ္ေပးညံ့ေတာ့ အဲ့ဒီေခါင္းစဥ္အတုိင္း ေရးေပးေစခ်င္တယ္ မဟုတ္ရ.. း) )